Ik ben veel te niet-creatief om een goede titel te kunnen verzinnen dus kom ik hiermee.
Veel culturele ervaringen heb ik wel gehad. Hierbij zou ik graag willen wijzen op 2 verschillende categorieën. Je hebt natuurlijk de verplichte categorie en de zelf gekozen categorie. Eerlijk gezegd passen de verplichte culturele ervaringen een stuk minder bij mij als persoon. De meeste zelf gekozen culturele ervaringen zijn een stuk meer passend bij mij. Hieronder volgen een aantal voorbeelden.

Culturele ervaringen worden naar mijn meningen soms te smal en soms te breed genomen. de ene persoon vindt dat Missie Mark kijken een vorm van cultuur is, en de enige vorm. andere dingen bestaan niet. Een ander persoon zal zeggen dat cultuur van alles is. Cabaret, de film, afval weggooien, in bad zitten, een zelfportret en noem het maar op. Ik ben het persoonlijk met geen van beiden eens. Want waarom zou je het daarmee eens zijn? Dat is meer filosofie, excuses daarvoor. Tja, sorry Mark ik ben echt een beetje langdradig vandaag. Alvast mijn excuses, ook al heb ik al sorry gezegd.

Ik vind dat cultuur ook al begint in het luisteren van muziek in je huiskamer. Of TV kijken. Dat verschilt echter ook heel erg aan wie je het vraagt. En met name ook wat je luister of bekijkt. Persoonlijk vind ik namelijk dat heavy metal muziek echte pokkeherrie is. Gegil in de microfoon en dat dan zingen noemen! Zelfs ik zing beter (komt later in dit verhaal), en dan doe ik niet eens mijn best. Als ik mijn best zou doen, zou het zeker niet beter zijn ofzo, maar ja. Dat noemen ze dan “grunten”. Pure troep en gekrijs. Dat is het. Gehoorschade. Niet meer dan dat. Maar ja, de rest van het gezin vindt dat blijkbaar super leuk, dus vandaar dat mijn hersenen en gehoor op een vervelende manier zijn aangetast. Het is een soort virus geworden. En het begon bij mijn ouders. Natuurlijk begon het bij mijn ouders. Zij hebben die muziek in huis gehaald. Vergis je niet, sommige dingen zijn best wel ok van hun muzieksmaak, maar dit vind ik gewoon ronduit verschrikkelijk. Belachelijk. Een van de trieste uitvindingen van de mensheid. etc. Maar ja, laat ik maar doorgaan naar mijn echte “optredens”.

Er zijn een hoop kleine optredens geweest als kind op de basisschool. Dat kent iedereen. Bijvoorbeeld de dingen als een “talentenjacht” waarbij elke klas 1 of 2 leerlingen/groepen uitkiest om op te treden voor de school, en dan kiezen de docenten de winnaar. Je krijgt er geen prijs voor, maar hooguit een reden om andere mensen uit te lachen omdat zij het niet hebben gehaald en jij wel. En anders “eeuwige roem”. Dit duurde dan vaak een weekje, maar je was toen een weekje stoer. Uiteraard ben ik ook debiel geweest omdat ik heb besloten dat ik daaraan moest meedoen. Ik zou het winnen. Ik zou de legend zijn!!! Geen schijn van kans. Letterlijk niemand uit de klas vond dat ik het voor de school moest doen. Wat het was? Zingen. Nou ja, meer gekraai of gebral of hoe je het ook wilt noemen. Het was natuurlijk zelf geschreven, zelf gemaakt, met gitaar erbij die je zelf speelt. Beide waren onder niveautje triest, dus als ik er op terug kijk, snap ik best dat mensen mij niet hebben laten doorgaan. Want ja, waarom zou je een lied dat over een tafelvoetbalspel in een paars kasteel gaat, als je ook Ariana Grandé fans die het nog goed zingen ook door kan laten gaan? Precies. Niemand. Dus ja, dat was een van mijn minder goede ideeën in de hoop mijzelf neer te zetten bij de culturele top. Helaas. Volgende keer beter. Dit was overigens (jammer genoeg) een vrijwillig gekozen ervaring op cultureel gebied.

