Nee, dit is geen poging tot een wannabe-topic.

Goed, ik zat laatst na te denken over lifestyles, kleding en (bijbehorende?) houding tegenover anderen en andere lifestyles. De vraag waar ik uiteindelijk bij uitkwam, was:

Heb je een lifestyle omdat je jezelf op die manier uit, of heb je een lifestyle omdat je je op een bepaalde manier wil uiten?

We zijn allemaal onzekere, eenzame mensen, op zoek naar herkenning, erkenning en saamhorigheid. Niemand wil alleen zijn. We zijn allemaal individuen met andere persoonlijkheden en andere talenten en interesses. Maar: er blijft die collectieve drang naar acceptatie. In anderen zie je eigenschappen en opvattingen die je wel of niet bevallen, die je wel of niet bewondert en misschien zelfs wel benijdt. Mensen hebben een positieve invloed op je, maken indruk en hebben bepaalde kenmerken die je aanspreken. Anderen spreken je helemaal niet aan, laten je een beeld zien dat je niet bevalt.

Gevolg: je gaat bepaalde eigenschappen, interesses en talenten bij jezelf stimuleren, omdat je een plaatje in je hoofd hebt van anderen die jij als positief ervaren hebt. Anderen die dezelfde opvattingen als jij hebben, hebben misschien een overeenkomstige manier van kleden, met het gevolg dat je dat (onbewust?) gaat nadoen.

Een bijkomend gevolg kan zijn dat je de dingen die je niet waardeert aan jezelf, bijvoorbeeld een neiging tot volgzaamheid, gaat verdringen en op den duur zelfs bij anderen gaat verafschuwen. Maar: de dingen die je bij anderen verafschuwt zijn slechts de dingen die je bij jezelf niet wil onderkennen. En andersom: de eigenschappen en uiterlijke kenmerken die je bij jezelf ontwikkelt zijn in feite de dingen die je je positief herinnert van een situatie waarin je erkenning kreeg.

Eens/oneens/complete onzin?

En zou je nu kunnen concluderen dat we in principe allemaal hetzelfde zijn en dat we voor een vreedzame samenleving slechts onze collectieve zwakte moeten onderkennen?

Denk dat je in grote lijnen gelijk hebt. Bijna iedereen heeft een ideaal beeld in zijn hoofd waar hij zo veel mogelijk naar toe leeft, zowel op bijv. carrieregebied als op gebied van lifestyle. Dit hoeft echter niet perse een bestaand beeld te zijn van bijv. een alto die je adoreerd en het hoeft ook niet door anderen bejubelt te worden. --> in dat geval doe je niemand aan

Ook ik heb een ideaalbeeld, tuurlijk probeer ik daaraan te voldoen, maar ik heb niet meer zoals ik vroeger wel had de drang om geaccepteerd te worden, ik accepteer mijzelf nu

Ook ik denk dat dit in grote lijnen klopt,niemand gaat bewust dingen kopieeren...maar onbewust pik je dingen op.
Ik heb voor mezelf wel een ideaal beeld van wat ik graag wil bereiken hoe ik er uit wil zien etc. etc.

Eens.. Maar door andermans stijlen over te nemen, en positieve ervaringen mee te nemen, krijgt iedereen een eigen, unieke stijl, en kun je dus eigenlijk niemand tot een hokje toeschrijven.. right?

tuurlijk wel,

niet iedereen is exact hetzelfde, maar kun je wel in grove lijnen omschrijven, het zgn. hokje..

Vind ik niet... Ten minste niet volgens het standaard hokjessysteem wat normaal gehanteerd word (alto/gothic/kakker, etc).. Overlapping zie je heel vaak, en dat systeem is PUUR gebaseerd op kleding..

Kleding is een gevolg van het leven van een bepaalde lifestyle, niet de oorzaak daar van, imo.

Klopt.

Verder ben ik nu te moe om hier op in te gaan, bekijk het morgen wel.

dit stukje vind ik dus wel onzin, want ik denk niet dat je je eigen slechte eigenschappen ooit vergeet ( ik iig niet) en dat je ze bij anderen dan verafschuwt zie ik geen logica in. Want volgens mij zijn de meeste mensen toch veel kritischer naar zichzelf toe dan naar anderen. Om een voorbeeldje te geven, het gewicht. Er zijn zoveel mensen die zichzelf te dik vinden, maar bij anderen t helemaal niet zien, daarbij let je alleen maar op je eigen mankementjes, en bij jezelf zie je t altijd erger dan bij anderen imo.

het verdere verhaal ben ik t wel mee eens, idereen stelt voor zichzelf een zelfbeeld op om naar te streven, en meestal blijkt dan dat anderen een heel ander beeld van je hebben dan wat je zelf in je koppie hebt opgebouwd

Accepteren moet je zelf doen...zodra jij tevreden bent met jezelf, wat je geworden bent of wilt worden, zodra jij in jouw eigen hart en ziel erachter komt dat je niets meer of minder bent dan anderen, uit je dat. Op welke manier dan ook.

Je gaat stralen, je gaat je spontaner kleden, meer naar je humeur misschien, je bent vrolijker, verdriet is echt verdriet, je bent zelf bewuster bezig...

Ergens zit er wel iets in je verhaal...Maar ik vraag me af of dat niet bij het groeiproces hoort...Puberteit?

ik heb ook voor mijzelf een ideaalbeeld, waarnaar ik graag streef. Daardoor combineer ik redelijk veel dingen met elkaar. Ik weet niet of ik dit ben of dat ik dit wil zijn. Ik hoop altijd het eerste, maar er zijn heel veel mensen in een bepaalde lifestyle die je heel neerbuigend aan kijken als jij eens iets draagt wat 'bij hen hoort'
Dat vind ik jammer.

psies

Ik ben mezelf.

