Jongens en de geur van vanillethee
 

Jezus. Alleen al bij het idee dat HIJ (het stuk van het heelal, genaamd Merijn) nu beneden zou kunnen zitten, spring ik op van m'n stoel. Want ja, wie weet, mama heeft alleen verteld dat er een collega met haar zoon op bezoek komt. En niemand heeft gezegd, dat dat Merijn niet is. Maar voordat ik poolshoogte ga nemen, doe ik wat aan m'n uiterlijk. Haar in een nonchalante staart, wenkbrauwen uit elkaar halen, beetje mascara op. Dan pas loop ik naar beneden.

Ik doe de deur open... en kijk recht in zijn ogen.
'Hoi, Sam!'
'Eh... eh, wat doe jij hier?' stamel ik.
'Gewoon, mijn moeder kent jouw moeder,' lacht hij vriendelijk.
'Eh... eh...' Natuurlijk sla ik helemaal dicht, zo gaat het nou altijd.
'Sam, waarom laat je Merijn niet even je kamer zien?' stelt mijn moeder voor.
We zijn nog niet boven of hij pakt me vast en kust me.

Ja, in m'n dromen zou het zo gaan. Jammer genoeg leef ik niet in een droom, want dan zou ik knap zijn, en een vriendje hebben. Ik doe de deur open... en kijk recht in de ogen van de meest afzichtelijke jongen die ik in al mijn vijftien lentes heb gezien.
'Hoi, Sam!' zegt mijn moeder vrolijk. 'Dit is Luc... de zoon van Martha, je weet wel, van mijn werk.'
Een zweempje vanille drijft langs mijn hoofd. Hm, wat ruikt vanillethee toch lekker.
'Sam! Waarom laat je Luc niet even je kamer zien?'
Omdat ik geen jongens op m'n kamer wil hebben, behalve als ze Merijn heten. 'Ja, oké.' Ik draai me een halve slag om en marcheer de trap weer op. Ik hoor Luc achter me aan komen. Hij lijkt wel een beetje op een aap, hij heeft van die lange zwaaiende armen en een enorm grote rode kop.
Nee, daar val ik niet op. Doe mij maar de verfijnde precisie van Merijn... God heeft zeker eens zijn best gedaan toen hij hem maakte. Al zijn knappe beeldhouwkunst en modewetenschappen heeft hij op hem losgelaten en ja, dan moet er wel iets goeds uit komen. Genaamd Merijn, natuurlijk.


En? Reacties graag;). Het is alleen nog maar een beginnetje, het slaat nog niet echt ergens op. Meer? Of niet?

Uh.:s Nee, ik vind het niets. Is dit nou een verhaal? Hm... Meer iets wat je tegen je vriendinnen vertelt tussen Engels en aardrijkskunde door, maar niet als een verhaal.

Duivelaartje - Welke vanillethee?:s

Ik vind het erg prettig weglezen, zeker voor een stukje van een dertienjarige.

Je schrijfwijze is wel leuk, je verhaal moet dat nog worden; probeer maar eens wat ;) .

- Chan

(y) TotallY te gek......haha maar je wist vast al dat ik dat ging zegge! ;) maar dat komt NATUUUUURLIJK ook omdat ik al je andere verhaaltjes al heb geleze!

:D
Ik had het inderdaad al wel verwacht.
Ga zo weer ff een stukje posten;)

We zijn nog niet boven of Luc pakt me vast. Hij gromt iets.
Gadverdamme. Ik werk me los en vlucht mijn kamer in. De deur gooi ik met een harde klap voor zijn neus dicht. Ik wil dan wel een vriendje, maar dat vriendje moet wel een béétje toonbaar zijn en niet zomaar een meisje aanranden. Wat Luc dus wel doet.
Grijnzend laat ik me op mijn stoel vallen en zet m’n stereo aan. O, wat is het toch zalig als je ouders veel geld hebben. De muziek knalt uit de speakers, die overal om me heen staan. Ik trek het elastiekje uit mijn haar en schud het uit. Rothaar.

