Tja...misschien is dat wel een idee dan inderdaad. Bepaalde problemen liggen te diep denk ik.

Dus?....:lisa:

Klopt inderdaad. Zij kan mij dus ook niet verder helpen met diepliggende problemen die ik heb.
Tja...dan zou een psycholoog misschien wel een goed idee zijn dan.

Zou het verstandig zijn om je door je huisarts door te laten verwijzen naar een psych!

Ja, klopt. Dat zou misschien wel beter zijn denk ik.
Ik hoop dat ik er veel wijzer mee zal worden.

Dan studeer je zelf, thuis, en zorg je dat je de juiste informatie leert. Mocht je vastlopen, dan stel je gerichte vragen aan je docent (tijdens de les, of eventueel erna) en zoek je hulp indien nodig. Als je een studie hebt afgerond en je gaat werken, denk je dan dat je geen prikkels van iedereen om je heen krijgt? Denk je dat je dan alles maar geleerd en uitgelegd wordt zonder afleiding? Helaas, zo werkt de wereld niet. Als je moeite hebt met het systeem, ga het jezelf dan aanleren.

Iedereen ervaart stress, iedereen heeft betere en slechtere dagen. Denk je dat mensen die een "volwassen baan" hebben nooit stress ervaren, het nooit zwaar hebben met dingen, soms het even slecht trekken? Maar je doet wat je moet doen, houdt jezelf professioneel en als je thuis bent dan deal je er mee.

https://perspectief.uwv.nl/artikelen...t-je-uitkering

Als je gaat studeren let dan wel op de gevolgen voor je wajong.

Thuis studie heb ik ook al over nagedacht idd. Alleen moet je wel veel discipline hebben hiervoor. Maar opzich heb ik dat wel denk ik.

Ja, maar dat is dus het probleem met mij. Ik kan moeilijk functioneren met stres. Mensen die wat meer normaal zijn kunnen zich wel reden in stressvolle situatie's.
Ik heb daar erg veel moeite mee.
Nogmaals...ik zit niet voor niks in de Wajong.

I know. Daarom ga ik mij ook echt niet zomaar in de 1e de beste studie storten. Ik kan er namelijk heel erg op achteruit gaan.

Als je al langere tijd problemen hebt en je niet direct weet hoe je eruit gaat komen kan een psycholoog toch wel fijn zijn...

Daniël24; Investeer nu in jezelf en ga hulp zoeken bij een psycholoog. Je zit helemaal vast in je eigen wereld en ziet de buitenwereld als schuldigen. Ik weet dat je diep in je hart denkt dat het allemaal aan jezelf ligt. Misschien worstel je met je geaardheid en denk je dat ze je daarom lopen te klieren en misschien is dat wel zo, maar jij verandert hen niet, maar jij kan wel veranderen in hoe jij op mensen en nare gebeurtenissen reageert.
Alle opmerkingen die je hier krijgt, associeer je met je worstelingen met je geaardheid, de agressiviteit op school, de pesterijen, maar dit is allemaal goed bedoeld en om je ogen te laten openen. Niet iedereen zegt het op een lieve manier, maar dit is waarmee je de rest van je leven nog mee zal moeten dealen.

Het is zo jammer dat mensen die sensitief zijn voor hun omgeving, de mensen om hen heen en al hun emoties hierdoor gestrest raken. De gevoeligheid zal nooit overgaan bij je, dat is is waarmee je moet leren omgaan. De wereld kan behoorlijk hard zijn. Maar mensen die sensitief zijn, kunnen ook hele mooie personen zijn en kunnen heel slim zijn op andere persoonlijke vlakken.

Het zou mooi zijn als je naar zoiets zou kunnen werken samen met een psycholoog/psychiater. (y)

Joh.

