De geschiedenis van mijn tranen
Alles danst voor me
Een groep kinderen, of zijn het engelen zwart wit moslim jid kleurrijk harmonieus met de onschuld zoals alleen een elf-, twaalfjarige dat heeft omhelzen ze elkaar accepteren elkaar houden van elkaar als mensen wat moet ik hen vertellen als ze vragen over de grote wereld? wat als ze willen weten waarom er zoveel ruzie is? Met zoveel liefde voor mijn ogen, En het verlangen naar cohesie in mijn hart, kan ik niets anders meer dan huilen heel lang en hard. |
ik vind het thema erg mooi, en het begin (alles danst voor me) ook...alleen vind ik het ritme af & toe een beetje stroef lopen, ofzo. (maar dat kan ook aan mij liggen :| )
|
Ik vind het wel oké maar niet meer dan dat. Als ik het goed begrepen heb ben je ook James_xxcm_Bond? In dat geval wil ik even in het algemeen zeggen dat ik de stijl die je vaak hanteert niet zo mooi vindt. Het lijkt alsof je teveel woorden nodig hebt om iets duidelijk te maken, waardoor je een soort langdradigheid in je gedicht krijgt en de boodschap aan kracht verliest. Dat is jammer. Misschien zou je eens kunnen proberen om het wat compacter, krachtiger en origineler te verwoorden. Bovendien is het trouwens ook wel wat cliché: de jeugd als ideaalbeeld die elkaar compleet accepteert etc.
|
Citaat:
Citaat:
Laten we, nogmaals, niet vergeten dat James een man met visie is, en een geweldig dichterstalent heeft. |
Niet veel van de hele "James" en "Marek" -historie afwetend (ik was namelijk op vakantie) heb ik het volgende over het gedicht te vertellen:
Ik ben het grotendeels eens met Reynaert. De idee van de lieve onschuld die een ondraaglijke volwassenheid tegemoet gaat, vind ik op zich al een beetje afgezaagd. Voor mij zou er dus een heel creatieve uitwerking moeten plaatsvinden om het gedicht interessant te maken. Ik vind dit gedicht niet van een "verheven intelligentie" getuigen, net omdat het hier en daar niet goed loopt en er te veel woorden nodig waren om de idee over te brengen. Dit zijn natuurlijk mijn belevenissen over het gedicht zoals ik het nu lees, zonder één of andere bom aan achtergrondinformatie. Ik vind dat je gedichten meestal leest zonder dat referentiekader, dus daarom vind ik de boodschap helemaal niet overkomen. |
Halogeen, ik dacht dat we volgens hem niet op een naam maar op het gedicht zelf zouden moeten reageren? Dan heeft zijn diepe inzicht en verheven persoonlijkheid hier geen moer mee te maken. En het is echt niet nieuw om te schrijven onder een alter ego. Bovendien ben ik er nu wel ontzettend nieuwsgierig naar waarom hij een groot dichttalent is, naar alles wat ik niet zou begrijpen, waarom hij iets schrijft als een alter ego dat hij zelf verafschuwt, en waarom zijn gedichten niet goedkoop en cliché zijn. Leg uit, s.v.p. :)
|
Ik ben het hier volledig eens met Reynaert. Mijn 'verheven intelligentie' en 'diepe inzicht' hebben hier niets mee te maken. De decadentie die Halogeen zodoende probeert toe te schrijven aan Reynaert doet eerder denken aan het aloude verhaal van de pot en de negroïde ketel.
Dit gedicht heeft niets met decadentie te maken en is slechts geschreven naar aanleiding van mijn gevoel na het zien van de afscheidsmusical van mijn zusje. Het sarcasme waar Halogeen zich van bedient kan soms tekenend zijn voor genialiteit, maar in dit geval geeft het alleen het onbegrip en de onkunde van Michel (Halogeen) bloot. Wanneer men iets niet begrijpt is men veel eerder geneigd om daar tegen aan te schoppen dan om er naar te vragen, daarom neem ik het hem ook niet per se kwalijk, al is het mooi als je er even over nadenkt, Michel. Ook heeft dit gedicht niets van doen met dingen die ik niet zou menen, of alter ego's die ik verafschuw. Ik heb dit gedicht slechts op titel van Marek geschreven, zodat eerder op de inhoud zou worden gereageerd dan bij James, een nick die momenteel aanstootgevend werkt bij veel lezers. Wat overigens ook zijn hilariteit en charmes kent. De eerste post van Reynaert gaf een redelijke (=met behulp van de rede) reactie op mijn gedicht en een inhoudelijke over (een aantal van) mijn gedichten in het algemeen. Hij stelt dat er een bepaalde langdradigheid zit in mijn gedicht en daar heeft hij een erg goed punt. Veel van mijn gedichten zijn minstens 25 regels lang. Natuurlijk niet allemaal, maar genoeg voor hem om een punt te maken. Ik zou er dus inderdaad goed aan doen om te proberen de gedichten wat krachtiger en compacter te schrijven. Dat een gedicht de lengte soms wél nodig heeft en dat dit gedicht zelf niet cliché genoemd mag worden, omdat het een gevoel naar aanleiding van een musical beschreef, betekent niet dat ik daarom deze kritiek zou moeten afwenden. Wat je hier ziet is een proces van input en output met de terugkoppeling (de feedback) zoals het bedoelt is. Een dergelijke afhandeling zorgt voor een ordelijk forum waarin iedereen vrij is om te zeggen wat hij/zij wilt en waardoor de dichters en gedichten zelfs aan kwaliteit kunnen winnen. Ik hoop dat jullie hieraan een voorbeeld kunnen nemen op dit forum en in het leven, waar dit proces nog wel tot ruzies en oorlogen leidt. Lang leve de sluwe Reynaert! NB: Reynaert is geen alter ego, noch heb ik hem eerder zien posten dan vandaag en ik ken hem dus ook niet verder. NB: Bij dit proces van input, output en terugkoppeling heeft de manier waarop de input en de output werd gegeven en door wie geen enkele rol gespeeld. |
Citaat:
En ook je kritiek op Halogeen... Alles wat je nu nog gaat zeggen over dit forum, kan ik onmogelijk nog serieus nemen. Reynaert is een van de meest toonaangevende dichters in de afgelopen tijd geweest, Halogeen heeft ervoor gevochten om fatsoenlijke kritiek erdoor te krijgen op dit forum. Waar was jij in die tussentijd? Het gedicht. De vorm is op zich wel mijn smaak, maar ik hou niet van de kinderlijke naïviteit die zich in de inhoud en het woordgebruik nestelt. |
Beste Riven,
Zoals al staat in de selectie die je quote uit mijn vorige post gaat het er bij kritiek niet om wie het zegt, het gaat om de kritiek zelf. Overigens stamt mijn eerste gedicht uit 2003. Ik heb Reynaert absoluut op dit forum gezien, maar ik onthoud eerder gedichten dan nicks, om redenen die een ieder welbekend zal zijn zo langzamerhand. Overigens was de enige reden dat ik dat zei dat er veel mensen zijn die in hun eigen waarheid geen ruimte zien voor anderen die het met mij eens zouden kunnen zijn, vandaar. Vind je de kinderlijke naïviteit niet juist toepasselijk bij een gedicht over een toneelstuk van 11- en 12-jarige kinderen? |
vind het een origineel gedicht..
Een groep kinderen, of zijn het engelen erg leuk gedacht.. |
Citaat:
En reynaert, je hebt een pm. |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:11. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.