Heimelijke liefde is ware liefde? [eens/oneens]
 

Ik heb ooit ergens de zin gelezen "Heimelijke liefde is ware liefde". Voor de mensen die niet precies weten wat heimelijk is, het betekent 'in het geheim'. Ben je het daarmee eens, of heb je zoiets van 'nee'? Ik bedoel dus geheime liefde, 'onmogelijke' liefde, dat soort dingen.

Ik denk dat ik het er wel mee eens ben, kijk naar Romeo en Julia. Liep niet echt goed af ( :o ) maar volgens mij was het wel ware liefde.

Wat denk jij?

soms, als het iemand is waar je niet of nauwelijks contact mee hebt ken je de slechte kanten ook niet en kan je die persoon ongelimiteerd ophemelen :)

Ik heb een tijdje een geheime relatie gehad met een jongen. Eigenlijk ging het puur om de sex en heeft mij me gebruikt maar nu denk ik gewoon dat ik verliefd op hem was.
Gedurende die geheime relatie heb ik heel erg vaak gedacht: Jij bent de ware. Nu heb ik een vaste relatie met een hele lieve jongen en denk ik juist dat hij de ware is.
De toekomst zal het uitwijzen.

Het is bewezen, dat een relatie beter wordt als er problemen zijn (en de relatie daar tegen bestand is). Als je omgeving tegen de relatie is en je die geheim moet houden bv.
Er zit dus wel een kern van waarheid in, maar ik ben het er niet geheel mee eens, waarom zou liefde alleen echt zijn als hij geheim is?

Ik heb nooit gezegd dat liefde álleen waar is als hij geheim is. Maar dat geheime liefde vaak echte liefde is. :)

Nou oke kan ik me ook wel iets bij voorstellen, je moet veel moeite doen voor zo'n relatie, al die energie steek je er alleen maar in als het echt wat waard is toch?

Ja dat denk ik ook. Juist omdat je er zoveel energie in moet steken, en de relatie alleen om jullie gaat (ofja dat niemand het weet) denk ik dat het heel sterk is.

Ik heb dat lang geloofd,
maar kdenk juist dat liefde die je geheim houdt, voor diegene waar je voor voelt, juist GEEN ware liefde is...

Omdat je elkaar nooit ECHT kent,
maar helaas voelt het op dat moment wel als ware liefde
en zul je altijd blijven denken: had ik nou maar.......


*spreekt uit ervaring*:(

tja... there is only one way to find out;).

maar ik ga geen geheime relatie beginnen en heb er ook nooit geen gehad dus ik zal het niet echt weten:) kan me er wel iets bij voorstellen en ergens heeft het ook wel iets spannends/romantisch....

Het is in ieder geval wel een goede test voor je relatie. Maar of het daardoor ook echte liefde is? Soms, denk ik, maar zeker niet in alle gevallen. Hoewel je denk ik wel als het niet helemaal goed zit sneller de neiging hebt om het af te breken.

Waarom kan je die persoon nooit echt kennen? Ik denk dat dat onzin is. Als het geheim is kan je toch opzich alles doen wat je 'normaal' ook kan? Ben het er niet mee eens

neu, van mijn ex hield ik zielsveel, en aan die relatie was niets geheims aan.

Geef eerst maar eens een definitie van ware liefde :)

Meestal wordt met heimelijke liefde bedoeld dat je verliefd op iemand bent zonder dat diegene dat weet; dat maakt het niet per se ware liefde, natuurlijk. Maar als je bedoelt dat je een relatie hebt die je geheim houdt, dan zal er vaak wel sprake van liefde zijn, want je gaat niet voor niets zo moeilijk doen.

*denkt nog even na*

he, natuurlijk is heimelijke liefde, ware liefde. Er bestaat niet zoiets als onware liefde, dus liefde is altijd ware liefde.

Broodje Aap

:D

Is ware liefde niet wederzijdse liefde dan?

heimelijk verliefd OP iemand zijn, betekent in het geheim op iemand verliefd zijn:) dat bedoelde in mijn ogen de TS.

nou, kan wel zo zijn, maar ook opnebare liefde kan ware liefde zijn :)

idd, dat vroeg ik me ook meteen af..

(y)

net een sprookje dus??!
geheime liefde is denk ik spannender zodat er niet zo gauw een sleur in komt

je hebt helemaal gelijk... en daarbij komt nog het feit dat de mens altijd het onbereikbare wilt hebben! Dat soort liefde veranderd al snel in een obsessie!

