Waar ben je blij mee wat je van huis uit hebt meegekregen?
 

Iedereen wordt anders opgevoed en krijgt van huis uit dingen mee die belangrijk gevonden worden of waar veel/meer waarde aan gehecht wordt dan aan andere dingen. Sommige dingen zul je fijn vinden dat je ze meegekregen hebt, andere had je misschien liever anders gehad.

Waar ben jij nou blij mee dat je ouders je nou juist dit meegegeven hebben? Waarom vind je dat nou juist belangrijk voor de rest van je leven?

Ik wist niet goed waar ik dit topic moest posten maar omdat er hier al wel meer topics over opvoeddingen gestaan hebben, dacht ik, ik probeer het hier maar even, als het niet goed is verplaatst een FB het maar.

Ik zal zelf maar beginnen. Ik heb dit topic geopend omdat ik gister aan mijn moeder vroeg of het goed was als mijn vriend binnenkort ook wel eens doordeweek bij me is en omdat ik thuis woon vond ik dat gewoon normaal om te vragen of ze dat goed vond. Tis immers ook haar huis. Mijn moeder vond het eigenlijk een belachelijke vraag. Iedereen is altijd welkom bij ons thuis, kan altijd blijven slapen of blijven eten en dat hoeft ze echt geen week van te voren te weten. Hoe klein ons huis ook is of hoe weinig huishoudgeld ze ook nog heeft, er is altijd nog wel plek of een bordje eten voor iemand. Dan eten we zelf maar wat minder.

Met dat idee ben ik opgevoed en ik ben daar eigenlijk wel heel blij mee. Ik vind het heel fijn om zo gastvrij te zijn en dat er heel veel zomaar kan en mag. Ik merk aan mezelf heel erg dat ik dat echt van huis uit heb meegekregen en dat ik toen ik op kamers woonde ook echt precies hetzelfde dacht. Als student op een kamer van 12m2 had ik het niet breed en had ik niet veel ruimte maar alles kon eigenlijk wel altijd. Vind ik toch wel een hele goede eigenschap en ik ben blij dat mijn ouders (moeder) met dat hebben meegegeven.

Ik ben vooral opgevoed met eerlijkheid en dingen (soms voorzichtig maar toch) zeggen, niet achterhouden. Ik vind het zelf hoogst onprettig als mensen niet eerlijk zijn of de waarheid verdraaien, of soms zelfs als ze dingen achterhouden. En dan merk ik toch dat mensen mijn eerlijkheid weleens waarderen. Fouten toegeven, je eigen mening geven waar dat nodig is en niet doen of je neus bloedt als er iets aan de hand is.

Ik ben opgegroeid met muziek. Muziek is heel belangrijk bij ons thuis en ik heb zelf dan ook muziek gemaakt. Mijn vader hielp mij elke dag met viool spelen. Tuurlijk kwam daar vaak ruzie van, maar toch ben ik blij dat ik die dingen heb leren waarderen. Muziek is zo'n goede uitlaatklep.

Ik ben blij dat mijn ouders me heel vrij hebben opgevoed. Sommigen noemen me een losgeslagen kind, maar dat maakt me niet uit, want ik kan iig zelf iets regelen, heb niet overal hulp bij nodig. Verder accepteren ze alles, maar dan ook werkelijk alles. Ik daardoor ook. En iedereen mag altijd blijven slapen of eten en kan altijd hierheen komen als er iets mis is. Ze vertrouwen me wel, geloof ik.

Vast nog wel meer, maar niet nu.

mijn eerlijkheid.

in mijn pubertijd veel mee overhoop gelegen, maar nu pluk ik er wel de vruchten van. (hoewel soms op het botte af :o )

mijn relativeringsvermogen.

zie boven, excl zinnetje tussen haakjes.

ik heb 2 oudere broers en een broertje en die brachten altijd wel veel humor in huis (ze zijn 10 en 12 jaar ouder) ze hebben het van mn vaders... en ik heb die genen dus ook... ben knetter gek en hou best wel van een grapje en wat humor

ook zeg ik tegen mn ouders u van jongs af aan en nu nog steeds, ik vind het wel prettig omdat ik nu gewoon die beleeftheidsvorm altijd gebruik.. aan de andere kant ook wel lastig omdat ik het ook automatisch doe bij mensen die nog vrij jong zijn en ik ook moeilijk mezelf kan corrigeren hierin..