Oeeee. Vlinders in m'n hoofd. Waas voor m'n ogen. Trillende handen, slingerende fiets. Toeterende auto.
'Sam!'
Oeeee. Hij zei iets tegen me!
'Sam, gek, daar lag je bijna onder die auto!'
Oeeee. Hij zei nog iets tegen me!
Langzaam besef ik, dat normale mensen meestal iets terugzeggen als er tegen hen wordt gepraat. 'Eh, auto, sorry, huis, school.' Dat normale mensen meestal iets normaals terugzeggen. Ik schud m'n hoofd, alsof ik al die maffe woorden wegschud. 'Ja, ik had even iets beter op moeten letten.'
'Zeg dat wel.' Hij aait even over mijn hoofd en fietst dan verder.
Oeeee. Hij aaide over m'n hoofd! Waarom fietsen jongens altijd zo snel, dan kan je ze toch niet bijhouden?

Hij zei iets tegen me! Hij raakte me aan! Hij was bezorgd om me!
Die woorden razen maar door m'n hoofd, terwijl een andere Sam (ergens op de achtergrond) naar de leraar luistert en braaf haar vinger opsteekt en alle vragen perfect beantwoordt.
Maar ik niet, nee, ik niet. Niet nu.
Er wordt een blaadje onder mijn neus geschoven.
Je kijkt raar staat er op in Fenneke's kriebelige handschrift.
Ik kijk helemaal niet raar. Hoezo? schrijf ik terug.
Alsof je er niet bent
Ik moet veel moeite doen om dat te ontcijferen. Hoe onleesbaar kan iemand schrijven?
Ik ben er ook niet Mijn nette ronde handschrift is tenminste te lezen.
Wel. Je zit naast me
Moet je haar nou echt alles uitleggen? Niet met mijn gedachten, gek. Fysiek wel, maar... Shit! Hoe heet dat ook al weer? Je hebt fysiek, emotioneel en... o ja! ...mentaal niet

Waarom doe ik een half uur over een stukje verzinnen? Wat dan een half A-4tje is? Nou ja, gedaan. Lees ze!
{Triest: ik quote mezelf;)}

jah...
ik doe er minstens 5 min over.....:P
neej hgoor...

hij is (y)

Nog maar een stukje doen dan ;)?

De geur van vanillethee stijgt in kringetjes op uit mijn glas en vult de hele woonkamer. Zacht, zoet en zalig. Jammie.
Ik knip de schemerlamp aan en met een grote trommel koekjes krul ik me op de bank. Languit ga ik liggen, met mijn schoenen op de leuning. Ik graai een koekje uit de trommel en sop ermee in mijn thee. Er brokkelt een stukje af en dat zakt langzaam naar de bodem van het glas.
Ik pak de afstandsbediening van het lage salontafeltje en zet de tv aan.

Wow! Merijn op MTV! Koel! Dat moet ik zien! Hij is aan het rocken op zijn gitaar en speelt zo goed, dat de vonken er vanaf vliegen.
Alle meisjes hangen aan zijn voeten (hij staat, als professioneel popster, natuurlijk een stuk hoger). Ineens stopt hij met spelen en als op commando houdt de rest van zijn band ook op. 'Ik houd van Sam!' roept hij hard.

Helaas. In m'n dromen wel ja, maar in het echt niet. De herhaling van het nieuws van gisterenavond.
Man doodgeschoten aan zee. Wow, interessant!
De aarde warmt op. Spannend!
Met een ram op de afstandsbediening zet ik de tv weer uit. Ik pak een andere afstandsbediening van het tafeltje en druk op aan. Shit, dat was de dvd. Volgende maar proberen. Aan. Nee, dat zijn de lampen. Dan moet het de laatste zijn. Eindelijk springt de grote stereo aan.
Dat is het nadeel van zoveel elektrische apparatuur, dan pak je altijd de verkeerde afstandsbediening.
Ik pak mijn glas thee en ga er met m'n neus boven hangen. Daar ben ik nou helemaal verzot op, vanillethee.

jaja... zie het verschil....
whehe...die van mij is gewoon Te onzinnig ;)

Nietes. Dat maakt niet uit, ik vind hem leuk!

