Het grote lucht-je-hart-topic #16
 

En lief zijn voor elkaar, opmerkingen over en met betrekking tot andere forummers ajb buiten dit topic houden.

:o Ik heb pittige tijden .. yippee .. :o Nou moet ik alleen nog 16 GB om gaan zetten .. *jank* .. Ik kijk hier stiekem al weken naar uit. :bloos:

Wel minder dat de postbode 't vanochtend vroeg bezorgde toen ik net (ongekleed) uit bed stapte. :o Jezelf aankleden terwijl je drie trappen naar beneden struikelt is een wat mindere leuke actie om te doen in de vroege ochtend. :o

tis allemaal zo confusing... :confused: :(

vandaag laatste toets gehad, hoezo verknalt???! :confused:
regen, vies weer, kamertje, alleen.. bah..

Yeah, weer open :)

Ik moet zelfreflectieverslag maken voor school, en het lukt me niet om 3 kantjes vol te krijgen, grrr! Vanavond praatgroep, heb er zin in aan de ene kant, aan de andere kant ben ik bang om reactie van me begeleidster te krijgen na dat mailtje..

voor het eerst een goed cijfer voor wiskunde :cool:
discussie stond ik voor lul, wordt nu een spreekbeurt, zucht, na zon komt altijd regen ..

Ik ga vanaf volgende week 3 weken stage lopen. Opzich heb ik er heel veel zin in maar het is wel in groep 7, ik had liever een wat lagere klas.

Ik heb echt geen idee meer hoe ik nu weer verder moet.

'Cause nothing's going right
And everything's a mess
And no one likes to be alone

Avril lavigne (y)
Luister ik ook bijna elke dag, alle 3 cd's :bloos:

Hmm...caramel waves :bloos:

Kut brommer was weer is naar de klote
kon ik lekker door de regen naar school wandelen verder, viel nog wel mee want was maar half uur te laat.
Dus ikke maar terug met de bus kwartier naar bushalte gewandelt
kom in de bus, shit das 5 strippe had er maar 4 das redelijk vervelend
dus moest in dorp ervoor uistappe na een leuke wandel tocht van een uur was ik thuis jippie.
wat een vervelendedag

Een lekker ijsje en het warm hebben, tegenstrijdigheid alom. Werkstuk is klaar, het kan nog wel beter, maar dat komt met de herziening wel. Zo lekker Oprah kijken :p...

aah ben zo boos op hem!!! wrom is ie het nou niet... :( en zo kwaad, wil schoopen en slaan.. heb mezelf aan de muur opengehaald... was echt wel fijn even... ofsow kvoel me kut, wanhopig, lusteloos

kankerregen, kutschool, kutkinderen

nouja zeg...

moet ik dan "vervelend" zeggen..

Dat is iig een stuk beter dan kankerregen.

JEEEJJ, 71 van de 80 punten voor m'n profielwerkstuk! En t mag nog verbeterd worden, dus het kan nog meer worden. :cool: :cool:

kankerregen is gewoon een mening (y)

mja idd rotweer, de zoveelste keer dat ik nat ben :(
Ik heb eigenlijk heel weinig vertrouwen in de komende proefwerkweek :( natuurkunde en wiskunde lijken wel chinees :( en scheikunde ook maar daar heb ik gelukkig niet een pw van.

Pff verder vandaag weer faalangsttraining gehad :s waar gaat dat over zeg. en volgende week ga ik lekker niet, k heb nu al 2 enorm belangrijke lessen gemist :mad:

Kleine meisjes van 13 proberen mij dwars te zitten :mad:

Ben nu gewoon wel geslaagd voor mijn theorie. Gisteren gezakt, vandaag maar weer geprobeerd. Ben opgelucht..

En waarom zeiken sommige mensen zo over het feit dat ik geen vriend heb?! Laat me lekker Maar stiekum mis ik het/hem wel...

Gefeliciteerd! :)

En laat ze lekker zeiken :o

@ Daydream-ster; gefeliciteerd met je theorie en idd, laat ze maar lullen!

Ik heb mijn eerste voldoende en whoeiiii zometeen wat drinken met misschien wel de meest bijzondere jongen nu in mijn leven. Ik hoop dat het leuk wordt en dat hij dat dan ook vindt!

Waarom typen sommige mensen niet normaal Nederlands, met hoofdletters, leestekens en al dat soort dingen die er in een getypt stuk horen te staan om het leesbaar te maken? En waarom springen ze van de hak op de tak? Enz. En waarom zijn ze dan nog verbaasd dat je ze op een gegeven moment niet meer begrijpt?

