uitpraten? uitmaken?
 

Wanneer houd voor jullie je relatie op? En dan op het gebied van met elkaar praten.
( niet bij vreemdgaan, slaan enz enz)

Is er een grens dat je uitgepraat bent samen en dat je weet dat je er niet meer uitkomt?????????????

Ik vind de vraag een beetje vreemd geformuleerd..
Ik denk als je uitgepraat bent met je vriend, er inderdaad niet veel meer aan is. Maar kun je echt uitgepraat raken? Lijkt me niet zo snel eigenlijk..
Mijn vorige relatie hield op omdat we veel van elkaar verschilden, we hadden andere opvattingen over dingen. Dan houdt de relatie op, maar ik heb het zelf nog niet gehad dat ik uitgepraat was met mijn vriend. :s

het gaat uit op dat gebied als je niet meer zoveel voor de ander voelt als je in een relatie zou willen voelen. heeft niet veel met verbale contacten te maken, behalve als het op dat gebied gewoon niet lekker gaat natuurlijk, dus als de gesprekken gewoon niet goed lopen.

Als je zo weinig meer voelt voor die ander, dat er gewoon geen aantrekkingskracht meer is, je niet meer met hem of haar kan zoenen/seks hebben etc.

Als je meer ruzie/gezeik met elkaar hebt dan plezier...

vlgns mij bedoelt de TS uitpraten in de zin van het uitpraten van meningsverschillen e.d dus op welk moment je stopt met het uipraten daarvan, maar het *gewoon* uitmaakt.

Ik denk op het moment dat je denkt dat die gesprekken geen zin meer hebben.. En je geen zin meer hebt om er meer energie in te steken omdat je weet dat die gesprekken toch geen progressie meer boeken...

Ik denk dat je de grens zelf wel aanvoelt, dat zal de niet altijd hetzelfde zijn. Volgens mij kun je alles wel samen uitpraten, maar gaat het vooral om hoe je jezelf erna voelt. Voelt het dan weer goed, of kun je het maar niet vergeten, ben je eigenlijk nog boos/kwaad erover. Als dat gevoel niet weggaat, en als je ook al vaak ruzie hebt de laatste tijd, lijkt het me dat het misschien beter is je relatie te beëindigen.

When is enough enough when you love somebody? Never. (The Mexican)

Als er (meerdere) malen over gepraat is, er iets aan geprobeert te veranderen, en het uiteindelijk toch niet werkt.
Dan blijft er niet veel over dan het (voortijdig) af te kappen voordat het op later stadium met een flinke ruzie eindigd.

als er geen aantrekkingskracht meer is en er geen gevoelens meer in het spel zijn, zodat je niks meer te melden hebt bij je vriend(in). ik heb eigenlijk altijd wel wat te lullen tegen mijn vriend :D

Zomaar een keertje niets zeggen is niet erg. Maar als echt élke keer het gesprek heel stroef loopt en je geen onderwerp kunt vinden waar je gewoon op je gemak over kunt praten. Of als je zovaak ruzie hebt dat de angst dat het uitgaat erger is dan het verdriet wat je hebt als het uit is. Dan zou ik het uit maken.

heb ik, gelukkig, nog nooit meegemaakt.. mn langste relatie was 3 weken :rolleyes:

als ik onder de 25 was

tot die tijd leef ik

tsja, er komt een moment dat je de ander 99% kent en dan valt er weinig meer te praten, dan is er niks nieuws meer te ontdekken en worden gesprekken voorspelbaar. Daarom kun je het beste wat op afstand blijven; niet elkaar elke dag zien/spreken bijvoorbeeld, maar 1/2 keer per week. Niet 5-7 bijvoorbeeld. Uit ervaring kan ik stellen dat dat perfect werkt.