Hoooooooooooooooooooooooooi rooooos, ;) :)
COOOOOL verhaal (of koel)
doooeeeeeeeeeei :D

omg. Nee. Echt, ik vind het zo niks. Al die uitroeptekens, geen spanning, alleen tienergezeur. Ik ben ook geen topschrijver, maar vind dus dus echt 'TotallY' bagger. Het niveau vind ik ook erg laag. Sorry, mijn mening.

Pff... Ik denk dat iedereen wel zo'n verhaal kan schrijven. Dit vind ik echt niet goed. Waar wil je heen met je verhaal? Naar vanillethee?:confused:

Duivelaartje - Lijkt me ook totaal niet lekker.:s

Ik vind het wel lekker :o

Begon relatief gezien goed, maar de zwaartekracht heeft zijn grip op de kwaliteit gekregen. Het geheel is niet fantastisch. Chan en Redhair hebben mijn mening.

Grim

Ik vind 't wel geinig, alleen tsja, ze vind die jongen helemaal te gek en hamert er nogal op door ;)

Stap, stap, stap, sprong. Ik spring midden in de trampoline en veer ver omhoog. Ik voel iets omhoog vliegen en tegen mijn kin aanknallen. Bijna knock-out geslagen door mijn ketting. Lekker is dat. Zonder op te letten laat ik me neerkomen op de dikke mat. Net een halve meter achter de trampoline.
Sam?' roept de gymlerares. 'Doe je het wel veilig?'
Ik klap dubbel van het lachen. En val van de mat af. Met mijn hoofd tegen de punt van een bank.
112 wordt gebeld, loeiende sirenes, scheurende ambulances, rennende verpleegsters. Hersenschudding, spoedoperatie, hoofd in het verband.
Maar niet heus.
Alleen: 'Sam, doe je ook nog even je ketting af?'

Jezus, ik ben misselijk. Kotsmisselijk. Dat krijg je er nou van als je ontbijt met chocola. Ik maak mijn broodtrommeltje over. O my god. 'Iemand zin in chocolademuntjes?' Ik laat een zakje chocolademuntjes boven de tafel bungelen.
'Ikke!' roept Fenneke gelijk.
'Hoe kom je daar aan?' vraagt Vivian argwanend.
'Mijn broertje gelooft nog in Sinterklaas. Dus zet ik m'n schoen ook maar mee,' leg ik uit. Met mijn passer rits ik het netje open en de muntjes glijden op tafel. Ik veeg de ene helft naar Fenneke en de andere helft naar Vivian. Ongeveer, dan.
'Wij zijn best wel kinderachtig,' grijnst Fenneke met haar mond vol chocola. 'Sinterklaassnoep eten in de derde. Hoef jij niets, Sam?'
'Nop. Ik ben al misselijk!'
In no time is de hele tafel bezaaid onder de gouden en zilveren papiertjes. 'Als je ze nou om je brillenglazen heen vouwt,' verzint Vivian, 'dan gaan we kijken of iemand het doorheeft.'
'Fen, je bent net Elton John zo,' zeg ik als ze haar gouden bril op heeft.
'Ja, dat zal wel. Maar ik zie echt helemaal niets meer!'
'Het ziet er ook niet uit,' roept Vivian, die slap van het lachen half over de tafel heen hangt.
'Wedden dat ik het durf?' zegt Fenneke serieus. 'Wedden dat ik hem op houd, om die laatste munt?'

Hoe kom je godsnaam op het idee dat sinterklaassnoep kinderachtig is als je in de derde zit???

Gaat het nou nog steeds over de geur van die thee en jongens?:s Volgens mij schrijf je maar wat, zonder dat je weet waar je heen wil. Of heb ik dat verkeerd?

Duivelaartje - Inderdaad Simoen, ik ben nog steeds verslaafd aan sinterklaas-snoepgoed!:D

Volgens mij is het een beetje het type
'vijftienjarige meisjes en leuke jongens en school en feestjes' verhaal. Iets met een, vind ik, meestal laag niveau.

