Kinderopvang????
 

Ik moest het even kwijt:

Tegenwoordig is het voor ouders heel normaal dat ze hun kinderen de hele dag op een kinderdagverblijf dumpen. Wat vinden jullie daar nou van?

Ik vind het zelf belachelijk. Als je je kinderen de hele dag ergens dumpt dan kun je net zo goed geen kinderen nemen. Ik vind het best dat beide ouders werken, maar dan wel als de kinderen op de basisschool zitten. Kinderen moeten door hun ouders worden opgevoed en niet door de mensen van het kinderdagverblijf. Als de kinderen dan 's avonds door hun ouders worden opgehaald moeten ze eten, Sesamstraat kijken, in bad en dan naar bed. Zo breng je toch niet veel tijd door met je kinderen? Ik vind het gewoon zielig voor zo'n kind, maar ja, die kinderen zijn eraan gewend, die weten niet beter.

Ben ik nou de enige die zo ouderwets is?

Poeki

ik denk dat t niet slecht is voor een kind om op een kinderdagverblijf te zitten ofzo, want dan leert ie meer rekening te houden met andere kinderen...

maar erin dumpen is overdreven dan moet je er geen maken, maar aan de andere kant, ouders worden er tegenwoordig weer wel toe gedwongen om met zijn 2en te werken...

vast niet hoor :)

Ik heb er ook wel eens over zitten denken van hoe ik het 'later' zou willen en ik denk dat ik het er zeker voor over heb om 2 dagen in de week niet te werken of desnoods thuis te werken om voor kinderen te kunnen zorgen.
Het lijkt mij vreselijk om als ouder je kinderen weinig te zien omdat je moet werken en als kind mis je dan ook een deel van de opvoeding lijkt me, dus wat mij betreft ben ik iig 2 dagen per week thuis en als t zo te regelen valt dat er minstens 4 op 5 dagen één van beide ouders thuis is om voor t kind te zorgen lijkt dat mij een fijn idee :o

Het is misschien niet echt slecht om je kind daar te 'dumpen' maar ik zou ze toch liever zelf opvoeden.

:cool:

En dat komt door:

http://www.thebestpageintheuniverse....nazi_thumb.jpg

Sommige dingen waren vroeger wél beter.

nee dat is niet waar, waarom zou de man niet voor de kinderen kunnen zorgen en de vrouw aan het werk?!

Maar ik vind het slecht, en zie de oplossing: beiden halve baan en dat goed afstemmen op elkaar zodat er altijd iemand thuis is. (een avondje een oppas vanwege een feestje, of een dagoppas vanwege een uitvaart oid vind ik iets anders he)

Ik vind dat het wel prima kan. De kinderopvang is tegenwoordig best goed. Kinderen leren er met andere kinderen omgaan. Allochtone kinderen leren er de taal. Zo zijn er vast nog wel meer voorbeelden.
Vroeger nam men gewoon en oppas. Dan zou ik zeggen dan is de kinderopvang denk ik toch beter. Ik vind niet dat omdat je smiddags of savonds werkt je opeens een slechte ouder bent.

Nee, je bent niet de enige. Ik breng mijn kinderen later ook niet naar een creche of naschoolse opvang. Wat anderen doen moeten ze zelf maar weten, hoewel ik inderdaad niet snap waarom ze dan kinderen nemen.

Je moet gewoon al helemaal niet beginnen aan die schijtende poepluiers.

Als mensen dan toch zo gek zijn om kinderen te nemen, mogen ze die gerust dumpen in een kinderopvang. Tegenwoordig willen vrouwen/mannen liever werken dan de hele dag een beetje flesjes opwarmen en een speen in hun muil stoppen. Daar kan ik ze niet ongelijk in geven. Werk is ook veel belangrijker.

De mensen in zo'n creche weten heus wel wat ze doen en zijn gewoon een tijdelijke vervanging van de moeder die de kinderen evengoed kunnen "opvoeden". En het meest moeten kinderen toch zelf uitvinden los van een ouder, anders komen ze niet ver in het leven.

Helemaal nie... de man kan ook thuis blijven en voor de kindjes zorgen hoor... vroeger waren de dingen helemaal niet beter.

