huisje-boompje-beestje gevoelens
 

Ik had het hier laatst met een vriendin over.. Een paar jaar geleden hadden we echt zoiets van: ik wil echt niet trouwen en ik wil ook echt geen kinderen.
Maar tegenwoordig beginnen we allebei een beetje huisje-boompje-beestje gevoelens te krijgen. Bijvoorbeeld als je een jongen leuk vind dat je dan gaat kijken: is het wat voor later?
En zij had het nog erger. Bij haar studie eindigt altijd iedereen in stelletjes, nu zit ze dus al een beetej zich af te vragen wie voor haar een potentiele partner is...

Echt.. een paa jaar geleden had ik dit echt nooit van mezelf verwacht...
Ik had ook al rare gevoelens toen ik stage liep op de kraamafdeling :rolleyes: ...

Herkennen jullie dit ook al... spui je gal, zou 'k zeggen :D

Ik heb die gevoelens altijd wel gehad. :)

ik ook :)
lijkt me wel vet een vrouw, met zo'n lief klein hummeltje die je moet gaan leren voetballen enz :) *trots*

Ik kan niet wachten tot het zo ver is. Ik zou zooo graag willen ruilen met een collega van me, die heeft net een kindje (naja, in mei werd ze 1), en een lieve man, een leuk huis. Maar nog genoeg tijd om te gaan stappen enzo.

Zou niets liever willen als me settelen met iemand, maar gezien mijn leeftijd wacht ik nog minstens 5 jaar...

Nee, dat gevoel heb ik nou absoluut niet. En die studie waar iedereen in stelletjes eindigt, dat is zeker de pabo? ;)

ik heb het ook echt niet, wil nu eerst genieten van de studententijd en zie wel hoe alles verder gaat!

Ik herken het hélemaal niet, word er ook altijd een beetje eng van als ik dat om me heen al zie. Settelen kan altijd nog, eerst wil ik nog heel veel ontdekken en van de wereld zien. Vrijheid gaat bij mij op het moment nog boven zekerheid.
Een vriendje? Misschien. Als ik heel erg verliefd ben. Maar verder dan dat wil ik me voorlopig nog lang niet vastleggen. Ik vind het heel belangrijk om een tijdje op mezelf geweest te zijn, mezelf goed genoeg te leren kennen, voordat ik mijn leven officieel verbind aan dat van een ander. Of dat nou een man of een kind is.

dat lijkt me niet echt logisch gezien de verhouding jongens-meisjes op de pabo ;)

En ik heb al van jongs af aan geroepen dat ik later wil trouwen en kinderen wil krijgen. Het zal me alleen een zorg zijn wanneer dat gebeurt dus ik heb niet de drang om me met m'n 19 jaar al aan iemand te binden.

ik wil nog steeds niet trouwen en ik hoef ook geen kinderen, maar ik wil wel graag samenwonen enzo. Maar ik heb nooit een periode gehad waarin ik dáár tegen was, het leek me altijd al wel gezellig.

Ooit wil ik dat wel, nu niet echt de behoefte aan. Eerst maar eens een kamer vinden in Amsterdam en tijd op mezelf wonen. Dus in zeg 2020 ga ik wel eens kijken of ik wil settlen.

idd, echt geen zin om zo'n lame standaardgezinnetje te beginnen enzo. verder geloof ik niet dat er veel mensen leuk & interessant genoeg zijn om voor altijd mee samen te zijn en kinderen vind k maar irritant en tijd- en geldrovend.

Ik zie mezelf niet voor lange tijd op dezelfde plek wonen, wel denk ik dat ik een vrouw vind waar ik lange tijd bij zal blijven en vader zie ik mezelf ook zeker worden.

Nee, daar heb je gelijk in. Dan vallen psychologie en culturele antropologie enz. ook af. Wat is dan echt een enorme dozenstudie waar toch evenveel jongens als meisjes opzitten? :confused:

Op het moment heb ik niet echt huisje-boompje-beestje gevoelens. Maar misschien ben ik nog wat jong;) Ik wil niet trouwen maar wel kinderen. Dus wel een beetje huisje-boompje-beestje is dat.


wat een ontzettend nutteloze reply

Ik heb dat ook wel gehad maar ben daar nu weer helemaal overheen :p
Ik wil later vast wel een huisje, een boompje en een beestje maar daar ga ik nu nog echt niet over nadenken.

Nou eh.. volgens het profiel van de topicstarter: geneeskunde.

