Elk jaar is er weer barstenvol protesten tegen het IMF en de wereldbank. Wat zijn die twee eigenlijk en wat is hun doel precies. De Wereldbank is een organisatie die, net als het Internationaal Monetair Fonds (IMF), na de Tweede Wereldoorlog (27 december 1945) officieel in werking werd gesteld. Beide organisaties zijn opgericht in het kader van het Marshallplan. De Wereldbank is een organisatie die leningen, giften en technische ondersteuning biedt om ontwikkelingslanden te helpen hun bestrijdingsplannen tegen de armoede uit te voeren. De steun van de Wereldbank wordt gebruikt voor veel verschillende zaken. Van structurele hervormingen van de gezondheid- en onderwijssector van een land, tot milieu en infrastructuur projecten zoals dammen, wegen en nationale parken. Tijdens de Koude Oorlog financierde de Wereldbank ook ontwikkelingsprojecten om te voorkomen dat arme gebieden in de invloedsfeer van het communisme zouden komen.
De IMF is een organisatie die als het ware de economische groei bewaakt. Dus ze proberen de economische groei in gaten te houden. En ze bieden ook tijdelijke financiële hulp aan de ontwikkelingslanden, zodat ze niet meer in de schulden zullen komen.
De kritiek die de anti-globalisten hebben tegen de twee organisaties is, dat IMF en de Wereldbank de globalisering van de wereld bevorderen en daarmee de ellende onder de armen vergroten. Globalisering zou dus ook een ramp voor het milieu zijn. Globalisering is hetzelfde als het steeds verder verkleinen van de onderlinge handelsbeperkingen in de wereld. De aarde moet volgens de Wereldbank en het IMF op den duur veranderen in één grote vrijhandelsmarkt. Alle bedrijven op de wereld zijn dan vrij om overal alles te kopen en te verkopen.
Volgens de voorstanders is globalisering het antwoord voor de armoede in de arme landen. De arme landen kunnen hun armoede niet beter bestrijden als ze niet toe treden tot een geglobaliseerde wereld. Ze zullen volgens de IMF en de Wereldbank delen in de toenemende welvaart en kunnen daardoor zorgen voor armoedebestrijding, voor onderwijs, gezondheidszorg en voor een modernisering van hun land.
Volgens de minister van Financiën heeft een economische globalisering een goede effect op de hele wereld. Landen helpen elkaar om belastingontwijking, fraude, witwassen en terrorismefinanciering tegen te gaan. Dus wat dat betreft heeft globalisering goede gevolgen voor de economie.
René Roovers, een actieve Sp-er heeft een artikel geschreven op
www.sp.nl: “globalisering heeft de afgelopen decennia geleid tot armoede en politieke instabiliteit. Op diverse plaatsen in de wereld uit zich dat in het ontstaan en oplaaien van gewapende conflicten, wat in veel gevallen gepaard gaat met een verhoging van de militaire uitgaven. Deze ontwikkeling is absoluut strijdig met het beeld over globalisering dat de heersende elite via de media aan de bevolking probeert te slijten. Daarin wordt ons namelijk voorgehouden dat economische globalisering een belangrijke bijdrage levert aan een wereld die welvarender, stabieler en vreedzamer wordt:”
De mening die hij met ons deelt, is dat de regeringen en de desbetreffende organisaties ons alleen een beeld van illusie tonen en we gewoon voor de gek gehouden worden.
De voorstanders van globalisering hebben ook tegenargumenten hiervoor. Ze zeggen dar er veel van de leningen aan arme landen zijn misbruikt door de landen zelf. De Wereldbank en IMF gaven geld voor diverse ontwikkelingsprojecten, maar corrupte regeringsleiders vulden zorgvuldig hun eigen portemonnee. De arme landen hebben vooral zelf schuld aan hen ellendige situatie. Opnieuw aan hen geld lenen zonder strenge voorwaarden, is geld storten in een bodemloze put.
De tegenstanders zien globalisering als een truc van de rijke landen om nog meer welvaart te krijgen ten koste van de armen in de wereld. De drie welvarende blokken, Amerika, Europa en Japan, zijn wel bereid om de arme landen een beetje te helpen, maar uiteindelijk zullen ze meer voor henzelf krijgen dan was bedoeld. En ze zullen ook niet terugschikken voor het verwoesten van het milieu in de Derde Wereld als ze er maar zelf beter van worden.