Maargoed ik denk niet dat het goed is als je kinderen alle dagen naar een kinderdagverblijf moeten. Tuurlijk ze zijn goed voor die kindjes, maar dan is 1, 2 of 3 dagen denk ik wel genoeg. De rest is het denk ik beter om het kind door de ouders op te laten voeden. Dat betekent dus dat de ouders minder moeten gaan werken, beiden bijv. 3 of 4 dagen in de week. Het lijkt me trouwens dat je het als ouder ook niet leuk vindt om veel van de opvoeding van je kind te moeten missen...

Ik zou het zelf niet doen, denk ik; in elk geval niet met kleine baby's en ook niet elke dag van de week. Bij een baby kun je dan bijvoorbeeld allebei drie dagen per week werken (of iets met thuiswerken regelen). Een peuter zou ik waarschijnlijk wel een paar dagen per week naar de creche brengen, dan kun je allebei vier dagen per week werken. Beetje opbouwen ofzo. Liever zou ik dan trouwens voor de andere dagen een vaste thuisoppas aannemen, maar daar moet dan wel geld voor zijn natuurlijk.

(overigens; een kind onder de twee sociaal willen maken is vrij zinloos, kinderen onder de twee hebben niet echt door dat er ook andere kinderen zijn)
(en bijna niemand dumpt zijn kinderen op de opvang; de meeste mensen brengen ze er gewoon naar toe).

ik denk dat als je een kind met een bepaalde mate, dus 1 á 2 dagen in de week op een kinderdagverblijf laat zijn. Denk ik dat een kind daar heel veel voordeel van kan hebben. Ik denk dat kinderen in sociaal opzicht veel kunnen leren van elkaar. Je bent tenslotte samen daar in de groep. Ook in taalontwikkeling leren bv. allochtonen kinderen veel. Ook leren kinderen meer te exploreren en andere mensen te vertrouwens. Dus ik denk dat het wel voordelen kan hebben maar op een gegeven moment kan een kind daar wel te veel zitten.

Tegenwoordig is een thuisoppas (iig hier in de omgeving) goedkoper dan de creche.

Totaal mee eens.

Nou mijn kinderen dumpen zou ik niet doen, maar ik zou ze wel naar een peuterspeelzaal brengen 2 a 3 dagen.. Ookal zou ik thuis werken .. Kinderen horen al op vroege leeftijd te wennen, want als je je kind dan op een basisschool zet heeft het kind er moeilijk mee om de dag te kunnen doorbrengen zonder hun ouders etc etc.
En zoals de andere hier hebben gezegt het is ook goed voor de taalontwikkeling.

gezegd ;)

Bij baby's schijnt het beter te zijn om ze thuis te houden, maar daarna is kinderopvang juist goed voor de ontwikkeling. Althans, dat dacht ik ergens te hebben gelezen.

In ieder geval vind ik het een verschil of je je kind er 5 dagen in de week 'dumpt' van 6.30 's ochtends tot 18.30 's avonds of dat het kind er 2 dagen per week heen gaat van 9 tot 5.

Gevoelsmatig zou ik mijn kindje later thuis willen hebben, maar daarbij kijk ik niet naar wat beter is voor het kind, maar naar (egoïstisch) wat ik zelf graag wil.

Ik vind het goed dat kinderen 2 dagen in de week naar een kinderdagverblijf gaan, het is goed voor de socialisatie en ze zijn lekker met leeftijdsgenootjes, maar veel meer moet het niet worden.

Ik ben plaatsvervangend moeder (oppas van 9 tot 6) en vind dit een beter oplossing als het om meer dagen gaat.
Mijn werkgeefster werkt 3 dagen in de week (heel af en toe 4) en haar man de hele week.
De kinderen zijn dus die dagen thuis (oudste naar school) en ik zorg voor hun.
Ik vind dit persoonlijk niet goed maar het is hun keuze, ik doe mijn werk met veel plezier en ze zijn bij mij in goede handen, dat is bij een opvag altijd nog de vraag.
In mijn geval kost het wat meer maar de kinderen zijn dan wel in hun eigen vertrouwde omgeving.