:p

Beetje, min het boompje en het beestje.
Een flatje (liever zelfs) is ook goed, en een kind wil ik niet :p

Mja, ik houd me wel steeds meer bezig met mijn toekomst. Denk er veel over na, praat er ook wel eens over met mijn vriend. Maar voorlopig woon ik nog gewoon thuis .. :)

uh-uh. Ruim driekwart van de geneeskundestudenten is vrouwelijk :)
maar misschien kent niet alle studenten van haar jaar...? :P

k denk er wel eens overe maar nog niet heel erg... vind ik mezelf toch net iets te jong voor

Ik ben er nooit echt tegen geweest hoor.
Nu lijkt het me opzich nog niet echt handig allemaal, huisje boompje beestje...
Eerst mijn opleiding afmaken, dan mss samenwone (:)), en dan wachten tot mijn vriend klaar is met zijn studie (en dan nog meegenieten van de ''studententijd'' van hem), daarna nog lekker relax met zijn 2en zijn... DOen en laten waar je zin in hebt ;)
Mwah huisje-boompje-beestje lijkt me prima, ik ben best burgelijk :D :bloos:

Het ging over de opleiding van d'r vriendin.

Oh, sorry..slordig gelezen. :o :)

ik heb het altijd eigenlijk wel gehad:bloos:.

wil niet iemand waarvan ik weet dat het later toch niets zal worden. iig niet meer, heb er nog wel eens maling aan gehad. maar er idd altijd wel rekening mee gehouden.

ik heb er een broertje dood aan

En je bent 19??? Das nog vrij vroeg.. voor een jongen dan.
Ik geloof dat ik al mijn hele leven verlang naar een eigen huisje, boompje, beestje.
Mijn vriend echter nog niet, hij is 27 maar ziet burgelijkheid als iets verschrikkelijks :(

Tjah, ik wil best een huisje-boompje-beestje, maar dan wel op mijn manier, geen standaard loonslaaf+vrouw-auto-lening-huis-hypotheek.

kan niet he, dozenstudies kenmerken zich oa doordat er meer meisjes dan jongens opzitten. jongens zijn nl over het algemeen minder zweverig en gaan daarom minder snel met iets redelijk kansloos als psychologie of antropologie beginnen

ja, eigenlijk heb ik dat gevoel altijd ook wel gehad
ik bedoel, nu wil het nog niet, maar later wel.
als ik mijn studie af heb en wat van de wereld gezien heb.
bij jongens let ik daar nu ook al wel op hoor.
tuurlijk moet het ook gewoon leuk zijn, maar als ik me bij hem niet kan voorstellen dat ik voor altijd bij hem wil blijven, blijf ik niet bij hem...
miss heel ouderwets, maar doe mij later maar een lieve man, lieve kindjes, mooi huisje, enz.

:o

Ik had dat eerst nooit, maar sinds een paar maanden durf ik er wel over te fantaseren hoe het 'later' gaat zijn...
Ik zou zelfs -als dat verstandig was- liever gisteren dan vandaag gaan samenwonen met mijn vriend. Ik weet alleen dat dat rationeel gezien gewoon niet gaat, dus het zal voorlopig nog wel bij fantaseren blijven.

Ja dat gevoel heb ik ook best sterk
Nouja.. kinderen wil ik zowiso nog wel een poos mee wachten maar het liefst ga ik morgen nog settellen!

heb ik ook eigenlijk wel altijd al gehad. alleen niet zo'n heel geromantiseerd dan. gewoon dat ik wel wil trouwen en kinderen wil, enzo.

ja, maar dat heb ik altijd wel gehad, ik wil cker wel trouwen en kinderen krijgen! :)

Als ik mensen over laten horen rpaten willen ze vaak van die sensationele dingen, ik heb meer zoiets van: over 15 jaar wil ik gewoon leuk werk, een lieve vriend en een kindje onderhand :o maar goed voorlopig ben ik eerst nog jong hoor, en wil wel eerst reizen, studeren...... van alles :)

Welke studie heeft dan een gelijke verdeling mannetjes-vrouwtjes en is ondertussen ook weer zo dodelijk saai dat iedereen er na het afstuderen een serieuze relatie aan heeft overgehouden en meteen huisje-boompje-beestje wil gaan doen?

Pfff.. voor mij voorlopig nog geen huisje-boompje-beestje gevoelens. Het leven begint nu pas. :cool: :p