realiteit
 

kun je zeggen dat alle zintuigelijke waarnemingen van de mens één realiteit zijn omdat ze samenwerken?

Dat zou je kunnen zeggen, maar wat bedoel je er precies mee?

Definieer:

1. Zintuiglijke waarneming.
2. Eén realiteit.
3. Samenwerken.

mijn vraagstelling is niet helemaal oke. ik bedoel: kun je zeggen dat alle samenwerkende zintuigelijke waarnemingen één realiteit vormen omdat de mens ze als eenheid beleeft. de definitie van realiteit weet ik niet, maar dat vraag ik me dus ook indirect af.
zintuigelijke waarnemingen = dat wat de hersenen waarnemen door middel van zintuigen. samenwerken = dat het lijkt alsof ze een geheel vormen, op elkaar reageren etc.

Je punt of vraagstelling is me nog steeds niet duidelijk. De zintuigen sturen signalen naar de hersenen, die verwerkt ze en zorgt dat er een bepaalde actie op volgt.

Over het algemeen doen huis tuin en keukenmensen dat er een materiele werkelijkheid bestaat, die hard is (gevoel), golft (gehoor (en zicht)), kleine chemie bevat (smaak, geur) etc etc, je kunt het niet perfect beschrijven, maar je kunt het je voorstellen.

in zekere zin kun je natuurlijk nooit zeker zijn van die materiele werkelijkheid, maar toch hebben wij het idee dat het zo is. dat komt, zou je inderdaad kunnen zeggen, omdat wij die werkelijkheid beleven in de correlatie die de zintuigen met elkaar hebben, ik zie een steen, ik ruik een steen, ik voel een steen -> er is een onafhankelijk object dat al mijn zintuigen bespeelt (uiteraard gaat de bemerking van de correlatie vooraf aan de naamgeving 'steen')

de zintuigelijke samenwerking in een mensen maken dus, zou ik zeggen, dat de mens de werkelijkheid 'als één denkt.'

@kazet: er hoeft toch niet meteen streng te worden gedaan over defenities? het zijn werkbare begrippen die, indien wenselijk, prima gaandeweg kunnen worden gespeceficeerd.

zegt het dan niet meer dan wat wij erover denken?

als je er vanuit gaat dat de signalen die je dus binnenkrijgt ook daadwerkelijk binnen komen en niet van binnenuit gevormd worden. kun je dan zeggen dat de mens een soort bijeenbrenger van werkelijkheden is? bestaat realiteit uit niet meer dan zintuigelijke waarneming? of ligt dat enkel aan het feit dat je als mens zo geprogrammeerd bent.
als je er vanuit gaat dat de mens de maker (beinvloeding is natuurlijk onmiskenbaar) is van zijn eigen realiteit, dan hou je jezelf als enige over. maar sluit dat dan andere wezens met eigen realiteiten uit?

Weet: Hitler dacht ook zo. Hitler was ervan overtuigt dat alles wat hij waarnam, slechts zijn verbeelding was. Alleen hij was echt. Zo kon hij gemakkelijk mensen doden en ook zichzelf. Als alles één grote droom lijkt.

buiten dat wat je erover zegt, bron?

Dit dacht ik ook toen ik 10 was ofzo.

Heb je dat zelf bedacht?

Ik had bijna een ladig koffie op m'n keyboard zitten :D Wat een onzin :D

Nee.

Nee. Het is namelijk niet zo heel erg moeilijk om je zintuigen om de tuin te leiden en ze tegenstrijdige informatie te laten registreren. Heel erg verwarrend en desorienterend. Denk bijvoorbeeld aan astronauten die aangewezen zijn op visuele herkenningspunten omdat hun evenwichtsorgaan ervan overtuigd is in een vrije val te zitten..

Ik zou eerder zeggen dat zintuigelijke waarneming een beperkt maar vitaal beld weergeeft van de realiteit om ons heen.

