Beloofd!
 

Je had het beloofd, zeg ik net. Mijn vriend en ik zijn volgende week woensdag 1 jaar samen. We zouden allebei vrij nemen, en een heerlijk romantisch dagje ervan maken. Normaal toch?
Zegt hij net ineens, dat hij gebelt werd door een ander bedrijf of hij volgende week de gehele week wil werken. Dat doet ie.
Hij had beloofd om bij te zijn. Daar kan ik dus echt niet tegen. Heel onze dag weg, want hij begint in de ochtend tot in de avond..

Wie heeft dat ook wel eens, dat iemand je iets beloofd, waar jij veel waarde aan hecht, dat toch niet gebeurt? ( Voorbeelden )

hehehe weer zoiets bekends..
Op onze half-jaar-dag ging hij eerst naar zijn oma en daarna met zijn moeder naar t casino (het was dan ook moederdag). Kwam inderdaad ook heel laat weer thuis, baalde ontsettend, was er echt heel verdrietig van, ik had juist geplant iets écht leuks te doen :( (en oké hij hecht wel aan moederdag enzo, ik totáál niet dus ik snapte het nut er ook iet van)
Op mijn verjaardag had hij geplant te werken, dat heeft ie gelukkig op het laatste moment niet gedaan.

Nee, maak je toch niet druk. Het gaat niet zozeer om het moment zelf, maar om het bij je vriendje zijn. Uiteraard hoeft dit niet perse op de dag dat jullie een jaar samen zijn. Waarom doe je het dan niet gewoon een dag dat jullie beiden vrij zijn? :)

Werk gaat voor het meisje...

Ja helaas wel, en ja sommige mensen vinden dat soort dagen speciaal, andere niet. Ik wél dus, hij wat minder.

Stom...

Gelukkig geldt dat niet voor iedereen.

Over het algemeen hechten mijn vriend en ik waarde aan dezelfde dingen en als ik ergens meer waarde aan hecht dan hij, dan is hij vaak wel bereidt daar rekening mee te houden ed. Hij vergeet alleen nog wel eens dingen. ;)

Hij heeft vast wel eens wat beloofd, wat hij later toch (om wat voor reden dan ook) niet deed ofzo. Maar vaak heeft hij dan wel een goede reden...al vind ik 'belofte maakt schuld' (en hij vind dat gelukkig ook). Wanneer je iets niet na kunt/wilt komen of je weet het niet zeker, dan moet je het niet beloven. En heb je het beloofd? Dan is het jammer, wat ik al zei: belofte maakt schuld.

tjah sommige jongens, maar ook sommige vrouwen, hechten er gewoon niet zoveel waarde aan..
mijzelf zou het oko weinig boeien, maar als mn vriendin het wel belangrijk zou vinden zou ik er wel aandacht aan besteden

Vandaag nog... mn moeder zou vanmorgen meegaan een nieuwe telefoon uit te zoeken. Sta ik vanmorgen klaar, zegt ze ineens doodleuk dat het vandaag toch niet zo goed uitkomt, morgen dan maar? Grrrr :mad: opzich is dat niet zo heel erg, maar wat wel erg is, is dat als ik een afspraak niet nakom het huis hier te klein is.

Ik beloof soms mensen dat ik ze zal bellen, en vergeet dat de helft van de keren (meestal doordat ik ze dan al op msn spreek of een mailtje stuur, dan vind ik bellen zo overbodig worden).
Ik beloof vaak mensen om op een bepaald tijdstip ergens te zijn, en dan ben ik vaak vijf of tien minuten later.

Op die manier breken mensen ook wel eens beloftes die ze aan mij hadden gedaan, ja... maar dat is niet rampzalig.

Het kan ook andersom. Een vriend van me had voor de grap gezegd dat als ik niet naar hem toe kon komen, hij naar mij zou fietsen. Ik kon niet komen, en meneer fietste van Hulsberg (in Zuid-Limburg) naar Enschede....:)

Ach, dan spreken jullie toch een weekje later af? Hebben jullie nog een week extra te vieren :)

Mijn vriend komt vaak te laat, vergeet te bellen, vergeet af te wassen, vergeet brood uit de vriezer te halen, vergeet boodschappen te doen... en dat alles terwijl hij het beloofd heeft... Maar ach... 't doet me niet zoveel meer, ik weet het nu... hij is gewoon vergeetachtig. Ik bel hem zelf wel of was zelf af of leg zelf het brood uit en doe zelf boodschappen... 't Maakt me niet zoveel meer uit, als hij maar bij me blijft en lief blijft :)