Maar ja. Als je dan nu denkt: Die heeft gefaald op de basisschool! Hij heeft amper wat gedaan op de middelbare school, wat kan er dan nu nog komen? Goede vraag! Het antwoord? De musical uit groep 8.

Ja, ook ik heb daaraan meegedaan. Die schijnen het anno 2019 nog steeds te doen. Elk jaar weer hetzelfde liedje. Een nieuwe musical, je wilt heel graag de hoofdrol, krijgt die niet, en krijgt een rol die totaal niet bij je past. Zo ging het bij de meeste leerlingen. Bij mij ook.

Ik weet niet of je het kent, maar mijn klas speelde de musical “het dak eraf”. Het ging over een miljonairsclub en een daklozen vereniging die bij elkaar moesten wonen, en besloten om beide groepen exact de helft van het huis te geven. Dit was even kort gezegd hoe het verhaal liep. Ik wilde graag een hoofdrol. Er waren 2 hoofdrollen: Vic, de zwerver die leek op een vogelverschrikker, en altijd dronken was. Daarnaast had je nog de voorzitter van de miljonairsclub, Esmeralda. Uiteraard konden ze elkaar niet uitstaan, bla bla bla. De standaard problemen in een musical die altijd onnodig ver uitvergroot worden. Dit was verplicht, want we hadden alle leerlingen nodig. De docent besloot de rollen te verdelen. Er waren 3 kandidaten voor Vic. Namelijk Heiko (werd Generaal Lach-en-Traan (te lui om uit te leggen)), Mohamed (heeft uiteindelijk de rol gekregen), en ik. Ik werd een kaasboer. Ik heb een hekel aan kaas. Maar nee hoor, uitgerekend daar hield ik van kaas, verkocht ik het etc. Ik heb ook voor een rattenplaag gezorgd in het huis omdat ik per ongeluk een rat had meegenomen in mijn koffer, omdat die afging op de geur van de kaas. Als kers op de taart (die over datum was) besloten de docenten dat het leuk zou zijn als ik het laatste stukje kaas zelf opat. Ik heb er tegen geprotesteerd, me er tegen verzet… Maar niets hielp. Gelukkig hebben ze wel een emmer klaargezet om in te kotsen. De emmer stond uiteraard wel backstage, maar ja. Dat boeit verder niet. Toch is dit optreden hard gefaald. Waarom? Omdat ik mijn microfoon mee naar achter moest nemen, en vergat om die uit te zetten. Dus tijdens de scène dat ik niet speelde, hoorde je mij gewoon! Dus ik zei eerst ineens random (door het spel van de anderen heen): Jeetje, wat moet ik poepen zeg. Gadverdamme wat een kutkaas. even kotsen, en dan moet ik zo weer op. Hé Heiko! Hoe gaat het met je? etc. etc. Dit is overigens sarcastisch, het was realistischer op het moment zelf Het publiek had het wel door natuurlijk. Op een gegeven moment kwam de docent licht geïrriteerd op mij aflopen, en zette toen de microfoon uit. Dus ja. Toen ik weer op moest, was de sfeer heel anders. Waarom? Ik zou het oprecht niet weten.

Maar ja. Door naar een ander ding. Ik zou graag de school even willen laten rusten, en focussen op andere dingen, buiten school om. Daar vallen 2 grote dingen onder: Voetbal en muziek. Ik focus eerst even op voetbal (vrij kort) en daarna op muziek. Muziek kan een lang verhaal worden. maar ja dat weet ik nu nog niet, want ik moet het nog typen. Dit is een trieste schrijfstijl, ik weet het, maar boeiend vind ik dat niet. Ik vind het leuk om de vrije tijd van mijn docent te ruïneren door dit soort verhalen neer te zetten. Sorry Mark!

