gedichtje voor school
 

Hoi allemaal,
ik schrijf meestal verhalen maar we moesten voor school een gedicht scrijven in verband met herinneringen enzo. en ik vroeg me af wat jullie ervan vinden.

Oude liefde roest niet.

Je was mijn eerste maar ook mijn laatste.
De enige die me zo liet voelen.
Maar ik was te jong, ik begreep het niet.
Was ik echt verliefd? Of misschien toch niet?
Het ging wat snel, voelde me opgesloten.
Nu mis ik dat gevoel, ik mis jou.
Ik wil je terug, maar weet dat dat niet gaat.
Ik weet het, het was mijn schuld.
Verkeerd moment, zo onverwacht.
We hadden moeten praten, ik had het anders moeten doen.
Maar nu is het te laat, het is allang voorbij.
Met vele herinneringen aan jou, ging de tijd vooruit.
Ik dacht weleens aan jou, dacht jij ook aan mij?

Toen was je er weer, na al die tijd accepteerde je mijn vriendschapsverzoek.
Gewoon “hey” en “hoi” dat is hoe het weer begon.
Ik legde je uit, wat er toen door mijn hoofd ging.
Je begreep me, vertelde jou kant van het verhaal.
“Je hebt me toch wel gekwetst” dat is wat je zei.
Ik schrok, nooit geweten dat ik dat kon.
Even later stond ik perplex, wist niet wat ik las.
Ik hoorde je niet meer omdat je dacht dat ik je haatte.
Samen herinneringen ophalen, oude wonden gaan weer open.
Ik wil je terug, besef ik nu.
Maar het is te laat, je bent weg en komt niet meer terug.
Toch niet zo, niet zoals toen.


C.D. 28/01/2016

mooi ;)

Bedankt !!!!!