Vertrek van het licht
 

Waar eens het leven heerste
en de lach weerklonk
Waar het licht beheerste
en duister in het niets zonk

De sterren straalden
De wind streelde de bomen
Laat de nacht maar komen
waar het licht draalden

Het doek viel
De duisternis kwam
vergeten was het licht van de ziel

Velen zijnde een onschuldig lam
van wie de lach verviel
waar eens het licht aankwam


Dit is mijn eerste poging tot rijm/sonnet... Hoop dat het een beetje gelukt is... De titel is niet goed, daar moe'k nog ff aan sleutelen...

Tips/commentaar?

het ritme gaat hier en daar een beetje mis, een beetje meer regelmaat misschien? De eerste alinea, zeg maar, vind ik wel heel mooi (y)