Zachtjes geef je een kusje op mijn voorhoofd,er gaat een rilling door me heen..het voelt zo goed,zo vertrouwd maar aan op dat zelfde moment schieten er beelden door m’n hoofd waarna ik snel mn hoofd wegtrek en in elkaar duik.
“wat is er” vraag je,ik lees de vraagtekens in je ogen..ik wil het je zo graag vertellen,ik wil je zo graag vertellen over het leed wat me is aangedaan..maar ik durf het niet.
Godverdomme wat haat ik dit,ik wil me zo graag overgeven aan je liefde,aan onze liefde..tegen je aan kruipen en wegdromen,maar ik kan het gewoon niet.
Ik word zo jaloers als ik vrienden verliefd zie lopen doen,dan krijg ik de drang te gaan schreeuwen en weg te lopen,ik wil ook wat hun hebben..oh god wat wil ik dat graag,maar ik kan het niet..
Ik weet dat jij me nooit zal aandoen wat hij me aan heeft gedaan,maar het is een knop in mn hoofd die me tegenhoud en niet wil omschieten.
Ik weet dat als ik niks zeg dat ik je zal verliezen,je zal denken dat het aan jou ligt en ik verspilde moeite ben..en je zal uit mn leven lopen net zoals zoveel anderen al hebben gedaan.
Ik ben bang,bang om alleen te blijven door wat hij me heeft aangedaan…
Je slaat je arm om je heen,het voelt warm,en ook de traan die zijn weg over mijn wang zoekt voelt warm.
“waarom huil je,wat is er..asjeblieft zeg het me,ik wil je begrijpen” hij is zo lief voor me,en waarschijnlijk zou je me begrijpen als ik vertel wat er is gebeurt..maar misschien schrik je,straks loopt je als nog weg,misschien wil je dan niet meer van me houden…ik kan het niet.
Langzaam maak ik me los van zn arm en sta op,maak 2 voorzichtige pasjes en dan opeens schieten de woorden uit mn mond,ik begin stotterend maar bedenk me dan dat ik het er beter gewoon uit kan gooien "..eh..weet je ehm nog dat toen ik...2 weken geleden..toen ehm..toen ik terug kwam uit den haag,alleen met de trein..toen ben ik verkracht en daarom doe ik zo tegen je...ik begrijp het als je me nu vies vind en weg wilt."
Ik draai me om,en probeer de tranen tegen te houden,op het moment dat ik me weer wil terugdraaien,m'n tas wil oppakken en weglopen schrik ik,hij zit er nog..hij is niet weggegaan.
Langzaam staat hij op,loopt een beetje aarzelend naar me toe maar pakt me dan stevig vast,een uur lang staan we daar snikkend in elkaars armen.
Ik huil tranen van verdriet en toch ook van blijdschap,het is er uit..het voelt zo opgelucht,ik heb het verteld en hij is er nog..hij houd nog van me.
Hand in hand lopen we naar huis,op het moment dat ik z'n ogen kijk schrik ik...ik zie nog steeds diezelfde vraagtekens,en kleine tranen stromen over zijn gezicht.
Ik laat zn hand los en blijf stil staan "wat is er,je moet eerlijk tegen me zijn...vind je me nu vies?"
Hij kijkt verschrikt gaat tegenover me staan,strijkt met z'n hand over mn haar "nee..natuurlijk vind ik je niet vies,ik ben verdrietig en geschokt..omdat iemand jou dit heeft aangedaan,en omdat jij mij niet in vertrouwen durfde te nemen,geloof me...vanaf nu kan je alles tegen me zeggen,ik blijf van je houden wat er ook gebeurt,je bent mn meisje.."


Het is het beginstukje van een verhaal waar ik nu mee bezig ben :)

heh.. ik wil door lezen...

*wacht op meer*

tis echt mooi (y)

je slaat ineens over van je naar hij das wel verwarrend

hij is zo lief voor me,en waarschijnlijk zou je me begrijpen

1 zin met allebei zelfs :)


het is wel heel lief..

Jah haha ik lees het net door en er klopt geen fuck van...hartstikke van de hak op de tak springend,was een beetje emorioneel toen ik het schreef :)

Ik schrok me rot toen ik het las, amar tis een mooi emotioneel verhaal

Heel cool maar twee dingen:

"Je slaat je arm om je heen" klopt niet, moet "je arm om ME heen" zijn.
En eerst vertel je het verhaal aan hem, je zegt steeds: "je doet dit, je doet dat, je bent dit" etc. maar daarna gaat het over "hij doet dit en hij doet dat" dus je gaat over van je naar hij. Dat vond ik een beetje raar. Voor de rest cool geschreven, leest lekker weg. (y)