Liefde: witte rozen met een roze paraplu
 

Geef me rozen -witte als het even kan –
en dat ik dan zou dansen met grote stappen,
rondom ons pas gegraven graf.

Dat jij dan naar de grafsteen zou lachen
en met een roze paraplu in je linkerhand,
het opschrift zou verachten

“Zij leefden voor de liefde”

Ik leef niet voor liefde, ik dood voor haar,
maar alleen is zo eenzaam, dus gingen wij getwee.
En ik droeg de liefde lekker met ons mee.



Vrij loos, maar ik had t beeld in mn hoofd. En t moest eruit :D

wauw ik vind het beeld dat je de wereld ingooit echt heel mooi, ook goed beschreven. ik ben wel fan van jouw gedichten :o 2e strofe is (y)
heb eigenlijk geen kritiek :D

ben dan ook wel in een wazige/melige bui :p

Aan deze regel kan nog wel wat geschaafd worden, deze misstaat een beetje tussen alle wel hele mooie regels. Niet dat deze lelijk is, dat ook niet, maar.. Het gedicht is heel mooi en dan zou het zonde zijn om er dan ineens dit tussen te zetten.

Okee dit is een beetje wazig commentaar, ik ben net wakker, hoop dat het een beetje goed overkomt.

§ heldine.

Zo beter?

Ik leef niet voor liefde, ik dood voor haar,
de kus als vaarwel, zoals jij ook bij mij deed.
En ik droeg de liefde lekker met ons mee.

Oei, ik zie het nu pas, maar.. die lekker zou ik weglaten in de laatste regel, komt een beetje kinderachtig over. Ik vind het sowieso een verbetering, hoewel zoals jij ook bij mij deed wel wat mooier, wat minder recht mag.

Heel leuk :D. Vooral dat lekker in de derde strofe schopt er heerlijk tegenaan. Jammer vind ik de herhaling van 'dan' in de tweede strofe.