Pff, zoveel. Wat gij niet wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander niet, altijd alle kanten van het verhaal in overweging nemen, er is nooit maar één gelijk, geen geld uitgeven dat niet van jou is, niet opgeven als het even tegenzit...

mijn ouders vinden het heel belangrijk dat je wat geschiedenis kent en niet veel voor vanzelfsprekend neemt. Daar ben ik erg blij om.
Wat ook erg naar voren kwam is gelijkwaardigheid, iedereen is gelijk.
En er is nog wel meer, maar dit spring denk ik wel erg naar voren. :)

Eerlijkheid, het feit dat iedereen altijd welkom is, openheid, interesse in anderen.
Van mijn moeders kant eigenlijk, mijn vaders ouders waren/zijn vreselijke mensen die ni et geinteresseerd zijn en altijd schijnheilig doen. Mijn vade rheeft ook van mijn moeder al die bovenstaande dingen moeten leren. En dat kan hij nog slecht, eigenlijk.

de power heb ik van mijn moeder..zij kon er niet goed mee omgaan :| , ik wel (vind ikzelf dan ;)) :) en een beetje pit is erg fijn om te hebben soms. echt het gevoel van: en nu ben ik er zat van en ga ik dat aanpakken :o

qua opvoeding is het gedeelte respect eringeslagen door pa..die eigenschap zal ik niet verliezen, ik heb heel veel respect, de enige uitzondering is als het over familie gaat, dan kan ik me ongelofelijk hard opstellen :bloos: ...best jammer.. :(

verder heb ik leren liegen door mijn ma, zij snapte niet dat ik ook een wil had, en dat ik gewoon haar koppigheid had overgenomen; als ik ergens geen zin in had kon ik (en kan ik) alles tot in de puntjes liegen .. there's noting beter than a good lie, lijkt 't soms .. simpelweg omdat het zo makkelijk voor me is..

wat me vooral geleerd is, of iig het gevolg van mijn opvoeding is, is dat ik me vrij kan vechten .. in negatieve of positieve zin, ik weet dat ik dat 'overheers me niet' gevoel nooit meer weg zal gaan..

Mij is geleerd dat je iedereen moet leren respecteren en goed moet zijn voor vrijwel alles wat leeft. Ik ben dan ook vaak een van de rustigere mensen die wat meer nadenken dat de meerderheid. Wat minder blij ben ik met het feit dat ik errg verwend ben als kind en er pas heel laat (zelf) achterkwam dat niet alles zo maar aan komt waaien, en daar ondervind ik nu nog steeds de problemen van.

Verder ben ik ook blij met iets dat me vader mij onbewust heeft geleerd. Hij heeft aan mij laten zien hoe een huwelijk kapot kan gaan als je niet goed met elkaar leert praten en naar elkaar leert luisteren, precies door deze reden zijn mijn ouders gescheden, ze konden niet goed communiceren. Ik heb hier veel extra aandacht aan besteed in alle sociale relaties die ik heb en dat heeft mijzelf een heel goed gevoel gegeven. Je hoort wel eens van 'het moet van 2 kanten komen', zo is het ook met vriendschappen en van mijn kant kwam er voor de scheiding van mijn ouders erg weinig, maar dat is nu verleden tijd, op een manier ben ik dus een klein beetje dankbaar voor mijn ouders scheidin; het heeft mijn ogen open gedaan.

Mijn muzikale achtergrond.
Beleef er nog steeds veel plezier aan en ben blij dat dat bij mij thuis is gestimuleerd.

Het 'kom op, verdrietig zijn mag best, maar daarna gewoon weer volle bak er tegenaan'.

