als je twijfelt, is het dan al te laat?
 

Ik heb nu 2,5 jaar een relatie met een hele lieve jongen. We hebben een goede relatie en eigenlijk mag ik niet klagen.

Toch heb ik hele erge twijfels over onze relatie. Ik zie er namelijk niet echt een toekomst in. We kunnen goed met elkaar opschieten, samen lachen, beetje op de bank hangen etc, maar ik zie me dit niet nog eens 5 jaar doen.
Op zich ben ik nu tevreden, maar ik zie al gebeuren dat ik over een paar jaar besef dat de leukste jaren van mijn leven voorbij zijn, terwijl ik nog steeds met mijn huidige vriend exact dezelfde dingen doe als nu.

Ik kan mijn twijfel moeilijk verwoorden, en hopelijk zijn er hier mensen die zich in deze situatie herkennen. Het voelt gewoon alsof er geen progressie in zit, we staan stil, we zijn comfortably numb. We zien elkaar 2 keer per week waarvan we een nacht bij elkaar slapen. Het is al jaren zo, en ik denk ook dat dit niet verandert. Ik zie mezelf niet samenwonen met hem, omdat hij nu net een huis heeft gekocht waar absoluut geen plek is voor mij. Omdat hij zoveel geld heeft geinvesteerd in zijn huis, blijft hij er naar mijn inschatting minstens 3 jaar wonen. Ik heb geen zin om nog eens 3 jaar toe te kijken hoe dezelfde routine van comfortably numb doorgaat, terwijl ik een man misloop die helemaal voor mij wil gaan.
Ik denk ook steeds vaker dat er iets anders moet zijn voor mij. Een man die helemaal gek op me is, en niet kan wachten om weer bij me te zijn, waarmee ik net zoals met mijn huidige vriend een fantastische tijd heb, maar die mij op nummer 1 zet. Iemand die niet bang is om zich te binden.
Ik ben echt niet op zoek naar iemand voor de rest van mijn leven, alleen naar iemand die zich meer wil geven, grotere stappen durft te nemen, risico durft te nemen, want dat is liefde.

Kortom: moet ik het met hem uitmaken, terwijl ik nog van hem houd, maar geen vooruitgang in onze relatie zie?

volgens mij weet je t antwoord zelf wel

Heb je er al eens met hem over gepraat? Want dat lijkt mij absoluut stap 1. Wellicht heeft hij hetzelfde gevoel, wellicht valt er samen nog iets te veranderen aan die sleur en kunnen jullie het weer spannend maken. Vraag je ook af of je het nog de moeite waard vindt om te veranderen, om met hem over te praten en om eventueel voor te vechten. Daarin liggen ook antwoorden.

Maar ik denk dat je pas wanneer je hier echt goed over gepraat hebt met elkaar, kunt bepalen of het te laat is of nog te redden valt.

Ga in ieder geval niet door, als je er niet een heleboel uithaalt. Je bent pas 23, veel te jong om in een relatie vol sleur te zitten.

Je bent al twee en half jaar samen en dan is het natuurlijk ook niet meer zo spannend. Dat gaat over en dan helpt het ook niet als jullie iedere keer op de bank hangen. Je moet er zelf ook wat aan doen om het leuk te houden. Als je daar al geen zin in hebt, dan kun je het maar beter uitmaken.

Dat vind ik een hele goede vraag! Ik denk namelijk dat hier wel een kern van waarheid in zit. Ik ben mezelf verloren in deze relatie. Ik heb zoveel consessies gedaan voor hem, dat ik niet eens meer weet wie ik ben. Ik besef me ineens dat ik écht voor een man kan gaan, en dat als ik van iemand houd, ik het liefst iedere dag bij hem ben. Tegen hem zeg ik echter van niet, omdat ik hem niet wil benauwen (iets wat zijn ex volgens hem teveel deed). Om te zorgen dat hij bij me blijft, gooi ik mijn eigen wensen overboord. Ik mis mezelf dus een beetje....denk ik

