Vertrouwen je ouders jou? En vertrouw jij je ouders?
 

Zie de topictitel :)
Ik maak de vraag expres niet té specifiek, dan komen er a) originelere antwoorden dan met zo'n specifieke vraag en b) vergeet ik niks.

Ik vertrouw mijn moeder absoluut. Ik weet zeker dat zij nooit een geheim van mij zal doorvertellen oid. Ik denk dat zij mij ook wel vertrouwt. Ik ben iig wel te vertrouwen :p

(ik heb m'n vader hier buiten gelaten omdat hij is overleden. Maar ik vertrouwde hem net zo goed als m'n moeder. Ze hebben m'n vertrouwen ook nooit beschaamd oid.)


Nou maar hopen dat dit ongeveer is wat je wilde horen ;)

Ja en ja.

Nouja, ik vertrouw mijn ouders in de zin die jij bedoelt. Ik vertrouw mijn vader niet als hij boodschappen gaat doen en zeg dat ie dit en dit mee moet nemen, dat vergeet ie gerust :D

Nee.

Daar heb ik ook wel goede redenen voor, waar ik hier niet zo diep op in zal gaan.

Ik hoef mijn ouders maar op weinig fronten te vertrouwen, geloof ik. Ik kan tenminste even niets bedenken.
Mij vertrouwen ze over het algemeen wel, ik ben niet sneaky. Het enige punt waar ze me niet op vertrouwen is of ik op tijd thuis kom, ik ben namelijk vrijwel altijd (veel) te laat thuis.

Mijn ouders vertrouwen mij wel als het om belangrijke dingen gaat, en niet als het er om gaat dat ik iets ergens mee naar toe moet nemen en dat soort dingetjes, maar dat is terecht, ik vertrouw mezelf daar ook nooit in :P
Ik vertrouw mijn ouders ook als het om belangrijke dingen gaat.

Ik vertrouw mijn vader wel redelijk. Ik denk dat het van hem naar mij toe wat minder is, maargoed... denk dat ik niet de enige ben :)

ik vertrouw me moeder en zij vertrouwd mij , neem aan dat me vader mij vertrouwd kan me eigenlijk niet zoveel schelen, maar daar gaat ut niet om en of ik hem vertrouw met wat? deel niks met hem dus..

Redelijk. Vooral mn moeder dan, mn vader heb ik een hele andere band mee (ken 'm pas weer 2 jaar nu).
Mn moeder heeft ook haar eigen dingen, en wil dus nog weleens liegen. Ze bedoeld het niet al te kwaad, maar het hoort bij haar situatie. Ik heb het altijd door en het is wel vervelend ja, maar ik probeer er dan gewoon normaal op in te gaan, alsof ik het niet door heb. Ze heeft een tijdje met mn geld gesjoemeld, daar was ik in het begin erg boos om, gezien dit geld was dat mn (absente) vader dat voor mij gespaard had al die tijd. Nu heb ik er wel degelijk vrede mee. Ik bedoel ik woon nog thuis, ik doe qua werk bijna niets, behalve huishoudelijke klusjes...
Mn vader vertrouw ik best, maar er zijn niet echt dingen die echt vertrouwen nodig hebben.

Ik vertrouw niet zo snel iemand.

Mijn ouders vertrouwen mij, volgens mij, wel. Ik vertel ze (haar) niet alles, maar dat is geen liegen maar 'niet ter sprake brengen'. Sommige dingen hoeft ze niet te weten. Ik heb weleens serieus gelogen tegen mn moeder, en dat is fout, maar dat ligt ook wel aan de situatie.

Ik vertrouw mijn ouders helemaal. Ik weet zeker dat ik altijd op ze zal kunnen bouwen. Zij vertrouwen mij ook, maar soms maken ze zich te veel zorgen (vind ik). Over bijvoorbeeld naar huis fietsen na een avondje stappen kunnen ze zich nogal druk maken, terwijl ik zoiets heb van 'Vertrouw er nou eens op dat ik geen gekke dingen doe!'. Niet dat ze dan denken dat ik de meest idiote dingen zal doen, maar ze maken zich gewoon zorgen.

