Zorahs eenzame verrotting
 

Zorahs eenzame verrotting

Steeds als de donk're gitaarklanken klinken
raakt Zorah nog verder van huis dan ze dacht.
Zwervend door kamers met kletsnatte vloeren,
herinnert ze dagen zonder haar wil en zijn dank.

Nooit meer ontbijtjes met toeters en bellen,
maar ooit wist ze liefde te vinden in hem.
Levend vergaat zij als bloesem in regen
nu iedere stap er een is richting hel.

Pijn volgt als ratten haar komen beknagen,
van teen tot aan hoofd toe voelt Zorah dan smart.
Kelders met kerkers doorkruist zij luid schreeuwend
en klanken weerkaatsen tot Zorahs schaduw versmalt.

Nu is ook Zorah tot eenzame verrotting verdoemd,
ze kwijnt weg als de laatste gitaarklank verstomd.

-----------------------------------------------------------
Dit gedicht kwam in me op als een beeld zegmaar, en het was nog best lastig om het goed te verwoorden. wat vind u ervan???
(sorry voor de evt spellingsfouten, heb geen zin om ze op te sporen :p)

hij loopt niet zo lekker, het mist ritme, ik denk dat dat komt omdat sommige zinnen wat te lang zijn, het heeft wel wat aparts met die gitaar enzo ^^
kvind de naam Zorah niet zo mooi staan in het gedicht

ps: ik kan geen spelfouten ontdekken :)

Ja klein konijntje, als jij ze zou ontdekken ^^.


HerrinnerT

En Zorah's mag denk ik wel Zorahs zijn, de 's is meestal om de uitspraak niet te verneuken. In Urbaans huis kan dat niet fout gaan, maar wel in Mias huis. Maar die h ertussen laat niet veel foute uitspraak toe.

De sfeer van het gedicht is interessant, maar de verwoording gaat in mijn ogen van de hak op de tak, ik kan geen echte saamhorigheid ontdekken en een duidelijke scheiding evenmin.

de spelfouten zijn eruit. bedankt voor de reacties.