Dat heeft mij heel erg geholpen en het helpt mij nog steeds. Niet zwelgen in zelfmedelijden en niet blijven hangen in dat kut-gevoel, maar gewoon weer de kracht vinden om verder te gaan en te weten 'ik kom er weer bovenop. Dit maakt mij wie ik ben en ik maak geen slechte keuzes.'

Dat is toch wel één van de mooiste en belangrijkste dingen die ik van mijn moeder heb meegekregen. Zoveel natuurlijk, maar dit is wat mijn zusje en ik ook elke keer tegen elkaar zeggen, dat we zo blij zijn dat we zo zijn opgevoed :)

ben ik de enige die niets kan bedenken? :(

Kunst en cultuur.

En een grote liefde voor het vak filosofie :)

En het 'tevreden zijn met kleine dingen', ofzo.
We moesten wel. :o

Nee, ik ben er al de hele dag over aan 't denken. :o Wat niet wilt zeggen dat ik niets goeds mee heb gekregen (integendeel), maar ik vind het moeilijk om er één iets uit te halen waar bij mij thuis de nadruk op werd (wordt) gelegd.

Haha, waar dit topic dan al niet toe leidt :D

Je hoeft niet perse een ding te noemen hoor, het mogen er ook best meerdere zijn als er meerdere dingen zijn die voor jou belangrijk zijn.

het kan lang duren, het kan verrot lang duren. Maar een Verboom krijgt altijd zijn gelijk.

Pff.. moeilijk om het echt te benoemen idd :eek:

Maar ik denk dat als ik er één ding uit moet halen ik uitkom op hetgeen hier ook al eerder ergens stond: Je mag je best verrot voelen als er iets ergs gebeurd, maar daarna gewoon weer doorgaan. Daardoor blijf je ook niet zo 'hangen' in dat gevoel van je kut voelen of iets dergelijks, en gaan een boel dingen een stuk makkelijker :D

Daar ben ík dus blij om. Wel grappig topic trouwens ook om te lezen!

In dit huis heb ik geleerd om nooit op te geven. Geef pas op als je emotioneel of lichamelijk niet meer kan. Hoorde ik altijd.

Ik ben blij dat ik dat van huis heb gekregen zodat ik in moeilijke momenten niet opgeef :)

Ja die kom me ook bekend voor. Behalve dat Verboom dan. :o

Ik ben er ook al een hele tijd over na aan het denken...vooral ook omdat er meerdere goede dingen zijn, maar ook omdat de meeste goede dingen ook weer een nadeel hebben...

Eén van de belangrijkste dingen is denk ik wel dat ik geleerd heb dat iedereen gelijkwaardig is...bij mij thuis werd iedereen altijd voor vol aangezien. Hoe jong je ook was, je had je eigen verantwoordelijkheden, maar ook je eigen rechten, mijn ouders wilden dat we zelf nadachten, enz. Verder heb ik van mijn ouders oa meegekregen dat je anderen altijd moet respecteren en moet helpen als dat nodig is. En ja, deze dingen hebben ook nadelen. ;)

Nee hoor...

Ik weet het eigenlijk niet zo.. Mijn ouders vinden het belangrijk dat je aardig tegen iedereen bent. Ze vinden eerlijkheid ook belangrijk, dat ik altijd met ze kan praten, maar toch doe ik dat nooit, dus daar is ergens iets mis gegaan.

Is dat een positieve eigenschap? Het lijkt mij juist een wijze levensles, te accepteren dat je niet altijd je gelijk kunt krijgen. Anders ben je al snel iemand die nooit zijn ongelijk wil toegeven en waar geen compromissen mee te sluiten vallen.

Haha ach ja. Ik vind het ook wel fijn om er eens over na te denken. Maar ik kom vooral op negatieve punten uit. :s
Ik heb genoeg 'goede' dingen geleerd (bv. eerlijk zijn, niet schelden/ vloeken, beleefd zijn, respect hebben (voor andere mensen, dieren; eigenlijk voor alles in je omgeving), geen afval op straat gooien etc.), maar dat vind ik allemaal zo 'standaard' en logisch. Ik heb niet het idee dat er bij mij thuis ergens de nadruk op werd/wordt gelegd.