Ik heb dus nu iets geheims, en ik denk dat het net zo goed ware liefde zou kunnen zijn als een "openbare" relatie. Je moet er alleen meer moeite voor doen. :|

Maar zoals eerder werd gezegd, wat de definitie van ware liefde. :s

Nee daar ben ik het helemaal niet mee eens... Ik weet wat echte liefde is... (uh ja :cool: echt) en het is niet geheim, helemaal niet. Het is zo dat we voor elkaar kiezen en dat ook aan iedereen laten weten, openlijke echte liefde.

euhm, 16 jaar zijn en "ware" liefde kennen....
:eek:
:confused:

gaat niet op denk ik, sluit het niet uit, maar ik vind het zooo onwaarschijnlijk. :s

Ook al ben je 30 en je zegt je ware liefde gevonden te hebben, kan het nog net zo goed foutlopen. Dat weet je eigenlijk nooit denk ik. Misschien als je dood ben ;)

Ja, dat associeer ik met zinnen als "masturberen is het leukst als een ander het doet".

Maar he pogingen tot filosofie zijn ook ghey, dus gooi de bijl er nog maar niet bij neer. Doen de gabbers ook niet.

Nou, het kan ware liefde zijn, in de zin dat je er echt moeite voor moet doen om elkaar te zien enzo, je moet er dus wel veel voor over hebben om elkaar te zien en als je dat hebt dan duidt dat op ware liefde.

Maar aan de andere kant is het geheim houden van een liefde niet iets wat op ware liefde duidt, want dan lijkt het alsof je je ervoor schaamt. Als je gek op iemand bent, dan mag iedereen dat toch weten, zoiets hou je niet geheim.
Dus het telt alleen als je het echt geheim moet houden.

Verder kun je bij geheime liefdes ook het leven van elkaar in gevaar brengen.. Je zou ook kunnen zeggen dat je dat niet zou doen als je écht van iemand houdt. Dan zou je diegene maar niet zien, maar dan zou je wel weten dat diegene veilig is.

ehj ik zeg niet dat dit voor altijd is *(alsjeblieft niet!) maar het is wel ware liefde... het gaat wel weer weg enzo... ik bedoel kben nog maar 16 en zal zeker nog heel erg veranderen.

Maar als er echte liefde is dan voel je het, merk je het altijd en overal...

Geheime relaties lijken ook gepassioneerder omdat het zo spannend is - je ziet elkaar weinig, je moet je verlangens opkroppen, je kunt verder tegen niemand vertellen hoe je je voelt. Dat maakt de ontmoetingen met je geliefde bijzonder heftig. Ik denk dat je, als het niet meer geheim hoeft, nogal eens in een dal terecht kunt komen.. dan moet je opeens échte relatiedingen doen, br.

Hm, ik zie die geheime relaties best zitten :P

Ik heb laatst voor Nederlands het boek 'Julia' van Rhijnvis Feith gelezen. Vandaag moest ik m'n boekverslag erover even afschrijven, en dus mijn mening over het verhaal geven. Het is geen geheime liefde overigens, wel een onmogelijke liefde.

Het verhaal is zo: Eduard en Julia onmoeten elkaar, en vinden bij elkaar een pure liefde. Maar, Julia mag van haar vader niet met Eduard trouwen, en zolang ze niet getrouwd zijn mogen ze elkaar eigenlijk niet aanraken (het speelt in de 18e eeuw).
Ze besluiten daarom dat het beter is als Eduard weggaat. Gescheiden van elkaar zullen ze wachten tot ze beiden dood zijn, en bij elkaar zullen zijn.
Jarenlang schrijven ze lange, romantische brieven naar elkaar. Op een dag schrijft Julia naar Eduard dat ze eindelijk kunnen trouwen. Eduard haast zich naar haar toe, maar als hij bij haar aankomt, is ze overleden. Hij moet nu wachten tot hij dood gaat, en ze eindelijk samen kunnen zijn. Zelfmoord is geen optie, omdat God dat zou bestraffen.
Uiteindelijk sterft Eduard als oude man op het graf van Julia.

Het is natuurlijk een enorm sentimenteel verhaal, maar bedenk je eens wat jij ervoor op zou willen geven als je je ware liefde gevonden denkt te hebben.