Vreemd persoon alert
 

Hoi,

Nooit gedacht dat ik dit op het forum zou gaan plaatsen....Hier toch een poging tot.

Als ik met mensen omga, lijkt het alsof ik bepaalde situaties behoorlijk...awkward maak. Ik doe vaak mijn best en probeer aardig te zijn, maar het lijkt alsof ze me daardoor juist vreemd aan gaan kijken. De laatste tijd resulteert dit in onzekerheid, wat alles nog erger maakt. Ik struikel over mijn woorden en in grote gezelschappen klap ik volledig dicht.
En dit alles, terwijl mijn broertje (1 jaar verschil) op kan schieten met letterlijk iedereen.

Nu begin ik toch behoorlijk aan mijzelf te twijfelen (meer dan dat ik eerst al deed ;p). Hij is brutaal, extrovert en een allemansvriend. Ik ben echt een introvert, waardoor ik soms wel eens denk dat niemand met mij om wil gaan. Er verschijnt bij mensen een "blik" in de ogen, waarna ze zich naar mijn idee afstandelijker worden en het liefst elke gek die voorbijkomt vastklampt (figuurlijk), om zo ver bij mij vandaan te zijn.

Nu weet ik: het zijn veel hersenspinsels, het verhaal is onsamenhangend en er is geen echte oplossing voor :lisa:

Toch vroeg ik me af, of er een mogelijkheid is om "mij" hierin te veranderen. Ik heb al honderden keren gehoord, dat je jezelf moet blijven (en daar heeft iedereen ook gelijk in), maar het lijkt in mijn ogen de enige mogelijkheid waardoor mensen me misschien wat "normaler" gaan zien.

Groetjess van mij :ghe:

Normaal bestaat niet. Wat normaal is voor de een is abnormaal voor de ander. Een ding wel, de meeste "normale" mensen die ik ken zijn een stelletje saaie drollen.

Nee, er is geen manier. Je bent goed genoeg zoals je bent. De wereld is nogal extravert ingericht, trek je er niks van aan en blijf lekker introvert. Je moet niet "normaler" willen zijn, dat is gewoon niet mogelijk, je kan je karakter niet veranderen. Probeer je dat wel, dan kom je vooral frustratie, neppe vriendschappen tegen, maak je verkeerde keuzes, luister je niet meer naar je intuïtie etc... Dat gaat een tijdje goed, maar gaat je uiteindelijk opbreken.

Verder kan je discussiëren over wat een normale persoon is, ik heb wel een idee wat een normaal persoon is met normaal gedrag. Maar dat is weer een heel andere persoon denk ik dan menig mens zal beschrijven.

People skills is voor best veel mensen gewoon oefenen op een gepast gebrek aan care. Fake it till you make it. En als je geen trek hebt om dat te leren, ook prima. Genoeg mensen die wél in jouw pulletje vallen -- en andersom.

Belangrijkste is wel de wetenschap dat je "geest" en "levenstechnieken" best te kneden zijn, dat hoe je bent zeker niet in steen gebeiteld staat. Mensen die blèren ".. maar zo bén ik gewoon" hebben nooit écht moeite gedaan om zichzelf te begrijpen en/of aan zichzelf te werken.

Gedeeltelijk mee eens en gedeeltelijk mee oneens.

Introverten kunnen niet veranderen naar iemand die extravert is. In sommige dingen zijn mensen inderdaad "gewoon", dat is moeilijk te veranderen. Kijk als iemand zegt alle negers zijn kut en minderwaardig en andere allerhande rare dingen, TJA, dat is iets wat je wel kan veranderen, dat ben je niet "gewoon".

De mensen die TS beschrijft passen misschien gewoon echt niet bij haar, dus waarom zou ze zich nu perse voor hen moeten veranderen? Ik hoef ook niet samen te zijn met een extravert, die houden namelijk echt nooit hun muil en willen altijd overal heen waar lawaai is en aandacht en shit.

Misschien kan een introvert niet naar extravert veranderen, maar er zijn genoeg relevante key aspects die te leren/over te nemen zijn uit beide spectra. Denk aan sociale interactie, gevoel voor verhoudingen, aflezen en begrijpen van nonverbale communicatie, leren helikopterview hanteren op "moeilijke" situaties etcetera. Dat zijn allemaal trucs/technieken/vaardigheden waar de één van nature meer aanleg voor heeft dan de ander, maar iedereen uiteindelijk kan leren en waardoor een "introvert" nooit als "introvert" beschouwd zal worden.

Neemt niet weg dat hij of zij nog steeds geen extravert is, maar dat maakt wel dat "ik ben nou eenmaal introvert" geen fatsoenlijke reden is om niet goed te zijn in sociale situaties.

Een racistische mening is volstrekt wat anders dan waar het hier over gaat. Waar ik het over heb is bijvoorbeeld bij jezelf nagaan waaróm je onzeker wordt van interactie binnen groepen of groepjes. Als de primaire driver onzekerheid is over hoe jij denkt dat andere mensen jou zien, of bijvoorbeeld dat je een stilte meteen intern uitlegt als "het ligt aan mij, ik doe iets verkeerds, men verwacht iets van mij", heb je iets te pakken waar je weldegelijk mee aan de slag kan, mocht je daar noodzaak voor zien.

Van mij hoeft niemand zich per se aan te passen aan wie dan ook. Ik stel alleen dat wanneer je iets constateert, intern, en je daar zelf problemen mee hebt (of met de uitwerking daar van), dat je daar wél wat aan kunt doen en dat "maar zo ben ik nou eenmaal" een lui zwaktebod is.

Overigens: in mijn ervaring is "introvert" en "extravert" meer dan zelf stil zijn of zelf lawaai maken, muurbloempje versus middelpunt van belangstelling. Voor mij ligt het veel dichter bij energie halen uit interactie of dat interactie juist energie kost. En niet zozeer megafoon versus ducctape.

Want dat kunnen introverten niet?


Wie zegt dat zij niet goed is in sociale situaties?


Ja, daar ben ik het dus mee eens.



Nee, maar dan snap ik deze quote weer niet van je:

Huh? Ik noem dingen waarbij volgens mij een sterkere associatie ligt bij extraverten. Niet per se door mij. Ik stel niet dat zij dat niet kunnen, hoor.


Ik in ieder geval niet; ik had 't niet over de TS (per se).


Wat precies niet?

Bottomline is vooral dat mensen echt véél meer dingen kunnen aan- of afleren en dat "maar ik ben nou eenmaal zo" voor het gros niet opgaat.