zo kan het niet voort
 

zal maar direct met de deur in huis vallen

het is na 9 maand uit met mijn vriend (ex nu dus zeker) hij voelt niets meer voor me, het ging al een maand slecht tussen ons en zijn gevoel is steeds meer verminderd en zou nu dus weg zijn
en ironisch genoeg besef ik nu pas echt hoe graag ik hem wel ni zie

kan ni geloven da vorige week hij me nog wel beetje graag zag en in drie dagen tijd er absoluut niks meer overschiet

het probleem is ik geraak er echt ni over, ik weet wel tis nog niet zo lang maar ik ben al hele week aant wenen, continu krop in men keel, kan elk moment terug uitbarsten
zo kan ik echt ni deftig functioneren. het doet zo ontzettend veel pijn veel langer hou ik dit niet vol

weet er iemand een manier om die pijn te minderen? toch genoeg dak ni instort bij minste dak zijn naam hoor

-> l&r :)

gij bent zeker vlaams of bent gij breezah?

Hij voelt niets meer voor je dus hou op met janken mens

Breezers typen echt niet zo, ze is Vlaams vermoed ik. :)

Haha, ik ken dit probleem. :D Ben zelf ook een Vlaamse en ik moet er ook altijd op letten. Is niet altijd makkelijk. :p Zeker niet als je eens een keertje echt iets kwijt wil, om dan te gaan letten op hoe het er staat is het laatste wat mij dan boeit. :p

Naja meid (ts): Zelf nog niet echt serieus ldvd zoals ze zeggen gehad maar tijd heelt wonden zegt men en in heel veel gevallen is het echt zo. :)

verwacht dat het binnen een weekje of zelf maand niet overgaat... dat is een gebroken hartje... sorry voor het slechte nieuws

Neem er de tijd voor. Het kan echt een poosje duren voor het weg is. Accepteer het gevoel dat je hem eigenlijk nog gewoon heel leuk vind en probeer daarna te accepteren dat het over is. Dat is moeilijk en verwacht ook niet dat het gevoel in een weekje weg is. Dat kan gewoon niet als je echt van hem houd.
Afleiding zoeken helpt een beetje. Ga met vriendinnen op stap of andere leuke dingen doen. Van alleen maar op je kamer zitten wordt je ook niet vrolijker. Sterkte

Mja, een gebroken hart geneest niet in 1 2 3, het is zelfs mogelijk dat er wel hier of daar een barstje overblijft.

Neem gerust wat tijd om te huilen en zo, misschien vriendinnen opzoeken die je begrijpen. In iemands armen huilen is minder eenzaam...

Toen ik beetje inzelfde situatie zat (in maand tijd hield hij ook niet meer van mij) , had ik het 'geluk' dat het in de grote vakantie was. Maar 3 maanden nadien had ik het nog moeilijk. Ik heb mij in het begin proberen te focussen op andere dingen :
school, hobby's, ... 'k Ben toen beginnen spelen in een orkest en zo... (waar ik nu nog altijd inzit). Dus 'k zou het je ook aanraden: zoek een nieuwe bezigheid waar je wat tijd mee kan doorbrengen, zodat je afgeleid bent. Zo worden de dagen alvast minder zwart...

Tja, zomaar overgaan zal het niet doen; dat duurt even. Tot die tijd helpt het misschien wel om veel afleiding te zoeken; ga lekker dingen doen die je leuk vindt, samen met mensen die ook wel lief zijn; vriendinnen of je ouders bijvoorbeeld :).
Sterkte ermee.

bedankt mensen

ben inderdaad vlaams, wist ni dat het zo opviel.

Je schrijft met een bepaalde tongval :P

Ik heb mij drie weken zo enorm klote gevoeld toen het uit was. Daarna ging het langzaam beter. :) Dus inderdaad, geef het gewoon even de tijd en ga af en toe wat doen, naar vriendinnen, of kleren kopen (bij mij is er in die maanden heel wat geld doorheen gejast :D ), een nieuwe hobby, enz. Sterkte!

:D

maar on topic, ik denk dat je gewoon over hem heen moet komen. ik snap wel dat het moeilijk te accepteren is, maar probeer lekker met andere dingen bezig te zijn, ga wat doen met vriendinnen ofzo..

waarschijnlijk blijft dit gevoel nog wel ff, en herinnert alles aan hem. maar dit wordt langzaam aan steeds minder. veel succes ermee!!

niet enkel herinnert alles me aan hem, ik zie hem ook bijna elke dag
en hij wil graag vrienden blijven, en hij voelt zich ook ni echt gelukkig, toen ik hem vroeg of ik iets kon helpe antwoordde hij van gewoon dezelfde persoon te blijven dat hij verliefd op geworden was..

zo blijf ik hopen hé, en met de blijven geloven geraak ik ni over hem

Er vooral de tijd voor nemen, en hem mss toch maar proberen te ontlopen. Als je hem elke dag ziet maakt het er niet gemakkelijker op, zoek wat afleiding ipv met hem om te gaan.

Heb je niet iets wat je al heeeeeel lang als hobby zou willen doen? En anders is het nu toch wel de gelegenheid om nu met de meest maffe hobby te beginnen zodat je nog een goed zot kan doen.
Verder er af en toe eens de tijd voor nemen om toch tot jezelf te komen, praat veel met vriendinnen, huil es goed uit , die dingen.

Probeer een beetje een evenwicht te zoeken zodat je niet constant volzit met zelfmedelijden.

K'heb er een keer een wetenschappelijk artikel over gelezen... als je verlieft bent komen er hormonen vrij die werken als één of andere verslavende drug...en als het uitgaat krijg je ontwennings- (of afkick-) verschijnselen. Nou wil 't toeval dat dat zelfde verslavende stofje ook in chocola en banaan zitten ;)... dus om je beter te voelen moet je véél chocola en véél bananen eten (zo'n 25 kilo per dag geloof ik voor het echt werkt :p). Of je kan op nieuw op iemand anders verlieft worden...

Of je kan natuurlijk met sentimentele zwijmelliedjes op je kamertje bij 'n oude foto gaan zitten huilen zoals het hoort bij liefdesverdriet

Als het kan, zou ik zorgen dat je hem niet meer elke dag ziet. Dat is vooral in het begin veel te pijnlijk, en op die manier kom je er nooit overheen. Een tijdje wat meer afstand doet wonderen.

mja misschien is da beter, maar echt lukken kan dat niet echt vrees ik
we delen nog samen een kastje, en de klas is niet echt zo groot dus echt ontwijken gaat niet echt
zowieso ga ik hem als eerste persoon zoeken als ik ergens lokaal binnen kom, as ik ni weet waar hij zit zoek ik gewoon hele uur die zaal af achter hem, ben me anders gewoon hele tijd bewust van zijn aanwezigheid