:rolleyes:

ja dat heb ik ook en zo kom ik beetje bij beetje dichter bij hoe ik er echt uit wil zien:)

Wie je wilt zijn heeft een heleboel te maken met wie je bent.

(denk ik)

Kusje, Kronkel

Je bent toch wie je wilt zijn? Anders was je wel anders... *kijkt vaag naar topic titel* Hmz, ik ben gewoon... mij... En mijn kleren zijn niet specifiek *mij*, ze zijn gewoon wat ik op het moment lekker vind zitten en leuk vind staan... Ik probeer er niet iets mee te worden, of zo...

...Hoewel ik toch moet zeggen dat ik, als ik bijv. mijn leuke dozige jas aan heb, een beetje een 'modieus' gevoel heb. Zo van, kijk mij maar lopen, ik ben cool. Als ik mijn ouwe zomerjas (heel erg vaal en een soepmodel ;)) aanheb, liep ik er meer zo bij van, kijk maar niet naar mij...

Goeie topic!

Ik denk dat je in zekere zin helemaal gelijk hebt. Maar dat het niet in dezelfde mate voor iedereen geldt. Niet iedereen is even hard op zoek naar erkenning of acceptatie, en daarom niet net zoveel bezig met uiterlijk en voorkomen..

Ik denk dat de mensen tegen wie je opkijkt/ de mensen waarbij je erkenning zoekt etc. veranderen met de tijd als je zelf ook veranderd.

het heeft idd heel veel te maken met wie je zelf bent, ben je zover dat je jezelf volledig zult accepteren kan het zijn dat je je identificeert met iemand die dat ook kan en dan zul je misschien weinig tot niet meer bezig zijn met je levensstijl.. iig de manier van overkomen op anderen.

(l)

hoeft helemaal niet.. het klopt maar voor een deel van de mensen, mensen die iemand zien, en het mooi vinden hoe die zich kleedt of het goed vinden hoe die zich gedraagt. dan kunnen ze hem/haar (onbewust) na gaan doen omdat ze het sowieso juist vonden. Maar voor een veel grotere hoeveelheid mensen geldt juist het omgekeerde, onzekere mensen willen zekerder zijn, dikke mensen willen slank zijn (en soms andersom), iemand die verlegen is zal degene met de grote bek benijden en degene die altijd zijn woordje klaar heeft kan het irritant vinden van zichzelf omdat hij/zij er misschien mensen mee kwetst - en dus liever iets van die eigenschap weg wil hebben.

verder ben ik het wel eens met ninnoc, het is idd zo dat iedereen wel een verbetering van zichzelf in zijn hoofd heeft en het is logisch dat je daaraan probeert te voldoen. maar over het algemeen is is dat helemaal geen bestaand beeld, er zijn maar weinig mensen die kunnen zeggen dat ze graag net zo als die-en-die zouden willen zijn.. ik heb ook een ideaalbeeld van mezelf in mijn hoofd, maar tegelijkertijd ben ik blij met mezelf hoe ik nu ben en ga me geen forcerende veranderingen opdringen.

Ik ben nog niet wie/wat ik wil zijn.. maar dat komt nog wel :)
Nu gooi ik dingen door elkaar, ik neem sommige ideeën van mensen over die ik leuk vind, en ik voeg mn eigen dingen eraan toe..

later word ik een banaan, maar dan wel zoween die beïnvloed is door vrienden, tv, omgeving, ouders, etc.

[/banaanmode]

ik denk niet dat we allemaal het zelfde zijn en iedereen wel een eigen smaak heeft maar omdat eigenlijk alles al wel een keer is gedaan / geprobeert is het moeilijk om precies aan te geven wie of "wat" je bent maar mja van binnen.. is iedereen anders :D dus dat gedoe dat we allemaal t zelfde zijn klop niet echt, hierbij niet uitsluitend dat we wel een drang tot samenhang (jaja ik word een dichtende banaan :D) hebben.

:D

hmm, ik ben het er wel mee eens, maar denk niet dat die oplossing van je zou werken... Want wanneer dat het geval zou zijn zou dat betekenen dat iedereen heel oppervlakkig en hele brede interesses zou hebben waardoor er eigenlijk niks zou gebeuren in deze wereld en niemand bv zijn beroep zou kunnen kiezen omdat het 'allemaal iets zou hebben'. niemand heeft een hekel aan de 'slechte' eigenschappen (oftewel zwaktes) van anderen waardoor het z'n eigen slechte eigenschappen ook gewoon behoudt met gevolg dat iedereen heel breed en oppervlakkig blijft.. en zou een maatschappij daar op kunnen blijven bestaan??
daarbij spelen de genen een grote rol in ook de dingen waar je bv goed in bent.
waaaaah, laat maar..... ik raak helemaal in de war als ik hier te lang over na denk en heb morgen nog examen waar ik beter over na kan denken......

het is idd zo dat ik dingen die ik waardeer aan een persoon zou kunnen overnemen, soms misschien onbewust, maar ook vaak genoeg bewust... Ik was eerst best wel vaak jaloers (niet op een gemene manier maar gewoon dat ik iemand benijdde ofzo), maar nu heb ik vaak zoiets, als ik diegene cooler zou vinden dan ik, waarom zorg ik er dan niet zelf voor dat ik mezelf cooler ga vinden... en zo neem je toch al gauw dingen over enzo...