Maar eerst: Voetbal. Dat is ook cultuur. Ik heb 2 jaar op voetbal gezeten. Dit kwam pas op een voor mij late leeftijd, namelijk op een leeftijd van 13 jaar. Ik kwam bij de D7. Dat was een kutploeg. Niet omdat ze slecht speelden (dat deden ze wel, maar daar gaat het niet om), maar omdat de sfeer echt slecht was. Ze kwamen meer om te kloten dan om te spelen. Halverwege het seizoen werd ik gered door mijn ouders, en kon ik naar een ander team. Ik was geen keeper meer, maar een middenvelder. Centraal aanvallende middenvelder, dat was mijn positie. CAM afgerond. Als CAM heb ik veel op de bank gezeten, want het team waarmee ik nu speelde, had een erg goed team. Ik heb 1x gescoord in dat seizoen (en een belangrijke was dat!!), maar ik stond met name in het veld voor de assist. Vaak was ik het kaatspunt waaruit gescoord werd. Of ik gaf een voorzet die dan binnen werd gewerkt. Met dat team heb ik het seizoen afgesloten als kampioen! Ik had de eerste goal gemaakt in de kampioenswedstrijd die eindigde in een mooie 3-0. Ik ben trots op mezelf en het team omdat we dit hebben bereikt!

Het seizoen erna viel tegen. Ik kwam weer bij het oude team waarmee ik kampioen was geworden, maar we waren in een te hoge klasse ingedeeld. Hierdoor kwamen we aan slechts 4 punten aan het einde van het seizoen. Ik heb wel een hoogtepunt bereikt in dat seizoen. Beide keepers konden namelijk niet aanwezig zijn, dus ik mocht van CAM af, en werd weer keeper voor 1 wedstrijd. Ik weet niet hoe het kan, maar het doel bleef schoon in de eerste helft. We stonden 2-0 voor, en ik had wonderbaarlijke reddingen verricht. Even tussendoor, het lijkt nu heel erg alsof ik mezelf de beste vind etc. Dat is zeker niet het geval. ik ben over het algemeen slecht. Maar om even door te gaan: ik speelde in de 2e helft ook echt goed. Het doel bleef schoon tot in de 80e minuut. Daar stond het intussen 5-0 voor ons, en kwam er een schot tegen het zaakje aan van de verdediger. Die hield zijn handen er natuurlijk voor als reflex, en de scheidsrechter zag dat als hands. Omdat dit in de 16 gebeurde, werd er dus een strafschop toegekent aan de tegenstander. Ik ging de goede hoek in, maar hij ging paal in. Dus helaas, een clean sheet zat er niet meer in. We hebben uiteindelijk de wedstrijd met 6-1 gewonnen, en daarmee de enige winst van het seizoen binnengebracht. Ik ben toen MOTM (Man Of The Match) geworden, voor de 2e keer dat seizoen. Ook de laatste keer, want de week daarna stond ik gewoon weer op CAM.

