Er een eind aan maken
 

Ik ben 20 jaar, ik heb nooit enig waardevol mensenlijk contact, en een korte tijd geleden ben ik de enige vriendschap die ik ooit heb gehad kwijtgeraakt. Daar is niets meer aan te doen. Ik wil zo niet leven, ik fantaseer op elk ogenblik in haar ogen te kijken en me niet zo eenzaam te voelen, ik fantaseer haar hand te kunnen vastpakken om te laten zien hoeveel ik van haar houd. Maar ze is er niet. Ik heb op momenten zoals deze erg veel zin om er een eind aan te maken. Sterker nog, om in de trein beter mijn tranen te kunnen verbergen fantaseerde ik de hele reis over een manier om inventief in de trein mezelf om te brengen. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik ben heel anders dan andere mensen en ik heb nooit contacten met ze. Daar is niets tegen te beginnen, want dat is nu eenmaal hoe het is. Met hoe meer mensen ik ben, hoe eenzamer ik word. Rationeel gezien wil ik er geen eind aan maken hoewel ik er steeds meer naar begin te neigen. Wat is het verstandigste om nu te doen? Kan ik er het best nu een eind aan maken of ehm moet ik er nog een nachtje over slapen ofzo?

Je wil er geen eind aan maken, anders zou je deze topic ook niet openen.

En waarom zou je zo ontzettend anders zijn?

Ik ben dat.

En wat betreft dat topic heb je gelijk, ik wil het ook niet écht, maar ik denk er al de hele avond aan.

wat denk je van hulp zoeken, je wil er geen einde aan maken, maar je wil ook niet zo verder, ga eens praten, dat helpt

En waarom ben je dat dan?

Ik denk dat je beter hulp kunt zoeken dan er een eind aan maken.

Ik denk dat je liever een manier vindt om zo te leven dat je het wel de moeite waard vindt...

Wat voor dingen doe je in het dagelijks leven? Ga je naar school/college, heb je enige hobby waar je mensen tegenkomt?

Hoogstwaarschijnlijk lijd ik aan een ernstige vorm van hoogbegaafdheid. Dat brengt met zich mee dat ik het absoluut niet op een dieper niveau kan vinden met andere mensen. Op school en onder klsgenoten voel ik me extreem eenzaam en denk ik bijna constant aan deze ware vriendin die ik verloren ben. Ik wil mijn leven graag in dienst stellen van haar geluk en het geluk van andere mensen op deze wereld, maar voor dat laatste heb ik gewoon niet de kracht zonder haar bijzonder gewaardeerde steun, inbreng en aanwezigheid.

Ik ga naar school maar de studie bevalt niet en de klasgenoten ook niet. Ik heb verder geen hobby's. Verder kom ik geen mensen tegen.

Gefeliciteerd trouwens.

uitstellen, eerst kijken of je hulp kan krijgen ofzo

Vertel is wat meer over die 'ware vriendin' van je. Is ze alleen de ware omdat het het enige meisje is geweest wat ooit aandacht aan je heeft geschonken? Hoe ben je haar kwijtgeraakt? Vriendschap en verliefdheid werd zoals vet en water? Vind je zelf ook niet dat je nogal wat weinig te bieden hebt als je aan alles de voorwaarde hangt dat ze er voor je is? Is er verder echt niks anders wat je interesseert?

Come on, je verwacht toch niet dat iemand jou aanmoedigd suicide te plegen?? Als je voor jezelf weet dat je in een tomeloos diep dal zit, zoek dan psychiatrische hulp. Een nachtje slapen verricht geen wonderen. Eenzaamheid is een gevoel en hangt niet samen met het aantal mensen waardoor je omringt wordt, sterker nog, in grote groepen voel ik mij ook eenza(a)m(er).. Volgens mij heeft het een hoge prioriteit om hulp te zoeken, nu kun je sommige zaken nog enigszins ralativeren, maar er kan een moment komen waarbij je dat niet lukt... Je zou dan heel veel op het spel zetten..

Echt, ik wil absoluut niet pathetisch/ dan wel belerend over komen -begrijp me goed- maar als ik dit zo lees, denk ik dat het hoog tijd is aan jezelf te werken (met hulp).

Heel veel sterkte, Joyce

Nee niet alleen daarom, ze is echt geweldig, en tsja...wat kan ik zeggen...ze zit me gewoon in het hart...en ik ben nogal extreem loyaal wat dat soort dingen betreft...

enne
verder interesseert me neit zoveel meer
helaas een bijverschijnsel van lang saai schoolwerk voorgezet krijgen

Waarom is ze geweldig dan?

Heb je hier al met iemand over gepraat op school oid. of professionele hulp? Een andere richting proberen in te slaan, zoals bv. tijdelijk te stoppen met school en te gaan werken? Of op een lange vakantie te gaan?

Dat 'gelukszalig gevoel' wat je bij haar hebt, veroorzaak je zèlf, niet zij. Jij bent zelf verantwoordelijk hoe je denkt/ voelt, niet iemand anders...

Overigens, er bestaat een club voor hoogbegaafde mensen. Wellicht kun je daar een soulmate vinden. Je dient eerst een intelligentie test te ondergaan alvorens je toegelaten kunt worden.

Laat onderzoeken of je werkelijk hoogbegaafd bent. En probeer er niet onder te lijden, daar schiet je weinig mee op. Zoek mensen die wel op dezelfde golflengte als jij zitten, die zijn er ongetwijfeld (je zult misschien alleen wat harder moeten zoeken dan de gemiddelde mens). En wellicht is er iemand die je kan helpen met het accepteren van jezelf en het omgaan met jezelf en anderen.

