Ongelukkig worden van studie - doorgaan of stoppen?
 

Ik zou hier een heel lang verhaal kunnen typen, maar in het kort komt het erop neer dat mijn zusje vastloopt in haar studie. Ze is bijna klaar met haar eerste jaar, en weet echt niet wat ze moet doen. Het gaat om de volgende dingen:

- Ze heeft niet alle toetsen in haar eerste jaar gehaald, waardoor ze haar propedeuse sowieso niet in 1 jaar zal halen en veel moet herkansen;
- Het is een breed georiënteerde HBO-opleiding, waardoor ze soms maar 1 blok lang een vak heeft en daarna niet meer. Hierdoor weet ze niet zo goed waar ze nou eigenlijk mee bezig is of naartoe werkt;
- Het is een vrij jonge opleiding dus is niet duidelijk wat voor baan je na de studie kunt krijgen. De weinige voorbeelden die er zijn, zijn niet heel goed, waardoor ze hiermee geen goede toekomst op baan-gebied voor zich ziet;
- Ze woont nu in een studentenhuis met alleen maar jongens waar ze zich absoluut niet thuis voelt, als ze een weekend bij onze ouders thuis is geweest ziet ze er enorm tegenop om weer terug naar haar kamer te gaan;
- Ze heeft wel vriendinnen gemaakt op de opleiding, maar die komen allemaal uit de buurt van de stad waar ze studeren. Mijn zusje is van de andere kant van het land naar die stad verhuisd. 's Avonds zijn de mensen die ze daar kent thuis bij hun ouders en heeft ze niet veel te doen, waardoor ze zich soms eenzaam voelt.

Daar komt het in het kort op neer. Ik heb haar aangeraden bij een vereniging te gaan (wil ze niet, hoewel ze er eerlijk gezegd ook geen type voor is), een bijbaantje te zoeken (ze heeft al een bijbaantje in de plaats waar onze ouders wonen, waar ze ieder weekend en in vakanties heen gaat), een andere kamer te zoeken (is ze mee bezig maar ze heeft een jaarcontract dus dat is lastig), en in ieder geval niet te stoppen voordat ze haar propedeuse heeft gehaald of iets beters weet om te gaan doen. Stoppen en geen plan B hebben lijkt me minder nuttig dan doorgaan met een studie die je niet helemaal ligt.

Onze ouders hebben veel tijd, geld en moeite in haar verhuizing en de studie gestoken, waardoor het extra moeilijk is om te stoppen. Mijn broer en ik wisten allebei altijd al precies wat we wilden studeren, zij niet en dat steekt. De hele situatie maakt haar ongelukkig, en ik weet niet hoe ik haar goed kan begeleiden en steunen in de beslissing om door te gaan of ermee te stoppen en iets anders te zoeken. Laatst heb ik haar op het oriëntatiejaar HBO gewezen, maar of dat iets op gaat lossen weet ik ook niet.

Iemand tips of ervaring over hoe je iemand die dicht bij je staat zo goed mogelijk kunt steunenen en helpen in de moeilijke keuze van wat te studeren, en doorgaan of stoppen?

ik ben toen ik ongelukkig werd van mijn studie gestopt en een jaar gaan werken. Toen besefte ik mij dat hbo mij niks te bieden heeft en ben ik een hbo opleiding gaan doen die me voor een jaar leuk leek om mijn P te halen. Ik ben vervolgens naar universiteiten gaan kijken en heb een pad besloten.
Door te zeggen dat je ouders er veel geld tijd en watever in gestoken hebben en dit tegen haar gebruiken is naar, heel naar. Ze weet het zelf ook wel maar ze moet echt voor zichzelf kiezen hier, niet wat jullie denken dat het beste zal zijn. Alleen zij zal haar eigen toekomst kunnen plannen.....

Ik denk eigenlijk dat ze beter wel kan stoppen. Een tijdje werken of reizen lijkt me inderdaad een goed idee. Dan wordt ze niet volledig gedemotiveerd om te studeren (wat mogelijk wel gebeurt als ze doorgaat met een studie die ze niet leuk vindt) en dan bespaart ze wat maanden stufi, dat kan later ook goed van pas komen.

Ik zou inderdaad ook stoppen. Anders komt ze straks in een baan terecht waar ze zich ongelukkig voelt en dat is nooit leuk. Beter kan ze iets gaan doen wat haar wel bevalt.

Ik zeg niet dat dat voor ons een reden is om haar ermee door te laten gaan, het wordt absoluut niet 'tegen' haar gebruikt zoals jij hier stelt. Het is alleen iets dat vooral voor haar zeker wel (in het achterhoofd) meespeelt.

Ik denk dat de kans groot is dat ze uiteindelijk toch met deze studie zal stoppen, en als dat na twee of drie jaar is dan is dat nog meer zonde van de moeite, de tijd, het geld dat je ouders erin gestopt hebben, en de jaren studiefinanciering die ze eraan kwijt is. Bovendien zal ze na het behalen van haar bachelordiploma waarschijnlijk geen tweede studie kunnen gaan doen (want: Plasterk z'n debiele collegegeldplan) dus als dit haar niet ligt dan moet ze voor iets anders gaan.

Weet ze of ze een universitaire studie zou willen? Zo ja, dan zou ik haar aanraden om haar propedeuse zo snel mogelijk te halen en dan te stoppen. Dan kan ze daarna eventueel doorstromen naar de universiteit. Het is bovendien ook makkelijker om door te gaan als je nog maar een paar propedeusevakken moet doen, in plaats van dat ze tegen de hele studie zit aan te hikken.