Verder heb ik vaak voorgesteld om andere dingen te doen, een keer samen te gaan winkelen ofzo, of naar de dierentuin, of weer eens te stappen. Maar winkelen doet hij niet graag, naar de dierentuin heeft hij geen tijd voor en stappen doet hij met vrienden. Ik kan niet impulsief zijn, omdat het hij niet de hele dag de tijd heeft om bij me te zijn. Ik bedoel, we zijn wel samen, maar hij heeft ook maar drie dagen weekend, en dan wil hij wel het e.e.a. doen zonder mij. Als ik dit typ.....besef ik me weer hoeveel verdriet dit me doet....
Ik stem er maar mee in, want ik wil dat hij ook zijn ding kan doen.

natuurlijk is het niet te laat wanneer er sprake is van twijfel, jij klinkt echter niet alsof je twijfelt, maar eerder als iemand die het zeker weet.

Ja want die bestaat... niemand gaat na langere tijd nog continu helemaal gek op je zijn of je altijd op nummer 1 zetten (vind dat sowieso enge mensen trouwens, ik ben meer van de mensen die doorhebben dat ze zélf op nummer 1 moeten staan).

Maar goed, als je niet uit deze relatie haalt wat je wil hebben (voor zover wat jij wil realistisch is) en hij of jullie onderling contact niet in staat is te veranderen, dan is het misschien tijd om er een eind aan te maken. Ik herken het trouwens wel, hoewel er bij ons nog geen sprake is van sleur, en ik denk dan ook dat wij er ooit ook mee moeten kappen.

Nou ja, wellicht heeft hij de wake-up call nodig dat jij zegt "Ik zie het niet meer zitten met ons, ik denk erover het uit te maken. Ik twijfel nog omdat ik van je hou, maar ik ben niet meer gelukkig in onze relatie." en dan kijken of hij er met je aan wil werken of iets heeft van dit is wat ik je te bieden heb, meer niet. Maar, alleen als jij er zelf nog aan wilt werken en niet je beslissing al hebt gemaakt.

Je vraagt of het nog zin heeft als je al twijfelt en ja, het heeft nog zin.. maar dan moet je er wel beiden wat aan willen doen. Jij moet gaan stoppen met je constant aan hem aanpassen en meer je eigen leven gaan leiden en hij moet meer tijd voor je maken en meer leuke dingen met je doen. Als één van beiden dat niet wil, houdt het al direct op.

Maar, je bent wel 2,5 jaar samen en zegt van hem te houden. Bedenk je dat uit waarschijnlijk uit is en je hem alleen een kans heeft hier met je aan te werken, als je volledig eerlijk bent over je twijfels en niet alleen zegt "ik wil meer leuks doen".

Daar ben ik dus bang voor....wat als ik het niét uitmaak, en er nog aan wil werken en hij zegt 'ik wil niet meer tijd voor je vrijmaken'? Ik heb nu nog enigszins het idee dat het ook mijn 'keuze' is, dat we elkaar zo weinig zien, maar wat als ik de waarheid onder ogen kom...en hij gewoon helemaal niet dezelfde behoefte heeft als ik?

Het laatste wat je zegt klopt. En het is natuurlijk niet zo makkelijk als 'ik wil meer leuks doen', hopelijk heb je dat al uit alles wat ik zei opgemaakt. Het was slechts een illustratie dat ik dingen heb proberen te veranderen, maar dat er niets verandert....

Volgens mij heb jij echt je beslissing al gemaakt :)

eens.

veel succes in het vinden van je droomvent! je komt hem nog wel tegen. (degene die je nu hebt is 'm in elk geval niet...)

Ik ben het met bovenstaande reacties eens..

