onwerkelijk
 

Ik vraag me echt af hoe het nou allemaal zit met het leven. Bestaan wij wel, en waarom bestaan wij? Iedereen doet of alles heel normaal is, maar alle verplichtingen die je hebt hier, zijn bedacht door de mensen zelf. Alles is eigenlijk gecreeerd door de mens zelf. Soms vraag ik me echt af waar we mee bezig zijn, alles is zo onwerkelijk. En wat is het doel hier allemaal van? Hoe denken jullie hierover?

*schiet een kogel door zijn hoofd*

We bestaan evenveel als dat we zeggen dat we niet bestaan.

waarom is iets wta je zelf bedacht hebt onwerkelijk? slaat je post dan ergens op eigenlijk?

Lacking purpose

ik schrok ff maar toen ik je sig las kon ik weer ademhalen ;)

Seks, drugs and rock&roll


eindelijk een intelligent topic

er heeft eens een filosoof gezegd (descartes om precies te zijn)
je kunt aan alles twijfelen behalve aan het feit dat ik twijfel.
hieruit volgde; Ik denk, dus ik ben.

de enige zekerheid die we hebben is dus dat we weten dat we bestaan, omdat we kunnen denken.

daar dacht ik ook al aan, maar niet door dit topic, wil je anders wel een kogel voor me overlaten, please ;)

Maar er zit eigenlijk wel wat in, maar niet alles is gecreeerd door de mens, de natuur etc. Die heeft ons weer gecreeerd. Maar eigenlijk hebben we geen verplichtingen, die worden ons door niemand anders opgelegd als onszelf. Ik geef je wat dat betreft dus gelijk. Maar danm vraag ik me wel weer af hoe alles eruit zal zien zonder verplichtingen.

en een intelligent antwoord :rolleyes:

ik pas mij aan.

Uiteindelijk is alles zinloos, maar omdat het zo leeg voelt streven we constant naar geluk, dus in zekere zin is dat de zin van het leven.

En ik besta. Of jij bestaat kan ik niet weten.

2 mensen die kogels willen, bemoedigend topic zou ik zo zeggen (y)

Cogito ergo sum zoals enilE zei :)

Het is misschien niet helemaal duidelijk wat ik bedoel, maar ik kan het zelf ook niet zo goed uitleggen. Maar ik bedoel het niet in negatieve zin ofzow hoor, ik vind het gewoon allemaal een beetje raadselachtig, en gewoon wel interessant, dus was ik benieuwd hoe jullie daarover dachten. Dus dan zit ik niet te wachten op zulk soort reacties al van perfect me enzow.

Hoe weet je dat je bestaat?

twijfel--> denk(iets moet denken om te bedenken dat je kunt twijfelen)--> er bestaat iets--> ik ben deel van die iets(ik is datgene wat denkt)--> ik besta.

Ja ik weet dat ik het vaag uitleg maar goed je kent descartes wel :) .

Je kunt absoluut met zekerheid zeggen dat je evenveel bestaat als de woorden waarmee je zegt te bestaan danwel niet te bestaan. Aan de andere kant betekent dat niets voor het wel of niet bestaan van jouzelf én die woorden én die gedachten waarmee je denkt over bestaan in een groter geheel.

Twee wijze quotes van Nagarjuna:
Things derive their being and nature by mutual dependence and are nothing in themselves.

En eentje die ik niet terug kon vinden maar wel heb geprobeerd te reconstrueren:
There is no phenomena, no phenomena of a phenomena, no cessation of phenomena and no Buddhahood apart from this discussion.

Ja, klopt, daarom kan ik ook alleen zeker zijn van mijn eigen bestaan en kan niemand anders dat zijn en daarom kan ik ook niet zeker zijn van iemand anders bestaan.

Wellicht besta jij even weinig als alle anderen. :nono:

Hmm, dan ben ik bang dat ik je niet goed begrepen heb, zou je het nog eens uit willen leggen?

Je bestaat evenveel als dat wat je kent. De waarheid waarin we leven zegt jou dat je wel moet bestaan, maar je denkt én bestaat in die waarheid. Die staan op hetzelfde niveau. Dat zegt niets over wat de dingen in hun natuur zijn.

prachtige theorie maar hoe stel je het jezelf voor?

Iedereen denkt zo, dus iedereen bestaat.

Waarom besta ik evenveel als datgene wat ik ken(en waar ik aan kan twijfelen?)
Welke waarheid waarin ik leef bedoel je, de werkelijkheid?
Hoe bedoel je wat dingen in hun natuur zijn?

:)

Zie het zo:

Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik je niet.
Als ik mijn oren dicht houd, hoor ik je niet.
Als je niet in mijn buurt ben, dan voel ik je niet.

Maar mijn denken kan niet uitgeschakeld worden, tenzij ik sterf.
Zolang dat denken er is, moet ik er ook zijn(en dan laat ik in het midden waar die ik uit bestaat), maar ik kan alleen mijn eigen gedachten waarnemen, toch?

misschien coma? kn je denken onderscheiden van besturingsfuncties dmv scannen op elektriciteit?

Ja daar zit ik een beetje mee, maar dan nog, is denken een fysiek proces? Ik heb daar niet zo veel kennis van :o .

hmmm, nouwja, hersenactiviteit is te meten, dus...

Oké, maar dat neemt niet weg dat in principe elk mens op die manier zou kunnen redeneren. Derhalve bestaat ieder mens, en heb je de zekerheid dat jij net zozeer bestaat als de mensen om je heen.
Misschien moet je stellen dat je je slechts bewust bent van je eigen bestaan, en dat je op basis van mijn bovenstaande redenering moet aannemen dat andere mensen dus ook bestaan.

Bewust van het eigen bestaan inderdaad. Maar je hoeft niet aan te nemen dat anderen ook bestaan, juist om de reden dat je daar niet bewust van kunt zijn. Door te stellen dat ieder mens op die manier kan redeneren ga je er bij voorbaat al vanuit dat mensen kunnen redeneren, dus dat ze al bestaan. Dat bewust zijn is essentieel. Of snap ik je niet goed?

Je kan je er niet in die mate van bewust zijn als dat je je bewust bent van je eigen bestaan, maar het lijkt mij dat het zeer aannemelijk is dat die anderen wel bestaan, om de simpele reden dat ieder mens in dat opzicht in staat is hetzelfde te redeneren en aldus zich bewust te zijn van zijn eigen bestaan. Het is inderdaad meer een aanname, die echter wel logischerwijs moet volgen uit de redenering dat men bestaat als men zich daar bewust van is.

Mja, maar het gaat er juist niet om dat het aannemelijk is, maar zeker. En dat ik denk, dus ik ben is iets wat op wonderbaarlijke wijze steeds overeind blijft, terwijl de rest op zijn best aannemelijk gemaakt kan worden.