Waarom zijn mensen negatief als je wilt dat ze dat niet zijn, zijn er geen mogelijkheden als je wilt dat die er zijn en positief als je wilt dat ze negatief zijn en zijn er wel mogelijkheden (of lijken ze er iig weer tijdelijk te zijn) als je wilt dat ze er niet zijn?

Vandaag in ieder geval redelijk wat huiswerk gedaan. Is er iemand lid van de vrouwenbibliotheek in Utrecht? Ik wil een boek 'hebben', maar dat hebben ze dus alleen daar... Of heeft er misschien iemand informatie over suïcidaal gedrag onder allochtone meisjes en jonge vrouwen?

Ik heb last van m'n buik, last van m'n hoofd, last van m'n gewrichten en spieren en vooral veel last van mezelf.

Een mening die je best iets anders kan formuleren(y)

Daar sluit ik me bij aan. :o

Ik heb vreselijke zin in pizza en chocolade ijs. :(

Op wat dingen na die ik nog aan iemand moet vragen (net gemaild) is de opdracht af. Dat is iig iets.

vergeet soms dat t voor mij zo normaal is nu wel... dat anderen t niet zo gewend zijn en soms niet weten hoe op zo'n situatie te reageren. dat merkte ik toen ook toen ik dat vertelde in de klas..

soms wil je gewoon even zeggen dat je van iemand houd, maar soms komen die woorden zo verdomt moeilijk je strot uit..

Alles is zo verwarrend.. Ze gaat me gewoon ineens verlaten, dumpt me ergens anders, en ze zou er altijd voor me zijn?! En dan zij, met hetzelfde probleem, zelfde persoon, of all the people juist zíj! Hoe gaat dit nu worden, hoe gaat dit verder? En bijna niemand die het lijkt te begrijpen, ik voel me verraden, het gevoel dat ik weer onderaan de ladder moet beginnen beknelt me. IS het dan zo raar dat ik me zo voel, na bijna een jaar? Als ze weggaat zelfs een jaar.. Moet dit alles nu echt weer overnieuw, hoe kan ik het ook allemaal weer zo verkloten..? 't Is echt een kunst die ik goed versta.. :(

Net naar de praatgroep geweest.

Niet gegeten :o wel halve tompoes, rest laten staan en ook geen snoep. *trots is* Toch wel een halve tompoes, dat lukt me niet vaak, dus..Voor de rest was het wel leuk. Veel gepraat. Wou ze nog gesprek met me moeder en mij ook :| Maar gezegd dat ik zelf wel oplos, anders schrikt me moeder zo.

Vriend gesmst, maar krijg niks terug :( Wat is er toch met 'em? Vanmiddag ook al..

Heb vandaag een heel open en goed gesprek gehad met mijn studiebegeleidster. Heb haar dingen verteld die bijna niemand van me weet, heerlijk die last die nu van mijn schouders af is (Y).

Ik word een beetje heel erg gek van mezelf. Als het zo doorgaat gaat het binnenkort weer goed fout.. Volgende week eerst naar de huisarts om te praten over hoe het verder moet. Ik wil duidelijkheid. Is dat nou zoveel gevraagd?

Morgen gezinsgesprek... en ik zie er ontzettend tegenop :(
Ik heb geen idee wat ik ervan moet verwachten :s

we groeien verder uit elkaar. ik kan het gewoon nergens mee vergelijken, gewoon 2 mensen die uit elkaar groeien, net als vage afrikaanse landen waar niemand wat om geeft. er is al zo goed als niks grappigs meer aan onze gesprekken, alleen wat nutteloze info. binnenkort zal het nog minder worden, en minder en minder. Bam, alles weg. had ik maar een relaxte mening. "falling away from me" alles, ook de rest, wat al niet veel was dat terzijde. wel iemand erbij die er doorheen help, jeej wat ben ik toch weer sociaal. maar ik kan het allemaal niet lang meer aan. en ik wil echt weten wat er na de heuvel komt. een open einde.

Zoveel opgekropte chaos in mijn hoofd en zoveel dingen die ik
zou willen zeggen en schrijven. Honderd regels neergetypt en
weer weggehaald en eigenlijk komt het allemaal op één ding
neer; ik voel me te dik, te zwaar, te aanwezig, er is teveel Kim
en vooral; ik wil afvallen.

Intussen zit ik * kilo boven m'n minimum, en halverwege een
eetlijst, en het is gewoon te veel.