Zoek verder een studie die je wel interesseert en zoek een (of meerdere) hobby('s).

Je bent er zelf bij, als het je allemaal niet bevalt, doe er dan wat aan. Zoek en probeer net zo lang tot het je wel bevalt. Zo zit het leven voor iedereen in elkaar, wat dat betreft ben je niet anders dan wie dan ook. Misschien kost het je iets meer moeite dan de gemiddelde mens, maar dat moet je er dan maar voor over hebben. En wie weet krijg je er ook wel iets heel moois voor terug.

Denk niet dat dat zou werken. Ben nog nooit op vakantie geweest. Ik heb daar geen behoefte aan. En als ik een slechte dag hebm, ddan huil ik toch maar de hele dag, waar ik nou ook maar ben, dat maakt niet zoveel uit.

Waaorm ze zo geweldig is ga ik hier niet neerzetten, maar dat is ze zeker.

Ik twijfel er zeer erg enorm aan of ik in dit leven een betere vriendin zal maken dan zij is. Ik houd onvoorwaardelijk van haar. Mijn hele leven ging het om studeren, om leren en dat soort rotzooi. Nooit heb ik enig begrip gehad of kon ik begrip opbrengen voor anderen. Bij haar voelde ik dat wederzijds begrip. Zonder dat...is alles leeg.

Je weet niet hoe het is...nog nooit heb ik iets gevoeld wat hierbij in de buurt kwam. Nog nooit heb ik echt een "klik" met iemand gehad. Nog nooit in mijn 20 jaar. Op mijn lagere scholen niet, bij alle mensen die ik op de middelbare heb leren kennen heb ik dat niet gevoeld, bij de twee studies die ik gedaan heb ook niet. (En dat zijn mijn interessegebieden)

Niemand weet exact wat het is, als je alleen dingen aanneemt van mensen die het exact weten, dan had je deze topic niet hoeven openen, want ik denk niet dat je die hier (of ergens anders) zult vinden.

Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat dat zo heel belangrijk is.
Misschien wel juist niet.

Blijf niet in je verdriet ed hangen, daarvan wordt je niet beter. Zoek die vriendin weer op (je wilt niet zeggen hoe, wie of wat, dus kan ik ook niet weten wat er aan de hand is ed en dus kan ik ook niet weten of dit mogelijk is) en/of zoek andere mensen waarmee het "klikt". Laat je leven niet van een ander afhangen, maar neem zelf het heft in handen.

Misschien moet je juist wel heel iets anders gaan doen dan je van te voren dacht. Ga uitproberen.

Nee ik kan haar niet opzoeken maar bedankt voor de tip. Helaas kan ik ook nooit zelfmoord plegen omdat zij dan een schuldgevoel zou hebben van hier tot aan Tibet, dus dat zit ook al niet mee. Van drank en drugs heb ik een sterke afkeer. Ik denk dat ik nu het bed maar in ga, wie weet voel ik me morgen beter.

Wie weet.

Maar als dat niet het geval is, dan lijkt het me toch verstandig om (meer) hulp te zoeken.

Je kunt zelf je leven veranderen. Door filosofie en een ander inzicht.

"hoogdbegaafdheid" en leren is niet het enige in het leven (dat zeg je zelf ook al), waarom reken je jezelf dan wel af als "afwijkend" door maar naar 1 punt te kijken?

Wij kunnen je niet vertellen hoe je je leven moet veranderen als jij niet vertelt hoe je leven nu is. Dat er iets moet veranderen lijkt me duidelijk. Ga deze vragen daarom maar even beantwoorden :)

1. Die vriendin is dus heel belangrijk voor je. Vertel even de basis, hoelang ken je haar, waarvan ken je haar, was het je vriendin of een vriendin, waarom ben je haar kwijtgeraakt en waarom denk je dat de vriendschap niet meer terugkomt?

2. Welke studies heb je gedaan of doe je?

3. Wat doe je en heb je je hele leven gedaan buiten school? Wat voor hobby's, muziekinstrumenten en sporten heb je geprobeerd? Heb je wel oppervlakkige vriendschappen gehad?

Verder is iedereen anders en ben jij lang niet de enige hoogbegaafde op deze aarde, daarnaast heb je met die ene vriendschap al aangetoond dat je contact kan maken met andere mensen, een eigenschap die je nog veel verder kan ontwikkelen.

Om de 1 of andere reden neem ik dit nare topic niet meer serieus..

vertel

Je hebt hoogbegaafdheid en je hebt hoogbegaafdheid... De ene waarbij je gewoon iemand bent die extreem makkelijk leert en veel inzicht heeft, de ander waarbij je niet alleen makkelijk leert, maar ook werkelijk anders denkt, en anders naar de wereld kijkt. Bij deze laatste 'vorm' is het dus niet zozeer 1 afwijkend punt, maar een compleet andere vorm van omgaan met dingen/de wereld. Dat is althans wat mij duidelijk is gemaakt door een heel goede vriend van me.

@Wentelsnol: Probeer zelf alsjeblieft uit deze 'put' te kruipen. Stapje voor stapje, met of zonder hulp, maar ga er gewoon voor. Succes.

Ik neem het nog wel serieus, alleen je kunt niet echt zeggen dat het nog 'nieuw' is voor deze persoon.

Meneertje is inmiddels verbannen. Kan er geen slotje op? :o

Bij deze.