Ik vind/vond dat ook logisch...was als peuter ook een keer heel verontwaardigd toen de kraamhulp een ijsstokje gewoon op straat gooide ipv het in de prullenbak te doen (wij moesten van mijn ouders altijd alles bij ons houden tot we bij een prullenbak waren, dan kon het daar in). :D

Waarschijnlijk zijn het voor jou ook die dingen zo logisch en vanzelfsprekend lijken. Maar wat voor jou logisch lijkt is voor een ander misschien wel helemaal niet logisch omdat bij jou hier tijdens je opvoeding de nadruk op gelegd is en bij een ander op iets heel anders.

Haha:D
Ja, dat is wel zo.. Maar toch, die dingen die ik net noemde, die zijn toch ook normaal? Het zou wat worden zeg, als iedereen z'n troep maar gewoon op straat gooit en zich niks van anderen aantrekt. Ieder kind leert wel dit soort dingen als ie jong is. Maar 't kan inderdaad wel zo zijn dat hier bij mijn opvoeding de nadruk op is gelegd, maar dat ik dat zelf niet echt zo ervaren heb.

Idd mijn muzikale achtergrond, dat ik altijd gestimuleerd ben om, op mijn eigen manier, bezig te zijn met muziek zonder dat het móest.

Ook het feit dat ik waar ik ook kom, wat voor gelegenheid het dan ook is, altijd weet hoe ik me moet gedragen. Het klinkt misschien stom, maar ik ben heel blij dat mijn ouders ons allerlei vormen van 'etiquette' mee hebben gegeven, overigens zonder streng te zijn ofzo.

De liefde voor beesten, ervaren hoeveel liefde je kan krijgen van een huisdier en hoeveel lol je eraan kunt beleven. Maar ook leren verantwoordelijkheid te dragen voor een levend wezen.

En het feit dat alles bespreekbaar is, drugs, seks, alle vormen van problemen: bij ons kan alles, al dan niet aan de eettafel, besproken worden.

+nog veel meer :)

Ik vind dat ook normaal en heb dat ook allemaal meegekregen bij mijn opvoeding. Maar aan de hoeveelheid troep die toch altijd nog op straat ligt te zien zijn er toch altijd nog mensen die dit een minder belangrijk iets vinden om aan hun kinderen mee te geven.

Hmhm ja, daar heb je wel een punt. :o

Mijn interesse in en liefde voor andere landen en andere culturen. Dat heb ik van mijn vader meegekregen. En ook gastvrijheid..
Van mijn moeder? Dóórzetten..

Ten eerste een vrij gezond eetpatroon. Dan denk ik aan mijn beste jeugdvriendinnetje, die nooit melk hoefde te drinken, en daardoor iedere keer dat ze naar de tandarts ging wel een gaatje had. Ik móest iedere dag een beker melk. Ik walgde ervan, maar achteraf is het gewoon ontzettend gezond. Hetzelfde geldt voor een stuk fruit per dag, minstens 3 boterhammen en 's avonds je bord leegeten. Ik merk dat mensen die dat soort dingen vroeger nooit hoefden te doen, op later leeftijd heel snel zeggen "Dat lust ik niet", terwijl ik gewoon bijna alles kan eten.

En U zeggen tegen ouderen. Ik zeg dat niet tegen mijn ouders, omdat ik het toch wat formeel vindt, maar wel tegen mijn Opa en Oma. Tegenwoordig hoeven kinderen hun docenten op de middelbare school niet eens met U aan te spreken, waardoor ze dat in hun latere leven ook niet gauw zullen doen, omdat ze het overdreven vinden klinken. Ik vind dat U niet overdreven klinkt, maar respectvol. En er is al zo weinig respect over in de maatschappij van tegenwoordig...

mijn open houding t.o.v. van alles en iedereen die "anders" is. Daarom nu ook een erg brede vriendenkring :)

Mijn ouders zijn gescheiden, daardoor was mijn altijd weg van huis, naar haar werk. Ik had in groep vier al een eigen huissleutel, dan kon ik zelf tussen de middag thuis eten. Daar ben ik heel zelfstandig van geworden.

gewoon zeggen waar het op staat, en er niet moeilijk over doen.