Dankjewel voor je post. En uh....het klopt.
Ik weet ook wel dat veel dingen aan mij liggen. Ik zal dat niet ontkennen (vroeger zou ik dat wel gedaan hebben). Maar ik weet wel degelijk dat mijn gedrag erg afwijkt van wat het zou moeten zijn. Maar zo gedraag ik mij al mijn (zo ongeveer) mijn hele leven zo. Het is heel moeilijk om dat nu te veranderen. Tegelijkertijd wil ik dat wel.
Maar hoe erg ik ook zou veranderen....ik blijf altijd anders. Ik zal altijd anders zijn dan de meeste mensen. Dat betekent ook dat er dus altijd wel mensen lullig zouden blijven doen tegen mij en mij gewoon niet zullen accepteren.
En het vooruitzicht om hier de rest van mijn leven mee te moeten dealen (met zulke mensen) maakt mij....niet echt happy.
Ik heb al zo vaak te horen gekregen (zowel online als in het echte leven) dat ik dom ben, of een ezel ben, of zelfs een mongool. Dat is ook gewoon niet leuk om te horen. Dat geeft mij nou ook niet bepaald het gevoel dat ik ook maar een beetje waardevol ben,of leuk of aardig, of dat ik het gevoel heb geaccepteerd te worden. Ik voel mij dan eerder waardeloos, of mensen vinden mij dan dus niet leuk of aardig, en ik word niet geaccepteerd. Dat is een vervelend gevoel.
Ik ben ook te gevoelig denk ik. (n)

Waarom ga je nog niet naar een psycholoog als het allemaal zo logisch is?

Begin met jezelf waardevol vinden, of in elk geval waardevol genoeg om in je jezelf te investeren en aan jezelf te gaan werken. Als jij niks doet wordt het sowieso niet beter, en blijf je de rest van je leven steeds opnieuw tegen dezelfde problemen aanlopen.

Er zijn altijd mensen die lullig tegen je doen, die jou niet accepteren zoals je bent. Ongeacht wie jij bent of wat jij doet, die mensen zijn er. Hoe je daar mee om kunt gaan, kan je leren. Je bent nooit te oud om te leren!

Ja maar dat ga ik ook doen hoor. Maar het zal natuurlijk wel eventjes duren voordat ik geholpen zal worden. Ik zal in het begin waarschijnlijk in een wachtlijst terecht komen.
En als ik dan eenmaal behandeld zal worden dan zal het ook echt wel wat tijd kosten voordat ik van mijn klachten af ben.



Mee eens.


Oke ja. Soms heb ik alleen het gevoel dat ik dat meer heb als andere mensen.
Dus bijvoorbeeld....jij hebt misschien 3 mensen die jou niks vinden, niet accepteren en jou niet mogen. Bij mij zullen het er dan meer zijn...zeker wel 10 ofzo.
geaccepteerd worden lijkt voor mij meer uitzondering dan regel te zijn. Zo voelt het voor mij soms.
Kijk...een paar mensen die mij niet mogen is niet erg. Maar als het er heel veel zijn en ik hier steeds weer tegenaanloop dan gaat het voor mij een probleem worden.

Bij mij zijn er honderden mensen die mij niet mogen en ook honderden die me wel mogen. Dat is opzich geen bruikbare metric zonder context.

Waar het om gaat is dat ik het gevoel heb dat mensen mij sneller niet mogen dan wel mogen. Dat is eigenlijk het probleem waar ik mee worstel.

Ik denk dat je gevoel klopt. En ik denk ook dat je daar eenvoudig wat aan kan gaan doen! Dit is denk ik zelfs met zelfhulpmethodes nog wel een beetje aan te pakken.

Ja precies. Met zelfhulp moet ik volgens mij ook al een eind komen lijkt mij

Start bij de psycholoog, en ga met wat je daar leert zelf verder. Echt structureel dingen en gedachtenpatronen aan te pakken zonder hulp is echt super lastig.

Hak die knoop door, plan een afspraak met je huisarts en bespreek je problemen. Grote kans dat de huisarts je kan doorverwijzen naar goede professionele hulpverlening.

Jij hebt erg overduidelijk wel professionele hulp bij nodig trouwens.

Er zijn een heleboel mensen die mij niet mogen. Ik ben ook anders. Maar toch heb ik ook hele leuke vrienden.

Ja is goed. Ik zal dat wel even doen.

Maar loop jij er tegen aan? Want ik loop er echt behoorlijk tegenaan namelijk. Zeker nu op mijn werk.

