Ja dat heb ik ook wel, maarja dat is best wel logisch toch, je wil je zelf niet voor schut zetten. maar volgens mij moet je gewoon denken: f*ck it, zij is ook maar een mens en je moet gewoon gaan praten:P.

Ik heb dat ook bij meisjes, alleen ik ben zelf ook een meisje :')
Jongens kunnen gewoon overal over praten.. En ik ben totaal geen meisje die van de make-up en de mode is. Dus ik weet totaal niet wat ik moet zeggen bij de meisjes uit onze klas..

weet je, je moet gewoon grenzen proberen te leggne\stellen.
Zeg tegen jezelf: ,, Nu ga ik naar hem (of haar toe) en vraag hem mee uit.
en dat soort dingen. Je wordt er dapper van...

Zitten idd wel goede tips bij!
Ik heb er zelf ook last van...ben wel hard aan 't werk om 't te veranderen! Zou namelijk egt graag minder onzeker zijn! Zal iig ook eens naar die boeken gaan kijken. :)

Mijn ervaring is dat mensen die 'van de make-up en de mode zijn' best aardig kunnen zijn. Dus praat er gewoon eens mee en wie weet heb je er een stel vriendeinnen bij.

Lieve mensen,

Handel altijd naar jou eigen waarheid (doe je niet anders voor dan wie jij bent). Wanneer je met iemand in gesprek bent, wees dan ook met je gedachten in 'het nu'. Ga niet lopen denken: "Vind hij/zij het wel boeiend, wat ik zeg?'; 'stink ik niet uit m'n mond?'; 'zit m'n haar wel goed?"...Blablabla. Dit is allemaal innerlijk geklets waar je helemaal niets aan hebt; het werkt alleen maar tegen je.

Wat je wil is een leuk vlot gesprek; lekker vrij dansen in de discotheek, enz. Dat is wat je wilt, dus handel je hier ook naar. Wanneer je negatief gaat denken, wordt het vaak een self fulfilling prophecy; gedachten worden woorden, woorden worden daden, daden worden gewoonten, gewoonten worden je karakter.

Probeer nou eens, in ieders geval éen dag, met een andere instelling op te staan. Wees vrolijk en positief; ga eens wat gesprekjes aan, met de buschauffeur, de leraar, andere leerlingen. Ik hoop dat het bij jullie helpt. Het heeft mij zeker geholpen.

Succes,
Stein

Er is een meisje op mijn werk dat ik leuk vind, maar we hebben niet echt een goede band.
Het blijft bij "hallo" en "tot hoe laat werk jij?". Je kan toch niet zomaar iemand mee uit vragen? Er moet toch sprake zijn van enige vorm van vriendschap?

Waar ik ook bang voor ben is dat als ze het niet wil en me afwijst (wat ik in principe zou kunnen verdragen), dat het werken daardoor een stuk zuurder wordt. Als de andere collega's het horen gaan ze me misschien zien als die jongen die is afgewezen.

Of vallen dit soort dingen heel erg mee? Iemand die hier ervaring mee heeft?

Precies wat jij zegt doe ik altijd, over dat stink ik uit m'n mond enz. heel erg bedankt voor jou post, volgens mij moet je daar gewoon niet mee bezig houden, maar gewoon een lekker gesprek voeren zonder ondertussen over allerlei onbelangrijke zaken denk.

ja, ik weet wat je bedoelt.
Als je iemand mee uit wilt vragen moet je wel een soort van vrienden zijn.
Ik ben ook bang dat je wordt afgewezen en ik durf eerlijk te zeggen dat ik niet weet wat je moet doen als je wordt afgewezen. Misschien moet je eerst kijken of zij of hij verliefd op je is. Of je kan het vragen aan diegenes vriendin of vriend. En als jullie elkaar niet zo goed kennen, moet je zorgen dat je vaker bij haar of hem in de buurt bent. Vraag hoe het gaat. Je moet niet verlegen zijn. Ik ben ook verlegen en ik kwam er achter dat mensen het normaal vinden als je veel praat en vragen stelt. Ze vinden je minder normaal als je de hele tijd stil bent. Eigenlijk nergens voor nodig dus.

succes!!! doeiiiii