Respect voor anderen. En dat betekend niet dat je altijd u hoeft te zeggen, maar dat je in een discussie luistert naar andermans mening en hoewel je het daar niet mee eens ben, je iemand daar niet op beoordeeld en dergelijke.

Dat iedereen uniek is en mooi is zoals hij/zij is, dat je niets hoeft te veranderen en gewoon altijd jezelf moet zijn.

Van mijn (inmiddels al weer 5 jaar geleden overleden) moeder heb ik geleerd om klaar te staan voor mijn medemens, ze heeft me zoveel wijsheid meegegeven en die probeer ik dan ook door te geven. Bedankt ma!

Geen idee. Ik ben nogal vrij opgevoed. :)

Mijn respect voor anderen, ook voor dieren. :)

dat ik respect moet hebben voor anderen ,en eerlijk zijn

De push om mijn middelbare school af te maken op het gym. niveau.

Mijn christelijke achtergrond.

Wat wat minder is is dat ik vrij veel verwend ben en daardoor nu toch een beetje laks ben in dingen, af en toe zelfs lui, maar: Er wordt aan gewerkt. ( :D :D )

Nee hoor, ik kan ook nergens opkomen :o

De "passie" toch wel beetje voor het paardrijden. mn vader rijd vanaf zn 6e en is n 50 en rijd nog steeds. Ik moet er niet aan denken daar mee te stoppen. Beetje wat hier gezegt wordt met muziek maar dan met paarden :)

En het nuchter bekijken van dingen. Geen grote problemen van dingen maken, komt wel weer goed. (niet vanzelf natuurlijk maar niet in paniek raken)

En zo zijn er nog zoooooooooooooooveeel meer dingen :)

Dat ik vrij ben opgevoed zonder te strenge regeltjes en respect voor iedereen moet hebben.

Melk is helemaal niet gezond. :| (Tenzij je het over sojamelk hebt.)

Het is moeilijk om positieve dingen te bedenken, van mijn ouders los van elkaar kan ik heel veel positieve dingen noemen, maar gecombineerd waren ze een ramp (elkaars tegenpolen op alle vlakken en beide koppig zijn is echt fijn!!). De ene ouder vond dat ik s'avonds niet mocht buitenspelen en binnen moest blijven (we woonden in een dorp op een vrij afgelegen plek met veel weilanden etc), dan vond de ander meteen dat ik tot 10 uur buiten mocht spelen. En zo ging het over ongeveer alles.

En ook is het maar de vraag of de manier waarop dingen mij zijn meegegeven wel de juiste is/was.

Anyway ik ben heel zelfstandig opgevoed, en veel gestimuleerd (met name door mijn vader). Daarnaast ben ik ook erg eerlijk opgevoed.

Dit is allemaal van tot de scheiding op mijn elfde. Daarna heb ik weinig opvoeding meer gehad, ik ben bij mijn moeder gaan wonen en die heeft me heel vrij opgevoed. Daar ben ik ook assertiever geworden.

Ik ben blij dat ik een vrije opvoeding heb gehad. Lang niet alles was mogelijk maar ze lieten en laten me vrij in de keuzes die ik maak en stimuleren hier ook altijd in. Ze gaven altijd het gevoel achter me te staan en daardoor stond ik op mijn beurt een stuk sterker in mijn schoenen. Alles is wel op één voorwaarde berust en dat is dat ik altijd alles van verschillende kanten moet bekijken en nooit een ondoordacht en stom besluit moet nemen. Een vast zinnetje binnen ons gezin was altijd: “Van fouten leer je, dus het is je vergeven”.