Neem eens een beetje LSD en je leert heel veel over hoe je zintuigen (niet) werken.

ik vraag niet of zintuigen realiteit zíjn.

onze ervaringswereld wat betreft materie is idd een realiteitsbeeld.
het is heel belangrijk hoe de dingen er voor ons uitzien, hoe ze aanvoelen, ruiken en horen.
we ervaren het zo, dus is het voor ons realiteit.

maarja uiteindelijk is alles gewoon energie..

mogelijk zit er veel meer achter dan dat. beroemd is het voorbeeld van het standbeeld van klei:
Neem een standbeeld, het is gemaakt van klei. toch is het standbeeld niet slechts die homp klei waarvan het gemaakt is. stel je namelijk voor dat iemand het standbeeld smelt, en de omgesmolten homp klei vervolgens aan een ander persoon zal laten zien. die tweede persoon zal in de klei niet het originele standbeeld zien.

toegegeven dus: we bestaan allen uit materie, (en materie heeft inderdaad energie als verschijningsvorm) maar het is de vraag of dat iets toevoegt aan een vraag de realiteit te beschrijven.

wel, als je aanneemt dat er opzichzelfstaande objecten bestaan, en als je aanneemt dat onze perceptie van de wereld bestaat uit correlaties tussen verschillende effecten die die objecten teweeg brengen, dan zou ik eerder zeggen dat de mens gevormd wordt door de werkelijkheid, via de realiteit die hij door de zintuigen binnenkrijgt.

natuurlijk zijn de zintuigen een intermedierende factor, die je waarneming beinvloeden (in een bepaalde vorm gieten) maar ook je zintuigen zijn materieel, en onderdeel van de werkelijkheid (als we dus een objectieve werkelijkheid aannemen), en verdienen dus niet perse de speciale status van 'realiteit-vormend' volgens mij.

gezien dat zintuigen materieel zijn, hebben we volgens mij geen reden om het bestaan van andere op-zichzelfstaande-objecten-die-door-de-realiteit-beinvloed-worden (lees: mensen) uit te sluiten.

te bepalen of andere mensen andere realiteiten hebben vereist toch wat defenities. met onze aannamen moeten we in ieder geval onderscheid maken tussen de werkelijkheid en de realiteit, waarbij de werkelijkheid de materiele objecten zijn, en de realiteit 'ons wereldbeeld.'
in mijn aanname dat ons leven bepaald wordt door de input de wie krijgen, dat onze realiteit direct supervenieert op (afhankelijk is van) de werkelijkheid, kan ik stellen dat mensen wel ongeveer dezelfde realiteit zullen hebben zolang fysiek ongeveer hetzelfde in elkaar zitten.

wacht is materie niet gewoon een verschijningsvorm van energie?

dat was mijn punt.

Het is alleen strikt gesproken niet juist.

ja t zal wel,
voordat jullie met iets beters komen geloof ik gewoon in alle botsende atoompjes die heerlijk vol zitten met energie. dat leerde ik namelijk op school en blijft voorkomen in wetenschappelijke documentaires.

zoals ik het geleerd heb is materie, bij wijze van spreken, de verzamelnaam waar zowel massa als energie onder vallen.

Het begrip materie en vooral de wet van behoud van materie, zijn geintroduceerd toen we er achter kwamen dat massa omgezet kan worden in energie en andersom (de verhoudingen worden vastgelegd door een bekende vergelijking van Einstein). Ondermeer kerncentrales leveren energie op vanwege dit feitje.
op het moment dat massa plots verdwijnt in energievorm en vice versa, zijn de wetten van behoud van energie en massa immers een beetje incompleet. zo kun je de behoefte aan de wet van behoud van materie begrijpen.

zoals nu hopelijk duidelijk is, had inanis volgens mij zijn defenities niet op orde, en verwarde hij materie met deeltjes, massa.

verhelderend :).