Over die massa der uitzonderingen
 

Geslapen heb ik nooit.

hahahahahhahahahahahaahahahaha

Maar om te lachen is anders
De hel die herhaling heet,
wordt voorts verhit

En zo wint de nieuwsgierigheid
op zijn tijd
gestuurd door innerlijke strijd
deze dwangbuis der onderscheid

"Nu laat ons rusten"

Heerlijk chaotisch recht, zoals dat op mij overkomt.
Maar de En zo wint de nieuwsgierigheid
op zijn tijd
gestuurd door innerlijke strijd
deze dwangbuis der onderscheid-strophe spreekt mij minder aan, door al die herhaling van klanken aan het eind. Dat is echter waarschijnlijk enkel mijn mening. [oei, dat zijn veel gekke woorden achter elkaar]

Misschien schuilt in deze herhaling van -ijt op eht einde jusit een soort ironie, omdat hij de herhaling die hij zo beklaagt zelf gebruikt.

Bedankt :) en het is inderdaad ironisch bedoelt