Ik ben het er dus mee eens dat het niet goed is om kinderen 5 dagen in de week bij een opvang te dumpen, 2 dagen is niets mis mee!

De rest van de replies niet gelezen.

Ik vind dat als een kind neemt, je deze ook de volle tijd en aandacht moet kunnen geven. Een paar dagen per week/paar uurtjes per dag in een kinder dagverblijf is goed voor het kind, bevorderd sociale interactie etcetc. Hele dagen daarentegen is niet goed. Het kind heeft (meestal) amper contact met de ouders, en alleen maar met leeftijdsgenootjes en een 'oppasser' waar voor de rest geen band mee is.
Hetgeen wat zich altijd direct linkt aan een kind dat veel in een dagverblijf zit, is het feit dat de band met de ouder(s) ook slechter is dan bij een kind dat vaker thuis bij mamma of pappa is.

Het kind gaat 's ochtends naar het verblijf, word daar compleet de vrije loop gelaten, wordt 's avonds weer naar huis gehaald, op bed gelegd. En dat is het (n)

Het is gewoon niet de manier om een kind te houden, en persoonlijk vind ik het gewoonweg slecht. Voor een kind heb je tijd nodig, heb je dat niet/kun je dat niet geven; neem dan geen kind.
Veel teveel mensen nemen tegenwoordig nog een kind als ze deze niet kunnen bieden wat het vraagt, maar ja, daar kun je jammergenoeg moeilijk een verbod op leggen.

Ook de opvoeding wordt meestal een probleem als het kind minder vaak in contact is met de ouders, en meer in contact met mensen 'die er alleen maar op passen'.
Maar over 'de opvoeding' kan ik ook nog een half uur doorgaan, doe maar niet.



Kinderdagverblijf is niet persé slecht, maar wel als dit met overmaat word gedaan en daarnaast (dus) bijna geen tijd wordt besteed aan het kind en de opvoeding.

Het is niet slecht voor het kind, en tegenwoordig hebben allebei de ouders zogenaamd "opvoedings-verlof" dat houdt dus in dat allebei de ouders evenveel voor het kind zorgen. Hiermee moet je toch wel een aardige regeling kunnen maken (ik dacht zelf zo, 2 dagen mama, 2 dagen papa en 1 dag creche, ofzo)

Alleen gebeurt dat nogsteeds zelden.

Ook goed :p

Maar 1 dag kinderopvang is ook niet goed, kinderen moeten ook de kans krijgen om zich aan de leidsters en de omgeving te hechten, 1 dag per week is dan wel erg weinig.

Kinderopvang vind ik wel zoiets zieligs..
Mensen moeten gen kinderen nemen als ze er toch geen tijd voor hebben. Tot een kind zun vierde jaar ofzo(weet niet zeker) wordt de basis voor de rest van hun leven gelegd. Band met hun ouders moet dan ook opgebouwd worden.
Ik vind dat mensen dan een regeling moeten treffen, 1 dag bij oma, 2 dagen met papa en 2 dagen met mama??
Liefs,
Laura

Wat ik op school heb geleerd: kinderopvang is goed voor de ontwikkeling van peuters: ze leren andere dingen dan thuis: dat in een groep de aandacht niet altijd alleen naar hen kan gaan, ze kunnen spelen met heel divers speelgoed, ze leren alvast wat knutselopdrachtjes maken als soort van voorbereiding op de kleuterschool, en ga zo maar door. (Dit geldt natuurlijk alleen als de kwaliteit van de betreffende kinderopvang-instelling goed is, maar ik denk dat iedere ouder daar wel op let)
Een paar dagen kinderopvang in de week schaadt de ouder-kind-hechtingsrelatie niet, heb ik geleerd. Het gaat niet om het aantal uren dat het kind met de ouder doorbrengt, maar om de kwaliteit daarvan. Een moeder is ook niet de hele dag bezig met haar kind, als ze allebei thuis zijn, want er moeten nu eenmaal ook klusjes in huis gebeuren.

Zelfs al zou ik later niet werken, dan zou ik mijn peuter nog 2 of 3 dagen in de week naar een creche brengen, omdat ik er van overtuigd ben dat dat goed is voor zijn/haar ontwikkeling.