De titel is leuk gevonden. Als ik de omslag van een boek zou zien waar die titel opstaat zou ik zeker de achterkant lezen. Ben dus begonnen aan je begin stukje en ik moet zeggen dat ik niet echt geboeit(d) was. Maar je bent 13, vergeef het je, zo was ik ook :P Als ik jou was zou ik sowieso even wat met de titel doen, is misschien wel zo slim. Kus Soof

Dan ben ik wel heel kinderachtig...ik zit niet meer in de 3e...maar ik eet wel sinterklaassnoep.. :eek:

Maar over het verhaal, pas op dat het niet te veel op Onder weg naar morgen gaat lijken. Want het gaat nu die richting op, en dat is, denk ik, niet echt een goed compliment. :nono:

Anki

Humz... het zou best op ONM kunnen lijken, maar dat weet ik niet, want ik kijk geen soaps:).
Dus het is iig niet daarvan afgeleid...

Gaat dat over gym en sinterklaassnoep?

haha nee, maar ergebeurd steeds weer dit en dan weer dat..das t zelfde met soaps..tenminste wat ik mij herinner van soaps..

Anki

Je hebt wel een schattige stijl. Ik houd wel van dat sarcasme.

Gewoon blijven oefenen, en naarmate de jaren vorderen ga je echt wel boeiende verhalen schrijven denk ik. Voor je leeftijd doe je het goed.

Dit is natuurlijk geen verhaal, maar wat aan elkaar hangende momentjes, dus daar geen beoordeling op.

ciao

ik mis iets boeinds en iets vast in t verhaal...

Het is echt een beetje het doorsnee 13jarigemeisjesverhaaltje. Maar ik vin dhet wel leuk om te lezen. Het is waar wat Duivelaar enzo zeggen, iedereen kan dit. Maar vrolijk is het wel. En dat die Sam steeds van die fantasieën heeft vind ik wel stoer :D

Alleen - Ik zit in V5 en ik eet Sint-snoep. Ben ik dan ook kinderachtig? :p

Humz... wat het Sinterklaassnoep betreft: dat was ook alleen maar omdat ik het mee had en "men dat kinderachtig vond". Niet dat ik in de derde zit...

Jij zit waarschijnlijk in de tweede denk ik zo? Nah, dan zijn de meeste nog in hun periode dat ze alles aangrijpen om iemand de grond in te boren. Haartje boven je lip? Snor! Sinterklaassnoep mee? Goh zet je nog je schoentje! Heb je niet de laatste mode aan? Ehh je bent vies!

Slaat nergens op, net zo goed als dat sesamstraat en dat soort onzin niet kinderachtig is, dat vind men juist in de bovenbouw tof. Nah, de meest dan. Dus trek je er niets van aan. Snoep is snoep. Blijft lekker, dus zeg gewoon dat je hipper bent dan hun ;)

Wijs gesproken. *Amen* ;)

:mad:

En houden we nu op met dat eindeloze gezeur om sinterklaassnoep? Ik wil gewoon rustig verder lezen!!!

:D

Yeah.. :cool:
Niet meer over dat snoep, verkeerd opgevat door ons, Roosieh bedoelde het anders! :nono:
Anki :D

Sam vind ik een te hippe en onwerkelijke naam. Als het nou in het engels was geschreven ok, maar nu komt het ongeloofwaardig (voor mij) over

Om een naam? :rolleyes:

Sam is de leukste naam voor meisjes!

(y) :D

Moet er natuurlijk wel eerst een vervolg komen :o

ja maar ik vind dat net zoiets als een meisje 'dorothy' noemen in een Nederlands fictie verhaal. Ik vind het niet kunnen

Mijn meisjes heette bijna altijd sam maar ok. 't kan

ja maar dat is toch onrealistisch? hoeveel meisjes ken je nou in werkelijkheid die Sam heten? Van je eigen leeftijd bedoel ik

Mwah, ik had graag zo geheten, en verder ken ik idd niemand zo, maar het is beter dan al die amerikaanse namen. Hoe realistisch dan ook, ik vind het shit!

Ik wil mijn dochterje later (serieus!) Sammy Jo gaan noemen, nu nog een moeder vinden die daarmee instemt.

