Willen stoppen met opleiding
 

Dag allemaal,
ik zit met het volgende probleem.
Ik zit inmiddels in het 4e jaar van mijn HBO opleiding technische bedrijfskunde. Ik ben direct na de Havo begonnen met deze opleiding. ik ben nu 20 jaar, in april wordt ik 21.
Ik ben zojuist begonnen aan mijn 2e stage. deze stage duurt 5 maanden ( tot begin juli). daarna hoef ik als alles goed gaat alleen nog af te studeren. ik zit nu voor de derde dag op mijn stage en zie het al helemaal niet meer zitten. dit heb ik tijdens mijn 1e stage ook gehad, die heb ik uiteindelijk met veel pijn en moeite afgerond. ik zie zo vreselijk op tegen de stage's... Ik durf geen initiatief te nemen op mijn stage en zit me daarom de hele dag te vervelen. dan duren de dagen lang hoor. Ik heb echt de neiging om te stoppen met de studie en iets te gaan doen wat ik echt leuk vindt. ik ben op dit moment alleen een beetje klaar met al dat school gebeuren. ik weet niet wat ik moet doen. ik heb het idee dat ik de opdracht niet goed kan uitvoeren omdat ik me niet kan concentreren. ik heb er gewoon helemaal geen zin meer in in deze opleiding..., ik ben bang dat als ik stop dat ik geen leuke andere studie kan vinden en straks zonder diploma zit... maar ik trek dit ook niet meer HELP AUB. achteraf denk ik wel eens, was ik tijdens die eerste stage maar gestopt

Wat voor stage doe je? Zou je met je begeleider kunnen bespreken waar je me zit?

Geen initiatief nemen is iets wat jou niet alleen op stage, maar ook de rest van je leven in de weg gaan staan. Dit lijkt mij een goede reden om daar juist aan te gaan werken.

Hoe komt het denk je, dat je het toch lastig vindt om initiatief te nemen?

En waardoor is je concentratie zo slecht?

Je heb het ergste al gehad, als ik jou was zou ik zeker proberen deze opleiding af te maken.

Ik heb mijn eigen opdracht.
Ik vind het lastig om initiatief te nemen omdat ik aan mezelf twijfel denk ik, dat ik dingen fout doe of dat ik dom overkom op mensen. komt misschien ook omdat ik niks met deze opleiding wil gaan doen, en de werkzaamheden me niet interesseren. Ik moet voor mijn opdracht met verschillende mensen praten om erachter te komen hoe dingen werken in dit bedrijf. ik vind dit lastig.
Ik kan me slecht concentreren omdat ik continu maar aan het denken ben van: ik vindt het niet leuk wat ik aan het doen ben/ hoe ga ik deze periode doorkomen/ ben ik wel met de juiste dingen bezig. Ik merk dat bijvoorbeeld gezamenlijke projecten tijdens mijn opleiding me beter afgingen, omdat je dan met meerdere personen ben en deze dus initiatief kunnen nemen, ik moet bijvoorbeeld nu een onderzoeksplan opstellen en deelvragen bedenken. ik merk dat ik me hier als slecht op kan concentreren, omdat ik nooit denk van: wat ik nu aan het doen ben is goed en ik ben goed bezig. nou ja het ergste moet nog komen vind ik. zoals ik al zei gaan de lessen me prima af alleen hik steeds vreselijk tegen die stage's aan. na deze stage moet ik zon soort opdracht weer doen maar dan op afstudeer niveau. ik zie het vreselijk tegenop. zo erg dat ik het liefst zou willen stoppen

Het klinkt alsof je misschien wel faalangst hebt. Als je jezelf steeds vertelt dat je dit niet kan, dan wordt het mentaal ook steeds lastiger om iets wel goed te doen.

Je bent nog in opleiding, het is helemaal niet erg om "domme" vragen te stellen of fouten te maken. Jij doet stage om wat te leren. En juist door vragen te stellen en fouten te maken kan je leren. Het hoeft niet allemaal in één keer perfect.

Zoiets was ik al bang voor, het zou goed kunnen dat ik last heb van faalangst.

Bespreek dat eens met je mentor, studiebegeleider of met je huisarts.

is misschien wel verstandig,
Ik betwijfel alleen of ik daarna de stage wel leuk ga vinden... maar ik ben bang dat als ik stop, ik zonder diploma kom te zitten... ik heb (op dit moment) echt geen zin meer in school. kan natuurlijk impulsief zijn... omdat ik het gewoon zat ben

Begin eens met dat gesprek met je mentor/ studiebegeleider/ huisarts. Dan hoef je nog helemaal geen definitieve keuzes te maken.

Ben het eens met Elin3.

Zaken als initiatief nemen, proactief zijn et cetera worden, zeker op Hbo-niveau en hoger, gewoon verwacht in je werkomgeving later. En dan maakt het niet zo veel uit welke studie/werkrichting je uit gaat. Dus los er van of je nu specifiek iets met deze studie gaat doen of niet, is het wel een onderwerp waar je het beste aan zou kunnen werken. En gelukkig kan dat ook echt, maar daarvoor heb je zo te lezen wel een beetje hulp nodig. Ga inderdaad eens praten met een studiebegeleider of met je huisarts of zo.