Bij onbenullige dingen als boodschappen halen of als ik ze vraag iets voor me op te nemen is het vertrouwen wel wat minder, want dat vergeten ze altijd :s Maar goed, dat is natuurlijk een ander soort vertrouwen :)

nee en nee

Mijn ouders vertrouwen mij niet.

Als er iets onverwachts gebeurd begint mn ma gelijk te huilen dat ze me neit kan vertrouwen.

Vervelend.

Ze vertrouwen mij soms.
Ik vertrouw hun niet :o
Reden(Privé)

ja en ja

Ik vertrouw mijn beide ouders volledig.. ze zijn ook redelijk goed in beoordelen wat ze beter niet aan de grote klok kunnen hangen. Mijn ouders vertrouwen mij daarnaast ook.

Juist. En dat is ook terecht.

Althans m'n moeder.. met m'n vader heb ik geen contact meer en altijd slecht contact mee gehad)

Ik vertrouw mijn moeder voor 100%... alhoewel ze af en toe wel eens een grapje kan maken over dingen waarvan je denkt hmm moet dat nou... Maar eigenlijk is dat nooit echt storend, of heeft dat echt met niet te vertrouwen te maken.
En ja mijn moeder vertrouwt mij ook, dat weet ik bijna zeker. Ze heeft eigenlijk ook weinig rede om mij niet te vertrouwen.

Bij mij hetzelfde verhaal. Ook mijn vader vertrouwde ik helemaal.

Ja, ik vertrouw hen en zij vertrouwen mij. Absoluut. Ze hebben me altijd overal bij betrokken op een manier waarop dat goed ging en mogelijk was, en het zijn eerlijke, nuchtere mensen die niets te verbergen hebben.
Ik zie ook niet in waarom ze mij niet zouden kunnen vertrouwen, ze hebben het ook goed laten merken in het verleden. Ze vertrouwden mijn keuze toen ik een vriend kreeg die veel ouder was, vrijwel blindelings. Ze wisten absoluut dat ik niets zou dan wat ik niet zou willen en dat ik stevig genoeg in mijn schoenen stond om uit te kunnen maken of mijn vriend echt goed voor me was. Dat was fijn.

Soms. Nee.
Mijn ouders vertrouwen me in alles behalve dat ze het niet geloven als ik zeg dat ik niet gespijbeld heb. Maar dat heeft een reden want dan heb ik gewoon ook gespijbeld. En mijn moeder (ja ze doet af en toe een beetje gek en labiel) heeft me een keer gevraagd of ik aan de harddrugs was :eek: Ik geef ze ook wel een reden om mij niet te vertrouwen, sommige dingen wil ik gewoon geheim houden.

Ik vertrouw vooral mijn moeder niet omdat ze altijd in mijn post snuffeld en er dan vaak nog over liegt ook. Of dat ze in mijn msn-gesprekken kijkt of in mijn dagboek. Dat kan ze gewoon niet laten. Mijn vader vertrouw ik wel.

in grote lijnen , ja en ja.

ja en ja

Ik vertrouw ze niet, heb ik zo mijn redenen voor.
Of ze mij vertrouwen, geen idee. Ben zonder ze op vakantie geweest, dat mocht, mag uit, ze vragen me geen vreemde dingen, dus denk van wel.

En anders maar niet... Don't give a shit

nee en ja

Ook wederzijds vertrouwen bij mij.

ja ik vertrouw ze en ze vertrouwen mij ook.

gelukkig.

ja en andersom net zo.

ik vertrouw mijn ouders en zij mij ook. Maar dat zegt niet dat ik over alles met ze ga praten, maar het zou wel kunnen.

Mijn moeder vertrouwt me wel. (mn vader is overleden) Over het algemeen dan en vaak met grote dingen ook. Ik heb ook zeg maar dat vertrouwen gewonnen, zegt mn moeder altijd. Ik had dan ook altijd mijn tactiek als ik een keer uitmocht. Iets wat mn zusje minder goed afgaat/afging... ;)
Vertrouw ik mijn moeder? Ja, ik vertrouw mijn moeder wel, maar ik zal niet naar haar toegaan met iets. Vroeger wel. Dit komt mede omdat ik het niet (meer) kan en mede omdat ze een vriend heeft. Daar bespreekt ze toch wel alles mee. Toch vertrouw ik haar vaak wel blindelings..