Je bedoelt iets 15 keer verzetten en dan gaat het uiteindelijk niet door? Ruime ervaring mee. "Ben ziek, geen geld, goh was dat vandaag?, ik ga toch liever daarheen, geen tijd, blablabla."
Niet alleen m'n vriend hoor, er zijn wel meer mensen die op het laatste moment iets afzeggen. EN DAAR HEB IK TOCH ZO'N ONTZETTENDE GRAFHEKEL AAN.
Te laat komen, oké.
Maar een uur vantevoren opbellen dat je niet kan terwijl die afspraak al een tijd geleden gemaakt is, dat doet m'n bloed koken.

Nou ik vind t dus ook heel erg irri als je een afspraak heb gemaakt, je bent naar die afspraak aan t toe leven en om de een of andere reden komt er dan iets tussendoor, arg. Ik probeer altijd alles door te laten gaan wat ik heb afgesproken (soms zelfs niet goed voor m'n gezondheid, maar goed).
Ik heb ook een soort dwangmatig iets dat ik altijd ruim van te voren wil weten wanneer we iets gaan doen :o . Gewoon vooruit plannen enzo eigenlijk.
Maar tja, je zal er moeten mee leren omgaan. En dan vind ik werk best nog wel redelijk legitiem. Het is immers beter voor de cariere en geld verdienen is tenslotte ook belangrijk, zonder geld geen luxe en een minder prettig bestaan.

Het is niet omdat hij dan werkt dat hij dat moment niet speciaal vindt. Werken brengt geld in het laatje, zodat hij je later op iets leuks kan trakteren om jullie dagje toch nog te vieren. Bekijk het dan van die kant, zodat je er hopelijk toch niet te zwaar aan tilt.

Maar 'k kan wel begrijpen dat je het erg vindt dat jullie net op die dag niet samen kunnen zijn, ik zou der ook van balen.

komt goed.ja ik weet is al goed...no problem (y)

Ik laat mensen over het algemeen geen dingen beloven, dan word ik ook minder snel teleur gesteld.

Holy shit. Dat is een grapje? Dat is afschuwelijk ver. Ik woon naast Hulsberg en studeer in Enschede, namelijk.

hij deed er twee dagen over...

Wat ik pas belachelijk vind is als hij een soort werkslaaf van zichzelf maakt. In het weekend werken en niet eens extra betaald krijgen.
Ja, hij had beloofd om in de zomervakantie eens een lang weekend vrij te nemen om wat leuks te gaan doen met mij. Gebeurt dat nu het zomervakantie is? Nee, totaal niet. "Het kan niet", zegt hij dan.

Daar komt nog eens bij dat ik het belachelijk vind om letterlijk het hele jaar door te werken zonder ook maar een keertje vakantie te nemen. Dat slaat toch nergens op.
Wat is nou een lang weekend? Dat moet toch mogelijk zijn.

Bovendien was het ook een soort belofte. Nou ja, belofte.. hij moet het natuurlijk niet voor mij doen, hij moet het zelf ook echt leuk vinden. Nu heb ik zoiets van "hij heeft er gewoon geen zin in".

Maar het wordt nog erger, ipv een lang weekend vrijnemen kan hij nog niet eens gewoon, normaal het weekend langskomen omdat hij dan weer (onbetaald!) moet werken.

Ik begin het zo langzaam aan redelijk zat te worden eerlijk gezegd. Dat jij (topicstartster) het niet leuk vond kan ik ook heel goed begrijpen. :) Dat gaat dan nog om een incident (tenminste, ik hoop voor je dat dit niet vaker voor zal komen :| ).
Bij mij gaat het de hele tijd zo. Ik begin al echt te denken van "als dit niet verbetert dan kan hij het bekijken".

Het moet toch mogelijk zijn om 1 keer in een jaar een lang weekend iets leuks te gaan doen. :S Tis maar net hoe belangrijk hij dat vindt geloof ik. :S

..... en tot zover mijn frustraties. :o :p

Waar sliep hij dan? Langs de kant van de weg:o?

Wel een toegewijde vriend:D(y).

En zelfs dat is bij hem niet eens zo. :(

Sterker nog: hij vertelt me doodleuk dat hij z'n geld wil opsparen (voor zichzelf, dus niet om later nog eens iets leuks met me te doen) en dat ik dus niks van hem hoef te verwachten.