Dit is zooo herkenbaar! Ik heb dit dus ook gehad in mijn vorige relatie. Ook een van de redenen waarom het uit is gegaan. Zo te zien stop jij veel meer energie in je relatie dan dat hij doet, en op langere termijn gaat dat nooit werken. Je moet er namelijk beide 100% voor gaan en zo te zien doet hij dat niet. Helaas.
Ik moet wel toegeven dat uit zo'n relatie stappen heel moeilijk is, omdat je gevoel voor hem niet weg is. Het is puur dat de relatie zo niet werkt, maar je nog wel van hem houdt. Ik vond dat zelf ook heel moeilijk met verwerken, en zit er eigenlijk nog midden in, dus ik kan je wat dat betreft ook niet echt helpen :o

Offtopic: was jij trouwens niet dat meisje dat een aantal maanden in het buitenland zat, tijdelijk een break met je vriend had, en in het buitenland een vriend had die een hele andere cultuur had maar zijn leven met jou wilde delen?

Je moet doen wat goed voelt. Als het niet goed meer voelt, houdt het op. Daarmee bedoel ik niet dat je zomaar op moet geven, maar wel dat er iets moet veranderen. Een goed gesprek met je vriend aangaan lijkt mij een goed begin. Probeer inderdaad wat nieuwe dingen te doen, ga es uit eten, naar een leuke film of weet ik veel, doe es gek, ga naar een musical. Gaat hij daarin absoluut niet mee (die indruk krijg ik een beetje), moet je toch es goed gaan nadenken.

Waar ik over struikelde was: 'Hij heeft ook maar drie dagen weekend'. Damn, dat is meer dan de gemiddelde Nederlander heeft! Puh, ik zou op dit moment stikjaloers zijn op drie dagen weekend! Kan die best een dagje met jou naar de dierentuin, het is tenslotte geven en nemen.

Maar ik geloof dat jij inderdaad al wel weet wat je wil (of wat je niet wil).

ik zat in precies dezelfde situatie en toen hebben we er een punt achter gezet en dat was een bevrijding van jewelste. uitmaken dus(y) sleur is verschrikkelijk.

dit

en dit

What if fine isn't good enough? What if I want extraordinary? :y

Waarom heb je niet toen hij dat huis kocht gevraagd waarom hij geen rekening hield met een toekomst met jou? Praat je weleens over samenwonen? Wat zijn zijn ideeën daarover? Praat hij weleens over van 'later als wij....'?

Vindt hij dat echt wel best dat 1x per week bij elkaar slapen en elkaar 2 dagen zien? Ik denk dat als je erg gek bent op elkaar (ook na 2,5 jaar) dat je elkaar graag vaker wilt zien en minder zien alleen zult accepteren als daar een duidelijke reden voor is (waar je niet direct iets aan kunt doen).

Praat er eens over met elkaar dat je wel wilt dat het komende halfjaar er duidelijk iets veranderen gaat in jullie situatie. Misschien als hij ontdekt dat comfortable numb (zoiets;)) gaat wegvallen dat hij gaat beseffen wat hij wel en niet voor je over heeft (en wat hij voor je over heeft kan ook zeer positief uitvallen).....

Dus jullie zitten echt alleen maar op de bank?:| Op basis van dit ga ik me toch meer aansluiten bij al die mensen in dit topic die je adviseren om het uit te maken....:( Waarom blijf je niet bij je eigen wensen? Het is soms heel logisch dat het niet direct gerealiseerd kan worden, maar het eerlijk uitspreken van wensen is wel heel belangrijk! Je kunt ook samenwonen zonder elkaar te benauwen hoor! En ik snap best dat hij niet ieder weekend tijd voor je heeft, maar met uitzicht op een betere toekomst zou dat alweer een stuk beter te verdragen zijn, dan nu. Praat met hem over de toekomst, kom je er niet uit en staat het toekomstbeeld je niet aan, maak het dan uit.

nou nee, that would be me ;)


Ik zou het nog een kans geven. Als jij van hem houdt en hij van jou, dan moet er ergens nog een manier zijn om het goed te maken. Mits jullie beiden water in jullie wijn doen.

Als je het aan mij vraagt is het gevoel gewoon weg bij TS en probeert ze dit te rationaliseren.

Yep. Het klinkt mij héél bekend in de oren; ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt (qua gevoel dan) en bij mij is het uit.

Altijd pijnlijk om zoiets te beseffen! Maar idd uitmaken die hap, maar dat weet je zelf ook wel