Gevleugeld schilderij
 

Laat me vallen, als een veer zal ik licht zijn,
onopvallend dwaal ik dwarrelend in het rond,
te lief om gezien te worden, blijf ik onzichtbaar
- En bijna té zacht bereik ik de grond -

Laat me liggen, wees gerust, ik voel geen pijn,
ik besta enkel om te beamen wat jij net zei,
vrij in wezen, doch geketend en getekend door jou,
heb jij het recht mij uit te vegen, - vervaag mij –

Het slijpsel in mijn hart belet mij vrij te veren.

leuk hoe dat veertje terugkomt in die laatste zin en hoe je speelt met het anagram: getekend en geketend. Toch vind ik 'veer' beter dan 'veder'. Veder komt op mij zo onnatuurlijk over. Verder vind ik het jammer dat je zowel de eerste strofe als de laatste zin begint met 'en'. Zelf struikelde ik een beetje over het metrum. Als je zo'n lief gedicht schrijft versterkt een heel strak en dansend metrum het gevoel.

Ik koos voor veder om dat dat imo beter in t metrum paste..? Vind je t zo beter dan?