Gedicht: het leven overleven
 

Het leven overleven

Dit gedicht gaat over het leven,
maar het lijkt meer op overleven.
Want daar gaat meer op lijken soms,
vooral na het gebeuren van iets stoms.

Iemand kan niet één keer alles goed doen,
ook al is dat waaraan je wilt gaan voldoen.
Mensen doen natuurlijk wel eens wat verkeerd,
het is pas echt fout als je daarvan niets leert.

Het zijn harde levenslessen op dat moment,
meestal wordt je fout pas later ook erkend.
Voor je gevoel is dat natuurlijk veel te laat,
met het spijtgevoel wat daardoor ontstaat.

Je kan je fouten inzien maar ook vergeten,
wat beste is zou namelijk niemand weten.
Maar natuurlijk is elke gebeurtenis anders,
en behoud je ook voor- en tegenstanders.

Mensen hebben namelijk vooroordelen,
en zullen ook hun mening met je delen.
Soms kan je beter niets van aantrekken,
maar je kan ook je voordeel uit trekken.

Maar doe gewoon wat jou het beste lijkt,
achteraf is pas het moment dat het blijkt.
Of het jouw goed of verkeerd heeft gedaan,
verbeteren zou meestal pas achteraf gaan.

Een kans niet grijpen is namelijk een gemis,
de volgende keer kan je doen wat beter is.
Elke dag komt er weer een nieuwe moment,
Dan kan je bewijzen dat je verbeterd bent.

Graag op reageren en misschien mogelijke verbeterpuntjes doorgeven, bedankt voor het lezen.

Ik vind de boodschap mooi!

Doordat je steeds rijm wil gebruiken lopen niet alle zinnen even fijn. Dicht je ook wel eens zonder rijm toe te passen? Dan verleg je de focus naar het ritme van de zin.

Ik heb eigenlijk nog nooit gedicht zonder rijm, maar misschien wel leuk idee om mee te oefenen.

Heuh??
Gedicht zonder rijmen??
Een gedicht hoort toch te rijmen??
(Dacht ik)

Nee, dat hoeft helemaal niet. Natuurlijk mag een gedicht wel rijmen en is het bij sommige dichtvormen heel gebruikelijk (denk aan Sinterklaasgedichten) om wel een rijmschema aan te houden.