nieuw titelloos gedicht
 

And the only sound I was able to produce was the sound of the fading words that were drifting in my head; you don’t belong here.

Tussen koude muren en tranen kreeg het de plaats,
de plaats om te broeden, om te groeien.
het overwoekerde mijn ziel
en nam plaats in de steen
genaamd: mijn Hart

Het bleef groeien,
rustte in het verdriet
en weekte in de tranen,
nam stilaan vorm aan
en kreeg de naam: Haat

Het werd de bron van mijn kracht,
en mijn enige houvast,
loslaten in dit verdriet,
is sterven en doodgaan.
En ik wil niet vluchten

Er groeide nog iets meer,
onherkenbaar en stil,
maar verluidde naarmate
het groeide en maakte zich bekend
onder de naam: Woede

Het bleef daar maar woelen,
bracht iets teweeg dat
ik had moeten voelen;
hoe de duistere gedachten bleven overnachten
in de passie gekend als: Waanzin

In dit gewelf van ziekenkamers,
in het gewelf dat mij houdt
zal ik tot de eeuwigheid vertoeven,
tot ik verlossing kan vinden
van haat en verdriet

Tot de vergeving mij ontslaat
en de haat mij loslaat.

Voor mij is het te veel woord. Omschrijvingen naar een woord toe, zo'n opbouw is zo langdradig. Ik hou niet zo van verhalerige gedichten :).

hij is erg verhalerig maar daardoor vind ik het juist zo mooi, meestal is het minder maar hier niet :) mss wel net een beetje te langdradig, de enerlaaste strofe kan ik het meest missen