Seroxat en ijs zonder wodka
 

Seroxat en ijs zonder wodka


"Mijn kop is kapot en het gaat
niet
meer
weg

en de witte meneren strelen mijn haren en als ik lief ben mag ik buiten spelen in de zon mag ik vroeger naar huis mijn thuis met mijn bed en mijn eigen hoofd op het nachtkastje want dit is mijn hoofd niet mijn geest niet hij is vreselijk leeg en stil en het is hier zo vreemd zo zonder mijn eigen gedachten

de serotonine maakt alles beter
beloofd en ik
geloof het zelf

niet echt

dof ben ik, verloor
mijn zin al jaren geleden
en ik denk niet dat
ze nog te vinden valt
als de pillen de wil
kunnen verzachten
gloort de hoop

misschien

maar het leven, dat
had me allang verlaten"


"Toch drink ik niet meer!"
zei ze vol trots

zij kijkt en de tijd verstrijkt

ge-

lijk.

Ik las hem net op je lj en toen vond ik het mooi, maar ik twijfelde of je het nu echt als gedicht bedoelde of toch maar als dagboekiets. Aangezien je hem hier post, blijkbaar toch meer als gedicht. Er zitten mooie dingen in, het is mooi verwoord, dat zeker, maar zelf vind ik het toch meer een dagboekstukje.

Ik post mijn gedichten ook op LJ :) en het is ook een beetje een verhaaltje/dicht/bezinning/toestand

Ja, weet ik wel, dat is ook wel goed, maar ik wilde alleen maar zeggen dat het voor mij niet helemaal een gedicht was, maar meer een verhaaltje/dicht/bezinning/toestand was. Maar gelukkig vind je dat zelf ook;)