Maar dat was alles over voetbal. Nu een ander deel waar ik eerder al over sprak. De muziek. Dit is al een deel besproken, met het verhaal over de heavy metal en mijn mening erover. Maar ik heb ook zelf muziek gemaakt. Dit begon door mijn zus. Esther kwam bij Con Brio om trompet te leren spelen. Later is mijn moeder bariton gaan spelen, en ze hadden nog iemand nodig: een tamboer. Dus ik besloot om een TIO te worden (Tamboer In Opleiding). De opleiding was zwaar en vervelend eigenlijk ook. Ik zit nu aan mijn 5e docent, en de vorige 4 docenten waren vaak kort of slechte docenten. De eerste docent was Clara. Die leerde mij de allereerste basics, dus noten onderscheiden, stokhouding etc. Die stopte alleen onverwachts, omdat ze moest studeren, en daardoor geen tijd meer over had. Geen probleem wel jammer. Toen kwam de 2e docent, Rick. Rick was op dat moment de enige tamboer die bij de band speelde, en die pakte het op waar Clara het had laten liggen. Een halfjaar later echter kon ook hij geen les meer geven om bijzondere redenen. Dus kreeg ik toen Michel. Michel is 2 maanden gebleven, en dat kwam door zijn werk. Hij zou eerst elke week komen, toen eens in de 2 weken etc. Hij besloot dat hij het niet meer kon halen, en stopte ermee. Toen heb ik een tijdje geen les gehad, omdat er niemand anders klaar stond om het stokje over te pakken. Daarom ben ik toen naar de band gegaan, maar zonder trommel. Ik ben daarom maar bekkens gaan spelen. Dit was heel simpel, gewoon een kwestie van in de maat slaan. Dat was natuurlijk geen punt. Alleen moest ik ook leren exerceren. Dit was een stuk moeilijker. Ik had met name moeite om op mijn linkervoet te lopen, ik ging gelijk op rechts lopen, of vaak gewoon naast het tempo. Maar toen ik het eenmaal onder de knie had, werd er een deal gesloten. Ik kreeg weer slagwerk lessen, maar daarna zou ik gelijk doorlopen naar de band, om daar bekkens te spelen. Zo bleef ik een TIO, maar ook bij de band. Dit heeft wel geholpen voor mijn motivatie. Ik kreeg Mic. En Mic was niet mijn type leraar. Hij was eigenwijs. Maar omdat ik dat natuurlijk ook ben, ging dat dus geregeld fout. De eerste les had 45 minuten moeten duren, maar ik heb maar 6 minuten les gehad. De reden: Ik zei dat een kwartnoot 4 keer voorkwam in de maat (WAT GEWOON WAAR IS), en hij zei 2. Kleine ruzie, en zo ging het ongeveer elke week. Op een gegeven moment hebben we dat maar gewoon opgegeven, en zijn we doorgegaan naar een andere docent. De nieuwe slagwerkinstructeur van Con Brio: Daan Cornelissen. Daan is in 2017 nationaal kampioen geworden, en wist dus wel het een en ander. Wat ook fijn is aan hem, is dat hij veel kan accepteren. Hij heeft overal wel een antwoord op, en dus kan ik lekker eigenwijs zijn. Ik heb momenteel nog steeds les van hem, elke dinsdag. Alleen zit ik nu niet meer bij dezelfde band. Ik ben momenteel in dienst van DSS uit Aarlanderveen. Ik ben overgestapt, omdat we niet meer bij Con Brio wilden horen vanwege bepaalde redenen. We werkten al een tijdje samen (Con Brio en DSS), dus we zouden in dezelfde groep blijven. Dit heeft heel erg geholpen. Momenteel zijn we met 4 andere tamboers bij DSS. En bij iedereen valt wel wat te zeggen, positief of negatief. Dit zijn ze:

Rowin. Speelt goed, weet alleen niet echt wat zacht spelen is. Daarnaast is hij dit schooljaar er bijna niet meer bij, omdat hij moet studeren.
Jermain. Speelt redelijk slecht, en kan absoluut niet zacht spelen. Hij meldt zich nooit af als hij er niet is, ook niet bij optredens, dus dat wordt moeilijk inschatten.
Luuk. Is matig, maar is er nu een tijdje niet vanwege een stage in het buitenland
Annemarie. Een hele goede tamboer, en heel vriendelijk. Goede techniek en kan ook goed spelen. Ik kan bij haar prima optrekken. Ik zit denk ik net iets onder haar niveau, maar het scheelt niet veel
We doen veel optredens met de hele band, maar de klapper van het jaar is wel echt de taptoe. Dit gebeurd elk jaar op de 2e dinsdag van september voor het gemeentehuis in Alphen aan den Rijn. Hierover komt alleen een apart verslag, dus daar zal ik nu niet verder over uitwijden.

Dit was mijn geweldige verslag. Vind je dit triest? Je hebt groot gelijk. Vind je dit goed? Leuk. Heb ik misschien wel een goed cijfer :O.