En stiekem is het ook gewoon héél erg frustrerend niet meer in
kindermaatjes te passen enz, blijkt nu weer. Mijn kast ligt vol
met verschillende maten, en eens loop je dan toch weer tegen
de kleinste aan. :(

~

Maar morgen zal ik, en morgen is het, en morgen...

*schop* En morgen is weer een nieuwe dag.

Is dat niet juist fijn? Die maatjes zijn bedoeld voor kinderen :)

Ik huil maar en ik huil en ik kan niet meer ophouden :( Ik wil niet meer..

Ja hoor, daar gaan we weer. Oh echt ge-wel-dig hoor. Waarom blijft hij niet gewoon (weg), het ene moment ben ik de 'lieve mooierd' en daarna ben ik weer tijdelijk oud vuil. Rot toch een end op, of zeg anders gewoon wat er dwars zit. (n)

Vind ik ook, ik had vandaag ook een rothekel aan die kankerregen! :mad: (n) Ik was helemaal doorweekt.

En zouden de dames en heren moraalridders een beetje minder over onze bewoordingen kunnen vallen? Er zijn wel belangrijkere dingen om je druk over te maken, dacht ik zo.

En ik heb een beetje hoofdpijn, heb last van rillingen, heb het koud en voel me zwakjes. :(

En ik voel me zó ongelooflijk leeg van binnen; echt zó'n rotgevoel, ik voél gewoon de ellende. Ik voel me slecht, nu. Ik heb een knuffel nodig. Hád een knuffel nodig, de hele dag al. Van een bepaald iemand. Niet gehad. Ik heb wat warmte nodig, wat bevestiging. Wat liefde. :(

En ik wil van die herinneringen af. Weg uit m'n hoofd.

De vader van mijn moeder was de slimste jongen van de klas, en na de middelbare kwamen dan ook de hoofdleraar en een geestelijke (welk geloof doet er niet toe, wordt dadelijk voor de oplettende lezer wel duidelijk :P ) aan huis. Of zijn ouders hem niet wilden laten studeren.
Daar was geen geld voor. Na lang praten mocht hij wel een machinistenopleiding gaan doen, voor op de stoomtrein. Let wel, we hebben het over de jaren dertig van de vorige eeuw. Machinist was toen een respectabel middenklasseberoep, het gaf hem een betere toekomst dan als ze hem meteen in een fabriek hadden gestopt, zoals de rest van de familie. Al snel kwam de Tweede Wereldoorlog door deze plannen heenfietsen. Mijn opa heeft bij twee boeren ondergedoken gezeten en moest aardappelschillen eten. Hij wist op een gegeven moment een boot naar Engeland te regelen. Hij ging aan boord van dat schip, en drie minuten later de SS ook. Hij was verraden. Hij werd naar Dachau getransporteerd. Daar wist hij twee jaar te overleven doordat ze met een paar man een bandje vormden. Bedoeld om de dagen wat minder zwaar te maken voor iedereen. De Hoofdkampofficier vond het bandje wel aangenaam, ze moesten regelmatig voor hem optreden. Dit is de redding van mijn opa geweest, ze kregen daardoor beter te eten, makkelijkere opdrachten en werden minder beestachtig behandeld.

De keren dat ik bij mijn opa bleef slapen, werd hij wel eens schreeuwend wakker. In het Duits. Dat vond ik altijd vreselijk. Verder leek het er niet op dat hij een trauma aan WO II had overgehouden.
Na de Tweede Wereldoorlog, en zijn vrijlating van de daaropvolgende kampen, hervatte hij zijn baan als machinist en trouwde. Hij kreeg 8 kinderen. Zijn vrouw, mijn oma dus, pleegde eind jaren zeventig zelfmoord onder invloed van medicijnen. Mijn opa mocht tegen die tijd bijna met pensioen, de kinderen waren het huis uit, en hij had dus tijd over. Wat ging hij doen? Iets wat voor "gewone" mensen in die tijd nogal vreemd was: beleggen. Long story short, hij was binnen een paar jaar miljonair. Hij liet al zijn kinderen van die rijkdom genieten. Hij gaf ook heel veel weg aan anderen, verenigingen in het dorp waar hij tegen die tijd woonde enzo.
Als opa was hij ontzettend lief. Hij stimuleerde mijn prille begin van een wieler- en voetbalcarriere, was nooit boos en had altijd tijd voor je. Ook merkte ik altijd dat mijn moeder nooit 1 negatief woord over hem kon zeggen. Dat kan ze nog steeds niet. De man is voor haar (en eigenlijk ook voor mij) een soort heilige.
Begin jaren negentig krijgt hij longkanker en sterft hieraan.