Ik ben blij dat er bij ons thuis nooit ergens druk achter wordt gezet. Mijn ouders maakt het geen van beide uit of ik nu MBO ga doen of een universitaire studie af zou ronden. Natuurlijk zouden ze in het laatste geval misschien nog net even wat trotser/blijer op/voor me zijn, maar welke ouder heeft dat nu niet? Ze vinden het alleen totaal geen noodzaak. Haal ik een 4 voor een tentamen krijg ik vrijwel standaard een feedback met: “Had je niet goed genoeg geleerd? Of had je last van een black-out?” Het enige wat mijn moeder dan wil is dat ik eerlijk ben, eerlijkheid heeft vooral vroeger altijd erg centraal gestaan. Eerlijkheid wordt altijd beloond met: “Joh volgende keer beter, wat maakt het uit… Zullen we even wat leuks gaan doen ter afleiding?” En dan is het goed. :)

Mijn vader is behoorlijk ouderwets, en mijn moeder heeft dat in de loop der jaren gruwelijk overgenomen. Ze is altijd erg gesteld op haar privacy en doet dan ook maar wat moeilijk wanneer er vriendinnen of mijn vriend blijft slapen. Stel dat jongens dan een probleem zouden zijn, maar nee… het gaat om zowel jongens als meisjes. Ze is hier nog al eens bekrompen in en dat vind ik jammer, en toch zijn er momenten waarop seks bijvoorbeeld heel gemakkelijk en goed bespreekbaar is, het is alleen nogal afhankelijk van haar gemoedstoestand. Iets waar ik me aan irriteer want ik vind niets belangrijker dan een zekere veiligheid: of alles moet bespreekbaar zijn en dan áltijd, of gewoon niet. Bij haar weet je nooit waar je aan toe bent, en dat is wat ik later in de opvoeding van mijn eigen kinderen wel heel belangrijk zal vinden.
Toen er vorig jaar overigens een meisje bij ons in huis zou komen wonen, omdat ze moest onderduiken voor haar vriend die haar continue aan het stalken was, achtervolgde, mishandelde en dreigde haar en haar familie wat aan te doen wanneer ze naar de politie zou gaan. Het meisje was 16 en zwanger van die betreffende jongen. En dan lijkt het ineens geen schending van mijn moeders privacy, en zal ze er alles aan doen om zo’n meisje te helpen. Van mij zou ze gewoon wat duidelijker mogen zijn over alles, want met die gastvrijheid is niets mis. Iedereen is verder namelijk altijd van harte welkom.

Nog iets wat mijn ouders altijd erg belangrijk hebben gevonden is respect. Respect voor zowel mens als dier en alles wat er verder nog bij komt kijken. Daarnaast hebben ze het ook altijd belangrijk gevonden dat ik ook kleine dingetjes/gebaren wist te waarderen. Wij hebben het thuis altijd erg goed gehad, mijn moeder was altijd bezig met de kinderen te verwennen terwijl mijn vader dat juist helemaal niet had/heeft. Toch is bij mij de boodschap overgekomen en waardeer ik dingen die ik heb, en besef ik dat ze volgende week ook ineens allemaal kwijt kan zijn.

Nog iets waar ik wel blij mee ben zijn de beleefdheidsvormen die ze me hebben bijgebracht. Niet zozeer het aanspreken met ‘u’ maar wel het spreken met 2 woorden, het netjes begroeten en netjes gedag zeggen wanneer ik weer weg ga (‘En een fijne avond nog…’) Of wanneer mensen met hun boodschappen lopen te zeulen altijd even aan te bieden of ik misschien ergens mee kan helpen. Ik vind het belangrijk dat ik interesse/respect kan tonen in/voor anderen. :)

respect

Ik ben niet bepaald blij met mn opvoeding, aangezien ik tot 3 maanden terug thuis mishandeld werd, door mn vader.

Maar mn moeder heeft toch nog haar best gedaan mij enigszins normaal op te voeden.

Ik heb thuis goed geleerd om nederig te zijn, en dat is soms best handig. Ook weet ik heel goed hoe ik voor mezelf moet zorgen. Voorderest.....