Aarde als ik die ken
 

De blijdschap in mij komt door jou
mijn inspiratie die ik heb komt door haar
ik ben zo blij dat ik hier ben
niemand krijgt mij stuk
ineens wordt dat anders

De tranen rollen over mijn wangen van verdriet
alles is plotselling zo koud
alleen water om mij heen
geen land in zicht
ik voel me licht worden en vlieg

Boven de witte wolken
naar de hemel ga ik
goud en licht in één
alleen goed, geen kwaad te bekennen
ik val door de wolken en aarde

Het vuur verspreidt zich snel
de vlammen raken mijn huid aan
deze warmte voelt goed,
de vlammen doen mij geen pijn

Wie is mijn beschermengel toch
om mij te leiden uit deze hel
overkomt dit ook jou
of alleen maar mij
Waar is nu mijn engel....
____________________________

Ik hoop dat deze beter is dan alle mijn vorge gedichten :s Kan iemand ook messchien wat tips geven zo dat ik 'em kan verbeteren

Ik vind je gedicht een beetje te lang en wat je wil zeggen, is eigenlijk niet echt origineel. Ik vind het dus niet zo sterk, omdat de verwoording niet echt apart of mooi is. Dat is erg jammer.. maar blijf vooral proberen hoor, het is zeker niet slecht! :)