Hij had eerst gezegd dat ie een paar maanden wat zou sparen en dat we dan in de zomervakantie een lang weekend weg zouden gaan. De leugenaar. (n)

Ja, precies. Hij zei gister: Ik vind het ook lullig voor je, dat jij dan die dag alleen bent..
Maar Hij dan toch ook? Vind hij het zelf niet erg dat hij die dag niet bij me is, vraag ik me dan soms af..

Nja, ik heb ook zo'n workaholic. En hij spaart ook. Hij is dus de verantwoordelijke van ons twee. En al dat gewerk en gespaar heeft jaren later wel de verbouwing van ONS huis betaald.

Na een tijdje vind je het niet meer erg, je went eraan dat sommige mannen nou eenmaal niet zo veel waarde hechten aan dat soort dagen. Het is voor hen maar een datum, het feit dat hij een jaar bij je is vindt hij belangrijker dan die dag vieren.

Ik doe er inmiddels ook niks meer op. Bloemen? Nog nooit gekregen. Kadootjes op speciale dagen? Welnee. Wel spontaan tussendoor. En ik kan op hem rekenen als er echt wat is.

Het zit diep van binnen wel goed, en dan maken dit soort symbolische uiterlijkheden niet zo veel uit, eerlijk gezegd.

ja, inderdaad.. :S

Nee, dat vindt ie niet. Of in ieder geval niet genoeg om de werkdag ervoor af te zeggen. Het is maar een symbool. Hij investeert in de toekomst, het gaat niet alleen om nu. We zitten in een ernstige economische crisis, en alle zeilen moeten bijgezet worden. Het is nu echt al het werk pakken wat je pakken kunt, want morgen kan het er wel niet zijn. En wat dan? Gras kun je niet eten.

Wees blij met zo'n verantwoordelijke vriend. Degenen met een baan zijn blij dat ze er een hebben, en doen alles om hem ook te houden, inclusief overwerken.

Bij mijn vriend is het vakantiewerk. Het heeft verder niets met de toekomst te maken..

z'n vader heeft een appartement in Arnhem


En Alicia, dat eerste stukje van je post vind ik raar. Het is toch niet vreemd als hij spaart om iets voor zichzelf te kopen? Wat moet-ie dan, de helft van zijn bezit aan jou geven? Bewaar dat maar voor als je getrouwd bent...

't Is leuk om zo'n dag te vieren dat je precies een jaar hebt, maar is het een dag of een week later niet nog leuker, dan heb je een jaar en een week. Of gaat het per se om zo'n mooi getalletje, is dat nu echt zo belangrijk? Gevoelsmatig misschien, maar ja... dat kan je best een weekje aan de kant zetten.
Als mijn vriend niet kan op ons 3-jarig 'jubileum' dan niet, dan vieren we het toch gewoon een weekje later, hebben we meer te vieren ook.

Nee, ik ging in op de post die ik gequote had.
Het zinnetje "Werken brengt geld in het laatje, zodat hij je later op iets leuks kan trakteren om jullie dagje toch nog te vieren."
Dat gaat dus bij ons niet op.. maarjah.

Mja, maar een werkslaaf van hemzelf maken is toch raar. Eerst maanden werken en hartstikke onderbetaald worden (door z'n eigen vader!) en dan maar weer moeten opdraven. Een heel jaar werken zonder een weekje vakantie :|
Dat is bijzonder fout, want als je een beetje een normale baan hebt dan heb je het recht op vakantie. :|

Zijn vader heeft toch een eigen bedrijf? Komt er nu een geheimpje: de gemiddelde zelfstandige heeft nooit vakantie. Dan ligt de zaak namelijk stil, en dat kan vaak gewoon niet. Zeker niet in economisch zware tijden. Jouw vriend hoort bij dat gezin, hij is geen normaal personeelslid, dus hij draagt zijn steentje bij. Hij woont er ook in huis, krijgt er te eten, zijn moeder strijkt zijn overhemden. Dat is ook een betaling.

Je kunt het niet vergelijken met een van 9 tot 5 baan, waar je inderdaad rechten hebt als werknemer. Daartegenover staat dat hjij een veel betere ontslagbescherming heeft dan een normale vreemde werknemer.