Absoluut. Ik vertrouw allebei mijn ouders, al heb ik met mijn moeder een betere band, daar vind ik mijn vader niet minder om. Ik weet dat ze allebei alles voor mij over hebben en andersom ook.

Ja ik ben een gelukkig meisje :)

Ik vertrouw mijn vader denk ik iets meer dan mijn moeder, omdat ik de indruk heb dat zij sneller iets zal doorvertellen, of sneller een belofte verbreekt.

'k Denk wel dat mijn ouders me vertrouwen, sinds ik met mn lieverd samen ben, laten ze geleidelijkaan meer toe. Dat ze nu en dan toch nog eens subtiel zeggen dat we 'ons verstand moeten gebruiken' vind ik dan niet erg :)

Ja mijn ouders lees moeder vertrouwt mij wel. Over mijn vader heb ik geen idee, die heb ik al jaren niet meer gezien.
Of ik mijn ouders vertrouw, ja mijn moeder wel. Mijn vader niet, daar is te veel in het verleden mee gebeurt dat ik geen vertrouwensband meer wil opbouwen/ kan opbouwen.

ma min of meer
pa niet

Ik ben zeker dat mijn ouders mij vertrouwen. Als ik uitga ben ik zeker dat ze me vertrouwen, maar is er een normaal gevoel van ongerustheid! En dat kan ik best wel verstaan. Hoewel mijn ma er soms wat ver in gaat!

Of ik mijn ouders vertrouw? Ja, op de meeste vlakken toch.
Af en toe twijfel ik. Maar over het algemeen ben ik zeker dat ze te vertrouwen zijn.
Zoals mijn pa, als ik tegen hem iets over m'n ma vertel... ben ik zeker dat die zal zwijgen.
Maar als ik iets tegen mijn ma vertel... zou het wel eens kunnen dat mijn grootmoeder het een week later ook weet.
En daarom dat ik soms twijfel.

Greets Lindsay,xxx

Jups beide.

Ik vertel mijn ouders eigenlijk alles. Dat was vroeger trouwens wel anders, toen moest er meer "stiekem" gebeuren. En mijn ouders kwamen daar dan toch weer achter en toen vertrouwde ze me weer niet enz. enz. Nu is dat helemaal omgedraaid, komt denk ik ook omdat ik op mezelf woon. Bovendien ben ik natuurlijk al een stuk ouder. Zij vertrouwen mij, ik vertrouw hen.

ehm me vader vertrouw ik op bepaalde redenen niet zo goed....hij heeft vroeger paar dingen gedaan waardoor dat vertrouwen beetje minder geworden is..dat geld ook voor me moeder trouwens.
maar me stiefmoeder vertrouw ik wel 100 % en me stiefvader ook

en of ze mij vertrouwen....me stiefmoeder wel dat weet ik zeker, maar me moeder en avder niet....denk ik..dat gevoel heb ik in ieder geval

Dat ja.
En sinds ik het huis uit ben en ik ga 's avonds ergens heen als ik bij mn ouders ben, dan krijg je de volgende situatie.
Ik: "Nou, ik zal er niet te laat weer zijn."
Mama: "Ach meisje, je doet maar wat je leuk vindt!"

:confused: :D

mmm, ik denk niet dat mijn ouders mij 100% vertrouwen, en ik vertrouw hen ook niet 100%

ik vertrouw niemand 100%

Ik vetrouw mijn ouders 100 % , zijn trouwens de enige die ik 100& vetrouw.

