Welk vertelperspectief is volgens jouw het beste
 

De eerste persoon of de derde persoon.

1e = Ik
3e = Hij

Volgens mij de derde, want zo kun je ook scenes bescrhijven waar het character zich niet bevind en kun je ook de gevoelens van anderen beschrijven.

Dat ligt eraan wat je zelf leuk vind, je zou eens moeten kijken in de boeken die je zelf graag leest.

Harry Potter bijvoorbeeld is 3e persoon, dagboekboeken zijn meestal 1e persoon.

3e persoon komt vaker voor omdat je er inderdaad wat meer mee kan. Maar als je uit het hij/zij perspectief schrijft, dan betekent dat nog niet dat je dan niet vanuit die persoon schrijft. In Harry Potter kom je ook niks te weten wat ver van Harry vandaan gebeurt, het verhaal volgt alleen hem en zijn gedachten en is in die zin ook hetzelfde als het ik-perspectief.

Schrijven in hij/zij perspectief zonder dat je één iemand specifiek volgt is ontzettend moeilijk namelijk.

Vooral dan voor de lezer :)
Maar bij 1e persoon word je ik na een tijdje wel beu hoor. Ik zou het niet kunnen volhouden driehonderd bladzijden met ik

Ligt er nogal aan wat je wil beschrijven ed.

Voor mij blijft het echt hetzelfde in welke persoon een boek geschreven staat. Ik lees het allemaal graag. :)

Wel ken ik veel mensen die het echt wel heel irritant vinden om boeken te lezen in de 1ste persoon. Gewoon omdat ze vinden dat deze vertelwijze niet uitbreidend genoeg is en snel vervelend wordt.

Het hangt er echt vanaf. Soms vind ik verhalen in de 1e persoon echt geweldig. Alleen als het onderwerp/thema van het verhaal me niet zo aanspreekt verveelt het na een tijd.
De 3e persoon is leuker om te lezen. Zo kan er veel meer spanning in het verhaal zitten.:)

In ieder geval, het 'beste' bestaat niet echt. Het is meer wat je zelf het prettigst vindt om te lezen en/of te schrijven.

Duivelaartje

Dikke vette boeiûh :)

Grim

Ik weet niet precies.
Ik schrijf zelf ook. Ik ben laatst een verhaal begonnen vanuit de 1e persoon en je komt dus alleen te weten wat de hoofdpersoon zelf denkt en hoe zij alles ervaart.
Ik ben er in een klap helemaal fan van geworden. Ook omdat je je veel beter in kan leven in de persoon, ik voel me altijd die persoon worden! Dat is heel gaaf.
Maar dat zegt niet zo veel.
Als je in de 3e persoon schrijft (of leest;)), dan is het verhaal vaak een stuk duidelijker. Je kan zomaar een stukje uitleg geven, zonder dat het raar voorkomt.
Ik lees zelf meestal liever vanuit de 3e persoon. Ik weet niet precies waarom, maar ik heb daar gewoon een ingebouwde (instinctieve:)) voorkeur voor. Ik ben laatst ook eens boeken gaan lezen uit de 1e persoon (die ik eerst altijd gewoon in de kast van de bibliotheek liet staan... (n)) en toen vond ik die ook heel erg leuk.
Ik denk dat je dus maar zelf moet beslissen...

Ik krijg eigenlijk enorm zin een dagboek in de 3e persoon te schrijven :p

Dat zou vreemd worden maar enigzins toch (y)

Ik weet het. Het is goed uit te werken, een dagboek kan je schrijven met elk perspectief, eigenlijk. Het ligt aan de uitwerking of het (Y) of (N) wordt.

Dat vind ik nou nog eens een goed idee.
Vind je het erg als ik je na-aap;)?

Zucht, jij komt er wel.

de ik-vorm vind ik het fijnst :o (lezen & schrijven)

Wat ik nog het lastigst vind is tegenwoordige tijd. Aangezien het een verhaal is (je vertelt wat) en het dus logisch zou zijn dat ditgene al gebeurt is.

En dan natuurlijk ook nog eens 1e persoon

Ik denk niet dat er een 'beste' vertelperspectief bestaat. Zelf vind ik een ik-perspectief het fijnst, omdat je heel persoonlijk kunt zijn en echt gedachten uit kunt werken, net zoals Roosieh zegt. Met de derde persoon kan dat natuurlijk ook wel, maar dat is toch iets oppervlakkiger.

Een alwetende verteller leest vaak wel grappig, dan word je ook nog eens aangesproken af en toe als lezer :) En daarbij wordt meestal het hij-perspectief gebruikt.

beetje van alletwee

Ik ga voor de verhulde- ik vorm :o

Nee, nee hangt er geheel vanaf waar ik zin in heb en wat voor verhaal het is. Al vind ik in veel boeken de hij en zij vorm zo onpersoonlijk overkomen. Als die doet dit en hij doet dat. Dus de gevoelens moeten wel erg goed beschreven mag ik de derde vorm accepteren.