De moeder van mijn vader was verbitterd door de dood van haar man eind jaren zeventig. Dat uitte zich door het steevast kleineren van mijn opa (de vader van mijn moeder, de machinist).
Hij was maar een boer en had geen fatsoenlijke opleiding gehad, was haar mening. Mijn opa zat hier nooit zo mee, mijn moeder vond het heel erg. Het ergste was nog de keer dat mijn opa al vergevorderde longkanker had. Mijn vader had zijn studie voltooid en werd doctorandus. Hij was hier behoorlijk trots op, hij had dit naast het uitoefenen van een fulltime baan klaargespeeld. Mijn opa en oma werden beiden voor de promotie uitgenodigd, maar geen ooms of tantes, want dat zijn er gewoon teveel. Omdat mijn ouders het te druk hadden om hem te halen, wilde mijn opa met de trein reizen. Dat vond een zus van mijn moeder (terecht) geen goed idee, hij was echt al heel erg ziek. Dus brachten zij en haar man hem met de auto.
Mijn oma heeft daar nogal herrie over gemaakt. Waarom mochten de broers en zussen van mijn vader er niet bij zijn, en wel die zus van mijn moeder? Ze wist heel goed dat mijn opa doodziek was. Ze heeft tegen mijn ooms en tantes zo zitten zeuren dat deze maandenlang niet mijn ouders gesproken hebben, en ze heeft een hoop onfatsoenlijke dingen gezegd.
Om aan te geven hoe ver mijn opa gevorderd was in zijn ziekte: twee weken nadien zou hij overlijden. Van mijn vaders kant kwam niemand op de begrafenis.

Ik heb dit alles nooit meegekregen, ik was te jong. Ik hoorde het beetje bij beetje in de afgelopen twee jaar. Het was voor mij reden genoeg om mijn oma, die ondertussen dement was, nooit meer te willen zien. Ook niet toen zij een paar maanden geleden ook kanker bleek te hebben. Ze was een paar dagen later dood. Ik ben met tegenzin naar haar begrafenis geweest, en heb geen traan gelaten.

Zo, hier moest ik vanavond aan denken en ik wilde het even kwijt. :o

[edit] En ik zit er niet mee als mensen het woord "kanker" als scheldwoord gebruiken. :p

Ik mis vrienden. :(
Heb het gevoel dat ik ze allemaal kwijt ben. Of misschien heb ik ze wel nooit gehad. Ik weet het niet. Een nieuwe studie verandert veel in ieder geval... :s
Hoe dan ook zou het leuk zijn om in een zin weer gewoon 'een vriendin' te kunnen zeggen ipv 'iemand die ik ken'.

Zal hier maar eens aan mee gaan doen dan:

Ik ben opgesloten in het huis van me ouders, kan geen kamer vinden en ik draai helemaal door van het feit dak nog nooit heb gezoend e.d. :( vraag me niet waarom, ik kan het niet verklaren, maar ik wordt er helemaal gek van :(

Vanmiddag gezinsgesprek bij het riagg :|
Ik zie er onwijs tegenop... heb geen idee wat ik ervan moet verwachten :(

Vandaag rustig dagje. Als mijn hoofd nou ook eens rustig bleef. :o

*knuffelt Erik*

Zo hey, ik heb het helemaal gelezen, wat een verhaal zeg!

Voel me rot, gisteravond aan 1 stuk door gehuild, op zich luchtte het wel op, maar goed..

Me vriend sprak ik op msn, hij vindt dat ik de laatste tijd met me aandacht ergens anders zit. Ik heb hem amper verteld hoe het nu zit met al die gesprekjes die ik de laatste tijd heb. Ik ben het gewoon vergeten. Het is ineens ook allemaal zo heftig..

En ik moet van me begeleidster aan me moeder vragen of ze nog iets te vragen heeft over de brief die ik pas schreef. Ik durf niet...

:(

k wou ff zeggen dat dit topic op t moment wel ff een erg negatieve lading heeft :p

Dus ik doe er wat aan

het tentamen viel mee :)

k heb niet zo'n vervelend dagje gehad :) k heb zin in het weekend <3 alleen maar dansen :D vanaaf na mijn werk, morgen wedstrijd en zondag les :D:D

*knuff voor ertur, Balance, herby, ruudje en iedereen die het nodig heeft*