Als ze niet naar de universiteit wil lijkt 't me beter om er zo snel mogelijk mee te stoppen en een jaar te werken. Stoppen zonder plan B is zo erg nog niet, want dat plan komt uiteindelijk vanzelf wel, en in zo'n vroeg stadium doorgaan met een studie die je echt niet ligt is vrij nutteloos. Zeker als het, zoals ik al eerder zei, onwenselijk is om een bachelordiploma te halen.

In beide gevallen zou ik haar aanraden om met haar bijbaantje bij je ouders te stoppen en te gaan werken in haar huidige woonplaats. Dan hoeft ze minder in haar studentenhuis te zijn én ze leert dan nieuwe mensen kennen. Als ze dat echt niet wil kan ze ook bij een sportclub/toneelvereniging/een of andere cursus/whatever, dat heeft ongeveer dezelfde functie, behalve dat het geld kost in plaats van dat het geld opbrengt.

Ik denk dat je wel even twee problemen van elkaar moet onderscheiden, namelijk a) het gaat niet goed met de studie en je zus twijfelt of dit is waar ze mee verder wil, en b) je zus voelt zich niet thuis in haar studentenwoning.

Het kan namelijk ook zo zijn dat probleem b) probleem a) versterkt. Wat is de grondslag van probleem b)? Heeft ze vervelende huisgenoten die haar pesten of heeft ze weinig contact en is ze gewoon eenzaam? Als ze vervelende huisgenoten heeft kan ze misschien met die reden naar de verhuurder stappen en vragen of ze daarom het contract voortijdig mag opzeggen, want het is wel duidelijk dat ze er niet meer wil blijven. Die verhuurder zal er niet een enorm probleem van maken, in de meeste studentensteden staan nieuwe bewoners in de rij voor een vrijgekomen kamer, dus weer in no time een nieuwe huurder. Wellicht dat een nieuwe woonplek (of weer thuiswonen, ik weet niet hoe groot de reisafstand is) wat motivatie kan scheppen om bijvoorbeeld het jaar erna de niet-gehaalde vakken in te halen om de P te behalen.

Het is in mijn ogen zonde om namelijk dit jaar helemaal weg te gooien. Als je zus alleen maar de vakken inhaalt die ze in jaar 1 niet gehaald heeft, houdt ze waarschijnlijk wel weer tijd over om meer thuis te zijn en meer te werken, en om bij zichzelf te rade te gaan wat ze in de toekomst gaat doen (bijvoorbeeld door te zoeken naar een andere studie of baan), plus dat ze een P heeft waarmee ze wellicht kan doorstromen naar de uni.

“Nadenken over het soort beroep dat je wilt uitoefenen stimuleert je persoonlijke ontwikkeling. Het dwingt je na te denken over wie je bent en wat je wilt in het leven. Dat antwoord vind je niet op internet, in een folder of een voorlichting op een open dag. Dat antwoord vind je door zelf na te denken en door anderen over je ideeën te vertellen. Zo ontdek je waar jouw interesses liggen, wat jouw sterke kanten zijn en wat voor mens je bent.”

Uit onderzoek blijkt dat jongeren vanaf hun 15e zeer goed in staat zijn te abstraheren en na te denken. Alleen hebben ze daar de tijd voor nodig. En dat is nu net de crux. 'De tijd nemen' na te denken en de gedachten te verwoorden, daar is veelal geen ruimte voor.

Beter zou het zijn dat wel te doen. Helemaal wanneer het een studiekeuze betreft!

Ik denk dat je goed advies geeft, Blurred, iig in dat ze het beste wel haar P kan afmaken, dan heeft ze nog wat aan de tijd en moeite die ze er in heeft gestoken. Verder denk ik dat het inderdaad niet slim is om je bachelor af te maken als ze weet dat ze eigenlijk toch nog iets anders wil, inderdaad in verband met de nieuwe wet. Dan kan ze beter toch een jaar gaan werken. Verder denk ik dat het goed is om verder te kijken.

Je beschrijft niet of ze zélf ook enige moeite doet om iets te zoeken wat ze dan wél wil. Dat zou d'r misschien wel kunnen helpen (evt ook via bijbaantjes of stages, wie weet loop je ergens tegenaan waarvan je merkt, ja, dit wil ik!).

ik zou in zo'n geval stoppen met mijn studie.
ik zou dan denk ik een jaar gaan reizen ofzo en een rustig nadenken over wat ik nu met mijn leven wil.
of gewoon een paar maanden naar het buitenland en ergens gaan werken in een andere stad ofzo.
dan leer je daar nieuwe mensen kennen en als je ff je gedachte verzet en dat heel wereldje van ongelukkigheid achter je laat dan komt een andere studie vanzelf.
gewoon zorgen dat ze in een nieuwe wereld komt.
een andere stad ofzo kan helpen.
of als ze bij een sportclub ofzo gaat.
en als ze stopt met haar studie en een bijbaantje zoekt in bijvoorbeeld een winkel ofzo leert ze daar ook nieuwe mensen kennen.
dat werkt het beste.
het kost misschien veel geld/tijd en moeite enzo maar toch.
als het een probleem is om haar kamer op te zeggen is het mss een idee als ze zelf een nieuwe huurder zoekt, dan zal de huurbaas ws ook minder moeilijk doen

er zijn op internet trouwens ook veel tests te vinden over welke studie bij je past