Kinderen die 5 dagen in de week van half 8 tot half 7 in de kinderopvang of buitenschoolse opvang zitten, vrij zielig: die hebben amper de tijd om sociale interactie met hun ouders op gang te brengen, omdat daar geen tijd voor is. De ouders moeten natuurlijk wel tijd overhouden om iets met hun kind te doen.

Voor baby's is het een ander verhaal. Baby's willen vooral veel slapen en liggen/zitten kijken om hen heen. Als ik niet zou werken, zou ik mijn kindje dan ook niet naar een kinderopvang brengen, maar als ik wel zou werken, zou ik het best een of twee dagdelen in de week naar de kinderopvang durven brengen (van half 9 tot half 1 ofzo). Het zal hem echt geen kwaad doen...

Verder moeten werkende ouders iets... Bij sommige mensen woont de familie nou eenmaal niet in de buurt, zodat het kind niet een dag bij oma 'gedumpt' kan worden (en trouwens, ik weet niet wat pedagogisch meer verantwoord is: een kind wat bij oma verwend wordt (niet dat dat overal gebeurt, maar toch), of een kind op een kinderdagverblijf waar een bepaald pedagogisch klimaat heerst zodat kinderen de kans hebben om te leren.

Kinderopvang heeft z'n voor- en z'n nadelen. Ik denk dat het slecht is om een kind vijf dagen per week van 7 tot 7 in de kinderopvang te stoppen. Kinderen hebben ook behoefte aan een eigen plekje en aan contact met hun ouders (en een leidster is geen ouder van het kind, zelfs geen plaatsvervangend). 't zou er ook aan liggen hoe mijn kind het er vindt ed. Sommige kinderen kunnen er absoluut niet tegen (worden er bv. heel druk of heel onzeker van).

Je neemt geen kinderen om ze vervolgens door een ander op te laten voeden, dan heb ik het idee dat het kind alleen maar een statussymbool is. Een aantal (2 of max. 3) dagen of een aantal dagdelen je kind naar de kinderopvang brengen vind ik wat anders, zeker als het kind het er naar z'n zin heeft ed. Dan is het idd gewoon een aanvulling op de opvoeding (zie post van HaWaHaai).

Lang niet iedereen kan minder werken en dan kan kinderopvang best een gedeelte van dat probleem oplossen (met de bovenstaande dingen in acht te nemen dus ;)).

(Dit geldt natuurlijk niet voor alleenstaande ouders, die zitten in een totaal andere situatie, die moeten wel werken, anders is er geen geld om van te leven. En ook bij mensen die zelf geen Nederlands spreken is het denk ik heel slim om je kind een aantal dagen per week naar de kinderopvang te brengen, het leert dan toch al een beetje Nederlands en heeft daarvan alleen maar voordeel als het naar de basisschool gaat.)

Ik vind dat je een slechte ouder bent als je je kinderen van 7:00 tot 19.00 bij een kinderdagverblijf brengt. Dan kun je net zo goed geen kinderen nemen. Als de kinderen thuis zijn dan is het bijna al weer bedtijd. Maar als je een alleenstaande ouder bent dan kan het niet anders.

Kennissen van mij hebben 3 kinderen. De man werkt iedere dag en de vrouw 3 halve dagen in de week. De rest van de week is de vrouw thuis, maar de kinderen moeten wel de hele dag naar het kinderdagverblijf. Dat is toch niet normaal!
Een kind zit al op de basisschool en in de middagpauze moet het kind op school blijven eten terwijl de moeder thuis is en ze 50 meter van de school vandaan wonen!

Ik heb zelf een tijdje op een kinderdagverlijf gewerkt, en ik weet nu inderdaad heel zeker dat ik mijn kinderen daar niet naartoe wil brengen. Hooguit voor 2 halve dagen ofzo, maar dat is dan ook wel het maximum.

Ik stond dan zelf op de groep met de allerkleinsten (0-1 jaar), en er was op gegeven moment een meisje van 8 weken dat 5 dagen van 7.00 tot 19.00 uur kwam. Dat vond ik dus echt krankzinnig, en daar kon ik dan ook echt niet inkomen.