:D

Klinkt wel heel stoer, weer eens wat anders dan die standaard Hollandse namen.:p En de jongen? Ook iets in die trant?:p

Duivelaar

Ja... nu je het zegt. Ik had hele mooie bedacht, maar weet ze nu even niet meer. Kom ik op terug! ;)

eheh, dit topic schreeuwt om een vervolg, als ik nu naar de inhoud kijk...

- Chan

Laat ik dan idd maar weer eens een nieuw stukje ONM gaan schrijven;).
Komt er zo aan, als ik wat kan verzinnen.

PS: Eigenlijk heet ze Samantha... maar ze heeft een hekel aan die naam... dus het is een afkorting. Tja:s.

Ja, ik weet dat hij verliefd op me is. En ja, ik weet ook dat hij me binnen afzienbare tijd verkering gaat vragen. Maar ik weet niet, of ik daar nou wel zo blij mee ben. O, ik vind hem wel aardig, hoor. We zijn best goede vrienden en in de klas zitten we vaak met elkaar te mimen. Maar dat is het dan ook.
Ik ga er niets over vertellen, aan niemand. Niet dat hij aan me vroeg, wat er nou gebeurde tijdens gym. Niet dat hij met me mee naar huis fietste. En ook niet, dat ik steeds briefjes in mijn kluisje vind. Met daarop een hartje, een D en een S.
Er is helemaal niemand die ervan weet. Mijn vriendinnen niet, mijn zus niet, ook het vriendje van mijn zus niet. De enige die er wel eens van hoort, is mijn agenda. Want daarin schrijf ik alles op dat me bezighoudt, en dit dus ook.
Jammer genoeg is Daan niet de jongen waar ik me compleet op richt. Ten eerste is hij niet zo knap als Merijn, ten tweede is hij veel jonger dan Merijn en ten derde is hij niet zo stoer als Merijn.
Het enige dat helpt in deze turbulente week, is vanillethee. Ik sta op van de bank, struikel half over mijn schoenen en val om. De tuindeuren zwaaien open en daar staat Merijn, mijn ridder. Hij loopt naar me toe, legt een hand onder mijn hoofd en een arm onder mijn knieën. Soepel tilt hij me op en legt me op de bank.
Nou ja, dromen kan altijd. Het enige wat er gebeurt, is dat ik over mijn eigen voeten val en met mijn heup tegen de punt van de hippe witte kast aanknal. Dat zal dus wel weer een blauwe plek worden. Heel voorzichtig, starend naar de grond, loop ik naar de keuken. Nog meer blauwe plekken kan ik niet gebruiken. Maar ja, ik ben Sam de Stuntelkampioen. Dus let ik natuurlijk zo op de vloer, dat ik tegen de deur aanloop. Nog een blauwe plek.
Terwijl ik water opzet, denk ik ineens weer aan de schokkende middag, toen Luc hier thuis was. Gelukkig heb ik hem nooit meer gezien. Maar ik heb mijn gedachten nog niet afgedacht, of de bel gaat. Zonder weer ergens overheen te vallen of tegenaan te lopen kom ik bij de voordeur aan en doe hem open.
Luc.
Met een rode roos in zijn hand. Hij steekt hem naar me uit, zakt door zijn knieën en zegt plechtig: 'Sam, wil je met me?'
Hahahahahahahaha. Als hij nou dacht dat ik ja ging zeggen, dan had hij het fout. 'Hoezo kom je aanzetten met een roos? Ten eerste haat ik rozen, ten tweede is hij rood en heb ik liever en gele, en ten derde snap ik niet hoe je zo zeker weet dat je me leuk vindt. Je hebt me pas één keertje gezien!'
Met een nog roder hoofd dan hij normaal heeft komt hij omhoog. 'Nou, ik heb een vriend die bij jou in de klas zit, en hij heeft het best vaak over je, en je klonk zo grappig... en ik vind je zo knap...'
Ineens komt een idee in mijn hoofd op. 'Heet die vriend toevallig Daan?'
'Eh, ja, hoe weet jij dat?'
Nog een idee. Sam, Stuntelkampioen en Ideeënverzinster. 'Da's mijn vriendje.'
'O... o... sorry!'