Ja, nu weet ik het wel.

Hoe bedoel je?

Trek je je er iets van aan dat een aantal mensen jou niet mogen?
Want ik trek het mij namelijk toch wel een beetje aan hoor.

Nee.

Verder, nu nog even nadenkend hierover. Je weet echt niet wie je hier allemaal met je meepraten over jouw problemen en wat zij hebben meegemaakt in het leven waardoor ze denken op hun manier. Iedereen in deze topic geeft hun inzichten, je krijgt tig adviezen, maar je blijft je maar in je slachtofferrol werpen.

Ik kan je ook een boel vertellen, maar als ik zie hoe jij hier op mensen reageert, heb ik er echt helemaal geen zin meer in.

Zoek hulp.

Verder snap ik niet dat je je het heel erg aantrekt van je collega's dat zij jou niet mogen en dat je daar zelf ook in gaat geloven en dat je zelf ook denkt dat je waardeloos bent. Maar niets van alles wat hier gepost wordt, neem je serieus.

Wij kunnen je niet meer helpen, zoek het uit hoe je zsm professionele hulp kan krijgen en doe geen gekkere dingen.

Je moet geen aandacht geven aan collega's die jou niet mogen.

Ik ben al bezig met hulp zoeken. En de tussentijd zal ik zo af en toe vallen in mijn oude gewoontes. Perrongeluk uiteraard. Zeker niet expres he.

Ik geef mijn collega's helemaal geen aandacht. Wat denk je daar van. Ze kunnen mijn kont kussen.

Maar toch trek je je wat aan van hun gedrag...

Het is vervelend als ik het gevoel heb dat ze over mij praten ja. Dat maakt het werk een stuk moeilijker voor mij.
Ook omdat ze snel geneigd zijn om mij de schuld overal van te geven. En het nogal leuk lijken te vinden om mij te commanderen waar ze dat nodig achten. Dus het is niet alleen dat ik het mij misschien een heeeeeel klein beetje aantrek. Maar tijdens het werk heb ik er ook gewoon last van.

Waarom trek je gewoon niet je bek daar open?

Nou maar weetje...dat ga ik wel doen. Want ben het echt helemaal zat. Het word inderdaad tijd dat ik gewoon eens een keer mijn bek open ga trekken tegen deze irritante collega s van mij, en om ze eens goed te waarheid te kunnen vertellen.
Je hebt helemaal gelijk.

Je kan iemand die poep aan z'n schoen heeft zeggen: HAHAHA JE HEBT SCHIJT AAN JE PATTAS
of: Gadverdamme kankerlijer wat stink jij naar stront.
of: Hey, weet je, ik merk een onaangename geur en toen ik net keek zag ik een bruine substantie aan je schoenen.

Jij gaat voor optie 1 of 2.

Goed idee. (y) Jij bent briljant deadlock.

Ik stel voor dat we Daniel collectief negeren.

Ik zou i.p.v. je bek open te trekken gewoon eens volwassenen het gesprek aangaan met je collega's :o

Ja maar met deze collega s van mij valt geen serieus gesprek te voeren. Maar ik kan het allicht eens proberen natuurlijk.

Nu echt geen zin meer om op deze troll te reageren, dus negeren zoals Tuna al oppert.

Ik ben echt geen troll. Waarom denken jullie dat steeds? Dit soort problemen spelen echt in mijn leven.

En nu interesseert het ons niet meer.

Maar het was toch al opgelost tutje. Ik zou hulp zoeken, in therapie gaan, en daarna zou ik nog lang en gelukkig doorleven. Dat was het plan toch?

Dus probleem opgelost. Slotje.

Als het je niet interesseert blijf dan weg.

Ik zou inderdaad wat meer je mening laten horen op het werk. Je hebt niet heel veel te verliezen zoals ik nu hoor.
Ook zou ik alsnog wel een psycholoog opzoeken en wegblijven van dit forum. Bijna niemand is hier verstandig of volwassen genoeg om serieus te reageren op problemen.

Ja dat merk ik helaas ook wel een beetje. Dat vind ik wel erg jammer.

Aha, een tweede account van Daniel?