Slapend meisje
 

Slapend meisje

Geleidelijk geeft ze zich
over aan de rust
haar marmeren huid en haar
blauwe bronnen dicht

in samenspel, adem, lucht,
niet verliezend beer
om haar te ontnemen de
zwarte nachten diep.


Dit is één van de eerste gedichten die ik serieus schrijf. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden en sta open voor kritiek!

Ik vind 'niet verliezend beer' niet zo mooi, maar 'zwarte nachten diep' dan weer wel. Zwarte nachten diep komt minder gekunsteld op mij over. Prettig om te lezen hoe je met de woorden speelt en het is ook gewoon een lief gedichtje :D. Zeker niet slecht voor een van je eerste gedichtjes.

ik vind haar marmeren huid een btje een koud gevoel geven. ik weet niet of dat ook de bedoeling was..

voor de rest een lief gedichtje :);)

Bedankt voor jullie commentaar!

@ Halogeen: Beer is inderdaad geknutseld, ik kon geen andere benaming voor een knuffel bedenken :).

@Topdrop: Eigenlijk was het wel zo bedoeld, ik heb het gedicht over een meisje geschreven die een mooie opvallende huid heeft, waar ik op een of andere manier het woord 'marmer' bij vind passen. De blauwe bronnen verdrijven het koude voor mijn gevoel ;)