Ik vertrouw me ouders helemaal. Ik weet niet of ze mij vertrouwen 'kheb een paar dingen uitgehaald waardoor ze rede hebben me niet te vertrouwen... maar ik denk zelf dat 't wel meevalt :) en ze me best nog wel vertrouwen

Mijn vader vertrouw ik 100%. Wat hij zegt doet hij ook en bij twijfel van zijn kant spreekt hij dat ook uit. Helaas zegt hij niet alleen positieve dingen.
Mijn moeder vertrouw ik nu weer redelijk, maar dat is een tijd lang minder geweest nadat ik erachter kwam dat zij mijn hermetisch afgesloten dagboek heeft geopend en doorgelezen. Ook irriteer ik me aan het feit dat zij dingen van mij toch doorverteld aan anderen zonder mijn weten. Maar misschien ligt dat aan mij, zal ik eens tegen haar zeggen dat ze dat niet moet doen (hoewel ik in sommige gevallen ervan uitga dat zij dat toch wel moet snappen)

[edit] Mijn ouders vertrouwen mij wel, wat ook wel mag. Alleen feit is dat de koekjes vaak erg snel op zijn als ik daar ben en dat ze daar mijn broertje van verdenken (ook niet helemaal vreemd, hij jat alle snickers/marsen etc.) :o

Mijn ouders vertrouwen mij. Ze weten hoe ik ben en hoe ze mij opgevoed hebben. Ik denk dat vooral mijn moeder weet hoe ikin bepaalde situaties zal zijn en zal reageren en dat is wel heel prettig, omdat je zo weet wat je aan elkaar hebt.

Andersom vertrouw ik mijn moeder ook. Ik weet dat ze niet in mijn spullen zal rondneuzen als ik dat neit vraag en mocht ze per ongeluk iets tegenkomen waarvan ze niet zeker weet of ze dat had mogen lezen, dan vertelt ze mij dat. Dit is laatst nog voorgekomen en ze heeft het eerlijk tegen mij verteld, waar ik heel erg blij om ben.
Daarom hoef ik ook niet dingen achter haar rug om te doen.

Mijn vader heb ik veel minder contact mee, daarom is het ws ook moeilijker hem helemaal te vertrouwen, ook door dingen die er in het verleden gebeurd zijn. Hierdoor is het voor mij niet mogelijk om hem onvoorwaardelijk te vertrouwen, maar gelukkig gebeurt het niet vaak dat dit gebeurt.

Ja, ik vertrouw mijn ouders helemaal.

of ze mij vertrouwen. Ik heb genoeg gedaan om dat vertrouwen te beschamen en daar heb ik heel veel spijt van. Ze hebben me verteld dat ze het me vergeven en dat er een schone lei is, dus ja

ze vertrouwen mij, ik vertrouw hen..

niet dat ik alles vertel want ik geloof dat sommige dingen privé, zijn.. juist voor hun

Ja ze vertrouwen mij en ja ik vertrouw ze ook.

ik vertrouw hun en zij mij :)

Nee. Dat bleek wel weer vandaag.
Het is zo, dat ik mijn geheimen moet verstoppen. Binnen in mijn lichaam, als het even kan. Kan dat niet? Dan op mijn kamer.
Het is veilig te weten dat ze geen gedachten lezen kunnen.

Maar mijn kamer doorzoeken kan mijn moeder zeker wel.

Grr, dat is stom. Dat mag niet :nono:

Mijn dagboek - waar tegenwoordig geen slot meer op zit - ligt naast mijn bed op een kastje, gewoon waar iedereen dat kan zien en ik vertrouw mijn moeder (en verder iedereen die op mijn kamer komt) dat ze ervan af blijft. Ik heb dat vertrouwen in haar, maar ik verwacht het ook want ik zou het hoogst onfatsoenlijk vinden als zij zomaar in mijn privézaken zou gaan zitten bladeren. Bovendien is dat helemaal niet nodig want ik vertel haar vrijwel alles, in ieder geval wat ik belangrijk acht haar te laten weten. Bij mijn vader zit dat dan weer anders, maar dat is gewoon omdat hij met bepaalde dingen absoluut niet om kan gaan. :D

Ik vertrouw mijn ouders wel alleen er zijn dingen waarvan ze weten dat ik het toch weer vergeet. Een simpel voorbeeld is dat ik te laat thuis kom of post bij iemand afgeven. Kom ik thuis heb ik die post nog gewoon in mijn tas zitten. Eigenlijk is dat andersom ook wel hun vergeten ook vaak dingen te doen die ik aan hun heb gevraagd.

Persoonlijk vertrouw ik zowel mijn vader en mijn moeder. Ik geloof dat zij mij daarin ook wel vertrouwen