Maar het hangt er dus vanaf.

ik vind ikvorm het makkelijkst, maar probeer juist in derde of een soort mix te schrijven. Ik kan wel, als het maar niet irritant wordt door overdrijving of iets. (imho)

Daar ben ik dus mee bezig... 1e persoon in de tegenwoordige tijd. Vet irritant, ik doe het steeds verkeerd;). Het kan wel, dat dat verhaal zich gewoon NU afspeelt. Maar moeilijk is het wel...

Hehe, eindelijk nog iemand die met dat probleem zit...ik schrijf ook bij voorkeur in de ik-persoon en vooral in de verledentijd, omdat dat logisch is. Als ik-persoon vertel je dan het verhaal, wat dus gebeurd moet zijn. Een in de tegenwoordige tijd verteld verhaal in de ik-persoon kan eigenlijk niet, of je moet er dan heel goed op letten dat je geen dingen schrijft die nog niet gebeurd kunnen zijn. Maar dan krijg je in feite alleen beschrijvingen van wat de ik-persoon doet en staat er dus in elke zin 'ik', wat ook niet fijn leest. Volgens mij is een goedlopend verhaal in de tegenwoodige tijd vanuit een ik-perspectief niet goed te schrijven.

Boeken met een wisselend perspectief kunnen heel erg goed zijn. Juist omdat er dan wel in tegenwoordige tijd en in de ik-vorm kan worden geschreven en in het andere perspectief vooruit kan worden geblikt.

Ik heb helemaal geen voorkeur voor een bepaald perspectief, zolang het goed geschreven is vind ik het best :)

Om zelf te schrijven gebruik ik ook vanalles, wat ik beter bij het verhaal vind passen. Sommige verhalen hebben het nodig om vanaf een afstandje bekeken te worden, dan hij-perspectief. Andere verhalen moeten helemaal ingezoomd zijn om de belevingswereld van de hoofdpersoon, dan ik-perspectief.

Als je in de ik-vorm schrijft, kunnen de lezers zich meer inleven in de hoofdpersoon. Hoe de persoon denkt komt meer naar voren. Dat is handig als je bijvoorbeeld wilt schrijven over iemand die heel depressief is en uiteindelijk zelfmoord wil gaan plegen. De lezer maakt mee wat die persoon voelt en weet wat er in hem/haar omgaat. Volgens mij zijn zulke boeken best dik.

Tot voor kort vond ik verhalen in de ik-vorm echt vreselijk! Ik vond ze saai en vervelend en las ze ook niet. totdat ik 'dochter van het woud' van Juliet Marillier las, en de andere twee delen van de trilogie. Het is zo goed geschreven en de gevoelens van de hoofdpersoon kwamen zo goed naar voren dat ik op het einde van boek drie zelfs moest huilen. Het was zooo zielig...

Schrijven in de ik-vorm vind ik minder geschikt, omdat ik daarbij meer m'n eigen gedachten opschrijf. Dus als ik wil schrijven over bepaald type persoon, wat ik eigenlijk helemaal niet ben, gaat dat moeilijker in de ik-vorm, omdat ik meestal m'n eigen gedachten erbij betrek. Je schrijft constant 'ik' 'ik' 'ik' dus dan ga je al gauw opschrijven wat je zelf voelt.

Daarom schrijf ik liever in de derde persoon maar dan vind ik dat de gedachten en gevoelens een beetje teveel achterwege worden gelaten...

Wat een vraag. Je kunt die twee niet vergelijken met elkaar, het is aan de schrijver hoe hij het toepast.

Dus als je een verhaal vanuit de derde persoon schrijft kunnen gedachtes en gevoelens van de personages niet naar voren komen? Juist vanuit de derde persoon heb je meer voordeel wat dat betreft, want dan kun je als schrijver iedereen gevoelens en gedachtes meegeven. Vanuit de ik persoon kun je slechts zeggen 'ik denk dat hij er zo tegenover staat' oid.

Zelf lees ik meestal liever een boek in de 3e vorm. Aan de ikvorm kan ik me wel eens ergeren en het lezen van in in een verhaal vind ik vaak toch minder. Maar ook ik kan wel leuk zijn hoor. :)

Maakt voor mij helemaal niets uit...

*zinnige post :rolleyes: *

nee ik bedoel dat je de gevoelens en problemen van de HOOFDpersoon meer naar voren kunt brengen. Als je namelijk vanuit de derde persoon schrijft, moet je telkens schrijven 'Pietje dacht: .....' enzoow. Het is ook zo dat je bij de derde persoon alle gedachten kunt meegeven, maar dan heb je niet echt een hoofdpersoon. Dat wordt misschien een beetje een chaotische warboel

Ik hou het meest van verhalen in de 3e persoon: Je beschrijft eerst de levenswandel van allemaal aparte personen en verweeft daarna al hun ervaringen met elkaar.

Je vergeet hierbij één ding en dat is het feit dat als je iedereen gedachten en gevoelens meegeeft, je ineens allerlei hoofdpersonen hebt. De clou (m.i.) van een goed derde-persoon-perspectief verhaal is dat je alleen de hoofdpersoons gedachten leest en niet alle gedachten van de rest erbijkrijgt.

Dat is weer een heel ander soort verhaal, maar hoe doe je dat als ze allemaal bij elkaar komen?