Los daarvan vind je de studie gewoon niet leuk, je wilt daar later niets mee gaan doen. Klopt het dat je "alleen nog maar" deze stage en de afstudeeropdracht moet doen? Voor de duur van deze stage zou je toch geen andere studie kunnen beginnen, dat kan pas in september weer. Wat dat betreft zou het - los van faalangst of wat dan ook - natuurlijk gewoon wel erg handig zijn als je probeert de stage succesvol af te ronden en de afstudeeropdracht te maken. Je verliest er geen tijd mee, en een diploma is nooit weg. Al was het alleen maar om aan toekomstige werkgevers te laten zien dat je wel de opleiding hebt afgerond, ook al doe je er niets mee. Staat zeker niet verkeerd.

Sterkte! En laat gerust eens weten hoe het gaat.

Ik snap het, alleen als je er mentaal bijna aan onderdoor gaat, tijdens mijn eerste stage had ik op een gegeven moment dat ik in tranen uitbarste toen ik thuis kwam, omdat ik het allemaal niet meer wist, toen wel hulp gezocht op school. Ik heb inmiddels een hele negatieve kijk op de opleiding gekregen, daar heb ik zelf voor gezorgd. maar dan is 5 maanden stage lopen en vervolgens nog een keer dit gezeur hebben tijdens afstuderen, dan vraag ik me af hoe ik deze periode in godsnaam door ga komen. ik heb gewoon het idee dat het me niet gaat lukken.
het liefst zou ik willen stoppen en domweg gaan werken, maar goed dit is ook alleen maar het ontwijken van mijn problemen....

Ik begrijp je gevoelens best, tegelijkertijd ook goed dat je inziet dat zomaar stoppen het ontwijken van problemen is. Vandaar; ga eens praten met een studiebegeleider of met je huisarts. Je bent niet de eerste of enige die hier tegenaan loopt en volgens mij is hier goed bij te helpen om je gedachten uit die negatieve spiraal te krijgen.

Als je er mentaal bijna aan onderdoor gaat, snap ik niet zo goed dat je dit nog niet hebt aangekaart bij je studiebegeleider of huisarts. Dat gevoel is niet normaal. Daar mag je best (professionele) hulp bij inschakelen. Start daar! Als jij weer beter in je vel gaat zitten, krijg je ook weer een hele andere kijk op dingen zoals je studie. Nu lijkt alles verschrikkelijk, als je alles weer wat beter kunt relativeren dan is die studie afmaken misschien wel weer te overzien. Als je nu stopt heb je geen diploma, geen motivatie en ga je je waarschijnlijk alleen maar slechter over jezelf voelen. Daar schiet je weinig mee op. Stoppen kan, eventueel in overleg met hulpverlening, altijd nog.

Ga je nu niet aan jezelf werken, dan ga je later in je leven nog veel vaker tegen dezelfde problemen aan lopen.

denk dat dat misschien wel een goed idee is ja... ik ga het vanavond thuis nog maar eens bespreken en misschien is het dan handig om hulp te zoeken. in ieder geval bedankt.

Alles wat hierboven staat. Dat je "misschien" zegt lijkt me niet heel handig als je je er zo bij voelt. Het kan alleen maar positief uitpakken voor je.

Iets heel anders; niet alles hoeft altijd leuk te zijn. Veel jongeren balen of willen stoppen als ze iets niet zo leuk vinden maar zo werkt het leven niet altijd. Je moet ook door moeilijke situaties heen om juist te leren wat je kan als je doorzet en aan jezelf werkt. En om doorzettingsvermogen te ontwikkelen en problemen inderdaad niet al te makkelijk uit de weg te gaan. Dan hou je het in stand en kan je wereld erg klein worden.

Succes

Ik snap dat dingen soms niet leuk zijn en dat je dan door moet zetten, maar ik heb dit ook al gehad tijdens mijn 1e stage, toen heb ik wel doorgezet. En nu loop ik er weer tegen aan. Ik heb me nooit voor de volle 100% voor deze studie kunnen inzetten. Ik zie mezelf niet nog 5 maanden dit doen en vervolgens ook nog een afstuderen. Vandaag een gesprek gehad met de decaan. Het kan gewoon zijn dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt. Alles nog even op een rijtje gezet en de kans is groot dat ik er mee stop.
Zoals ik al zei, iedereen merkt aan me dat ik al een tijdje niet lekker in me vel zit, ook de decaan zag dit direct aan mijn houding. Op een gegeven moment moet ik een knoop door hakken want inmiddels komt alles aan deze opleiding mn strot wel uit.

Ik vind het niet zo relevant of je wel of niet stopt, maar zo lang je niets aan je faalangst/gebrek aan initiatief doet, ga je bij werk en andere studies tegen hetzelfde probleem aanlopen.

Ben ook zeker van plan om hier iets aan te gaan doen.