Uhm nou, zoals ik hem laatst hoorde dan is het juist het tegenovergestelde. :|

helemaal mee eens (alleen van dat drie jaar niet, zit eerder aan de drie weken;))

Tsja, het is inderdaad wel erg jammer dat je dan op de dag zelf gewoon niet bij elkaar bent. Misschien moet je het nu gewoon maar accepteren en een tijdje later een leuke dag afspreken wanneer jullie wel allebei kunnen. Succes (y)

zo vaak!! en ja vooral van mn vriend. dan belooft ie ook een dagje vrij te nemen wat ie dan al weken weet en dan komt ie er op t laatste nippertje bij zn baas mee aazetten zodat t dan toch niet geheel door kan gaan. of gewoon dat hij belooft me nog te bellen, en dat doet hij dat niet etc...

mn broer heeft dat trekje ook wel eens. (noemt liever geen voorbeelden)

Amen.

Nou, er kleeft een groot nadeel aan: persoonlijke ruzies met mijn pa slaan door op het werk.. en vice versa.

Daarnaast zit ik in een VOF.. iedereen kan het zo opzeggen.

Ontopic: zie Unexplained. Mijn eigen werk en toekomst hebben de allerhoogste prioriteit. Ik vind het zelf natuurlijk ook niet leuk dat anderen lekker op vakantie gaan, terwijl ik zit te zwoegen, maar het is nou eenmaal niet anders.

owja,ik ken dat....

ik werd er ook gestoort van,beloof het dan niet!

het is jammermaar waar,dus bel je baas op en vraag of je als nog ken werken!? dat is het enige...

Meisje gaat voor het werk. Een dag vrij is toch wel bespreekbaar??

tadaa... vind ik ook..

Ja dat zou ik ook zeggen, als vrouw zijnde.:D:D Je weet dat die datum eraan komt dus kan je er rekening mee houden. Het is mooi zat.

dumpen die klootzak!

mijn vriendje heeft me nog niet teleurgesteld maar wel bijv laatst een vriendin van me. We zouden om 8 uur gaan tenissen. Mijn mobiel staat al de hele dag uit, om 5 voor 8 (net voordat ik naar haaar toe zou gaan) doe ik mijn mobiel aan, heb ikeen smsje om 6 uur gekregen van haar met soiets als: 'ik ga tog niet meer tennissen, ik ben moe. sorry.' Erg vervelend. Ik was al helemaal aangekleed enzo. Ik vind het asociaal om via een smsje af te zeggen. Je weet nooit zeker of het bij die ander aan kotm en het is sowiezo netter om het even door de telefoon of in het echt te melden. Ik belde der op, en vroeg:
'hoezo wil je nou niet meer?'
- ik ben moe-
'wat heb je gedaan dan vandaag?'
-niks-
'oh nja wat ga je vanavond dan doen?'
- tvkijken ofzo- '
zal ik dan gewoon gezelllig langskomen?'
- moet jij weten..-
.. nja toen was ik het zat en heb ik het maar opgegeven. Ze heeft wel vaker van die onvoorspelbare acties. Egt vervelend, je kan neit egt op der rekenen. nja ag

met mijn moeder heb ik dat idd een hele tijd gehad. Het ging toen niet super met dr (nu wel beter vanwege antidepressiva) en elke keer spraken we wat af en op het laatste moment ging het telkens niet door. Dan was ik echt heel erg teleurgesteld. Gelukkig is het de laatste tijd niet voorgekomen..

Was op m'n verjaardag.

Een goede vriendin had de week van te voren regelmatig benadrukt dat ze zou komen (was op een zondag) en kwam uiteindelijk geen taart eten. Een week later kreeg ik te horen dat haar ouders om een uur of 4 terug waren gekomen van vakantie en dat ze de rest van de avond uit eten waren geweest.

Vond het jammer en was teleurgesteld dat ze een week niks van zich had laten horen.

Een VOF opzeggen doe je niet zomaar, dat is een heel gedoe. En uit de VOF gezet worden gaat nog moeilijker. Wat staat er in jullie contract? Daarin lees je precies waar je je aan te houden hebt.

Tja, ga dan ook niet in zaken met familie als jullie niet even machtig zijn. Garantie voor trouble in paradise. De machtigste in famileiverband, meestal een ietwat autoritaire pa, heeft ook de touwtjes in handen in de zaak. En dat gaat botsen als een jonge VOF lid steeds ouder, wijzer en waardevoller wordt, want die pikt de ondergeschikte positie niet meer.