Maar als je een onvoorspelbare partner hebt, of je maakt veel mee, of weet gewoon genoeg te vertellen, dan raak je nooit uitgepraat. Ligt aan de persoon, hoe goed je ermee kan praten en hoeveel. Grens ligt dus overal ergens anders. Wat betreft praten...als ik bij m'n vriend (wanneer ik die zou hebben dan) ben, en er komt op een avond niet meer dan een paar zinnen uit, dan maak ik me pas zorgen. Dan tref je maatregelen door elkaar minder vaak te zien of wat dan ook.

Het uitmaken omdat je elkaar niets meer te vertellen hebt, gebeurd niet zo snel. Het is meer het feit dat je op elkaar raakt uitgekeken en de voorspelbaarheid om het uit te maken.

Als je idd alleen nog maar op elkaar kan lopen mopperen i.p.v gewoon weer gezellig zijn zoals toen.. :(

ik zeg altijd: als ik meer verdriet/irritaties heb dan leuke dingen, dan is t genoeg.
Maar heb nog nooit in die situatie gezeten, dus ik weet niet of ik t wel zou uitmaken.

Ik heb altijd wel wat te melden aan mn vriend.
Wij raken echt amper uitgepraat...
of het moet een hele rare situatie zijn.

wij waren vroeger blij als de een eens een keer stil was

Wij chatten al zo veel op MSN dat als we elkaar zien er niet eens echt wat te kletsen meer is, alhoewel er altijd wel wat te verzinnen is natuurlijk. Maar ik vind het ook gewoon fijn om bij haar te zijn, zonder wat te hoeven zeggen, daar niet van, maar soms denk ik wel eens van... Shit dat heb ik al op MSN gezegt, sommige dingen bewaar ik dan ook, door ze niet op MSN of per SMS te vertellen, maar gewoon wachten totdat ik haar zie. Maar ja dan heb je dat gezegt en daarna ben je weer uitgepraat. :p

nouja, ik hou van mijn vriend, dus wat er ook gebeurt , het gaat niet uit. Al hebben we verschrikkelijke ruzie, dat komt ook wel weer goed. En om heel eerlijk te zijn, het is mooi om te hebben.

vind altijd zo definitief omdat te zeggen. :rolleyes: het idee dat je je hele leven met de zelfde persoon zou blijven :eek:

nouja, definitief.... het is nooit zker en dat hoo rje me ook niet zeggen. Maar het gaat goed, voelt goed, wonen ook samen, dus echt er makkelijk tussenuit knijpen gaat al niet meer op.
Als ik echt niet niks meer voor hem voel, dan zou dat pas echt gebeuren, maar dat zie ik niet gebeuren.... :p

Praten over bijna alles

Uitmaken meestal ook na een gesprek, maar redenen kunnen zijn
dat het echt doodgebloed is
dat je de neiging hebt diegene de volg keer onder een stoeptegen te frotten
vreemdgaan etc etc


en ja die gerens ligt vaag
want over vreemdgaan is soms ook nog wel te praten

:D

Zo'n grens hebben we wel een keer bereikt ja. Ik zat met iets wat hij deed en hij begreep het niet. We hebben er verscheidene keren over gepraat, maar hij stopte niet en uiteindelijk escaleerde het in een nacht lang huilen aan mijn kant nadat het weer gebeurd was en hij weer niet begreep waarom ik me er zo kut door voelde.

Hij trooste me en we maakten het goed, maar zonder het uitgepraat te hebben. Ik ging op vakantie en toen we de tweede dag daar belden deed hij raar en afstandelijk waardoor ik er niet meer tegenkon. Ik wou het nu met hem uitpraten of ermee stoppen, hij zei toen 'laat dan maar zitten' en het was dus uit.

Hele nare manier, heb me op mijn vakantie gestort toen en toen ik terug was weer met hem afgesproken. Hij had veel nagedacht en begreep nu eindelijk waardoor hij me zo kwetste en waar ik mee zat, we hebben het toen helemaal uitgepraat en het is weer aangegaan. Het gaat nu uitstekend (y)

Er was echter toen dus wel een grens bereikt, we liepen gewoon vast en zagen geen andere uitweg meer dan het uitmaken.