Niet dat een kinderdagverblijf zelf nou zo slecht is voor een kind, maar de hechting met de ouders is zó verschrikkelijk belangrijk, zeker bij zo'n kleintje en daar is ook best veel tijd voor nodig. En dat krijg je dus nooit fatsoenlijk voor elkaar als je kind 70 uur per week door anderen verzorgd wordt....

Af en toe je kind ergens anders onderbrengen is daar en tegen helemaal niet slecht, mits het binnen de perken blijft. Op een kinderdagverblijf leert een kind de omgang met andere kinderen en ook dat er meer mensen dan alleen papa en mama zijn om op terug te vallen. Plus dat papa en mama dan misschien niet altijd in de buurt zijn, maar wél altijd weer terug komen. Een hele normale ontwikkeling die kinderen doormaken, en waartoe ook zeker de mogelijkheid moet zijn om te ervaren. Kinderen die altijd alleen maar papa of mama om zich heen hebben, missen een heel stuk in de ontwikkeling. Dus aan de hele kwetsie van je kind ergens anders onderbrengen, zitten twee kanten. Maar belangrijk daarin is, dat er een goed evenwicht wordt gevonden.

Nu moet ik wel opmerken dat er aan een kinderdagverblijf zelfs ook nadelen kunnen zitten, zeker in grote groepen kinderen. Het probleem daarbij is namelijk dat je vrij weinig aandacht voor de kinderen zelf hebt. Op een groep met kleintjes, heb je er namelijk altijd wel 1 of 2 zitten die veel huilen. En als je dan met 2 man leiding staat, wordt het knap lastig om alles gedaan te krijgen en om alle kinderen van voldoende en kwalitatief goede aandacht te voorzien. De kinderen die veel huilen, kun je tenslotte moeilijk aan hun lot over laten (kinderen huilen niet zomaar), en reken maar dat daar heel veel tijd in gaat zitten. Zodra ze weer rustig zijn, doe je een poging om ze ergens neer te leggen, maar meestal beginnen ze dan weer te huilen. En dus moet er weer naar een oplossinge gezocht worden. Gevolg: weinig tijd en aandacht voor andere kinderen. En vooral kinderen die de hele dag heerlijk rustig zijn en zichzelf prima vermaken, worden daar de dupe van. Die krijgen namelijk helemaal geen aandacht, je bent allang blij dat ze stil zijn en zichzelf zo goed vermaken. Terwijl ook die kinderen de nodige aandacht verdienen en nodig hebben.... Best heel frustrerend, want je komt vaak gewoon echt tijd tekort, omdat er nog veel meer is dan alleen de kinderen. En de meeste kinderdagverblijven bezuinigen op personeel, want die zijn nu eenmaal het duurste.....

Wij hadden het hier pas nog over op school. Ik doe SPW en wat voor argumenten er waren om je kind naar de kinderopvang te brengen:

- Goed voor de economie (ouders kunnen werken)
- Goed voor de emancipatie
- Goed voor de ontwikkeling van het kind
- Kind leert meerdere culturen kennen

Maar als je je kind elke dag erg lang brengt kan natuurlijk nooit goed wezen, want hechting is heel belangrijk, vanwege het zelfbeeld van het kind..

Ik ben het met je eens, als de ouders dan toch carrière willen maken, dan maar beide anderhalf dagje in de week minder werken en de overige twee dagen hun kind op de creche of bij een oppas doen. :)

Iedereen heeft het wel over halve banen zodat het kind ook maar een halve week (of zelfs minder) naar de kinderopvang hoeft. Maar het is tegenwoordig amper nodig om een parttime baan te krijgen. Tuurlijk is dat het ideaal, maar in deze tijd kun je niet bijzonder veel eisen gaan stellen aan je baan. Voor jou 10 anderen die wel fulltime aan de slag willen.

ik vind dat ene ind best af en toe naar de kinderopvang kan, maar toch echt het meest thuis. daar heb je veel meer 1 op 1 contact en een kind heeft aandacht nodig!!

okee zullen ze ook wel krijgen bij die opvang maar ik vind het maar niet kunnen.