Waar ligt het aan?
 

Problemen. Veel mensen (vooral op psych) hebben problemen met zichzelf, hun omgeving en hun gevoelens. Vaak zat zitten mensen niet lekker in hun vel.
Maar welke reden heeft dat? Komt het simpelweg door stofjes in je lichaam? Heeft het te maken met een verstoorde balans van hormonen en neurotransmitters? Komt het door problemen in je leven? Komt het door gebeurtenissen in het verleden? Komt het 'zomaar uit het niets'? Is het een vorm van 'zwakte'? Of heeft het een andere oorzaak?

Dat vraag ik me zo af. Schrijf je je gevoelens toe aan dingen van binnenuit of aan dingen van buitenaf? En denk je dat je altijd de juiste oorzaak ziet, of zit je er zelf soms naast?
En daaruit voortvloeiend: wat is er aan jouw problemen te doen?

*moment van bezinning* :D

Hm ja goeie vraag (Y). Soms vraag ik me dit ook wel af. Misschien dat sommige mensen gewoon zo zijn, problemen hebben. Als het met stofjes te maken heeft, zou dat op zich met medicijnen (als die bestaan) verholpen kunnen worden.

Mja misschien is het ook wel omgeving, invloed van buitenaf, beinvloeding (en dan bedoel ik met name am en es). Voor de rest, ik zou het echt niet weten :confused:

Mijn problemen hebben externe oorzaken, maar ik heb ook geen problemen met mezelf, ik heb problemen met andere mensen of dingen. De problemen die ik nu heb zouden ooit best wel de oorzaak van een ander probleem kunnen worden, maar nu niet. Nu gaat het goed :)

Volgens mij ligt het vooral aan het sociale milieu waar binnen je groot bent gebracht.

Iemand die b.v. ouders heeft die haar fysiek of mentaal mishandelen zal een lage eigenwaarde krijgen, omdat ze zo door haar ouders is conditioneert.

De tegenhanger van dit persoon komt uit een rijk gezin, haar ouders zeggen dat ze van haar houden, mocht ze iets breken dan betaald papa het toch wel.

Persoon A (onzeker) zal op het eerste gezicht veel onzekerder overkomen dan persoon B (zorgeloos). Puur en alleen door wat voor invloed hun ouders hebben gehad.

Uiteraard kun je het niet zo zwart-wit stellen, want er spelen ook andere veel factoren mee.

Ik geloof zelf dat veel problemen veroorzaakt worden door externe factoren, maar je kunt moeilijk alleen op de wereld wonen, toch? ;)

van binnen uit heb ik problemen die door mijn denk gedrag verergerd worden door vrienden
*klinkt wel vaag geloof ik :S*

wat ik er aan kan doen is waarschijnlijk iets van zelfvertrouwen zien terug te krijgen

Ik denk dat het een combinatie is. Ik denk dat een slechte omgeving het effect versterkt, terwijl een goede omgeving het effect juist kan afzwakken. Het kan door dingen uit het verleden komen maar ook door dingen die op dit moment spelen. Ik denk niet dat het zomaar uit te niets komt. Erfelijkheid heeft er ook wat mee te maken denk ik.

Ik probeer ze te combineren. Soms kan ik er wel naast zitten maar uiteindelijk vind ik vanzelf de juiste oorzaak.
Een goede omgeving en tijd.

mijn probleem wordt gevormd door mezelf. uitleg:

ik ben altijd heel hard voor mezelf. altijd vrolijk zijn, klaar staan voor anderen, en vooral niet naar mezelf luisteren. toen ik gepest werd heb ik alles over me heen laten komen, en daarna alles weggestopt. nu zit ik op een nieuwe opleiding, nieuwe mensen, nieuwe ervaringen, en dat was het begin van een hele hoop verdriet. op de opleiding ben je vooral heel erg bezig met jezelf, en dat was ik nooit. en nu móet ik wel. erg naar dus. end at heeft me gebroken, want nu komt alles eruit, en lig ik in mn kop helemaal overhoop met mezelf. en daar krijg ik hulp voor. om zelfvertrouwen te krijgen, en om rare gedachten te verbannen.

Al je gevoelens worden volgens mij wel veroorzaakt door stofjes, zoals hormonen, maar deze worden op zijn beurt weer getriggered door dingen van buitenaf. Er zijn kortwerkende stofjes, die je bijvoorbeeld een fijn gevoel geven bij een leuke gedachte (of vice versa) maar ook bv je hormoonspiegel, die verstoord kan worden door stress, gebrek aan slaap en noem maar op.

Volgens mij kan je alles daar wel aan toeschrijven.
Maar dat betekent niet meteen dat je deze dingen met medicatie kan 'verhelpen'.

het kan door van alles komen. ik denk dat het bij mij gewoon uit mezelf komt. mijn omgeving is prima, lieve ouders, lieve vriendin, lieve vrienden en toch voel ik me slecht. misschien is er wel iets fout in mijn hersenen. in ieder geval helpen de antipsychotica wel. antidepressiva niet.

In de meeste gevallen komt het bij mij van binnenuit en ga ik afhankelijk van mijn stemming positieve of negatieve dingen zoeken in mijn situatie die de juistheid van die stemming bevestigen. Het is zeker geen vorm van zwakte, stemmingswisselingen zorgen ervoor dat je vanuit meerdere standpunten kan kijken en mijn stemming relativeren kan ik altijd. Ik zie de juiste oorzaak van mijn problemen eigenlijk altijd en als het niet puur van binnenuit komt doe ik er ook wat aan maar dat is per situatie verschillend.

Het is altijd een wisselwerking van factoren, betrekking hebbende op de gebieden;
- sociaal
- fysiek/ somatisch/ lichamelijk
- psychisch/ geestelijk

Iemand met een uiterst veerkrachtige persoonlijkheid kan in de regel gemakkelijker omgaan met ingrijpende situaties. Eveneens heb je te maken met draagkracht, soms kan een probleem op lichamelijk vlak worden opgevangen/ gecompenseerd met bv goede randvoorwaarden op sociaal- en op psych. gebied.

tsja, k ben 16, volgens mij is het gewoon de leeftijd die om problemen vraagt bij mij :o

Dat sowieso in het algemeen en mbt mezelf: het komt bij mij volgens mij ook door van alles (niet altijd hetzelfde dus)...de oplossingen zijn dus ook verschillend.

In het algemeen; ik denk dat het idd door van alles kan komen.
En dat het vaak ook een combinatie van factoren is.

Denk ook wel dat bepaalde dingen je wel kwetsbaarder kunnen
maken voor problemen; iemand die in een probleemomgeving
leeft hoeft niet per definitie problemen te krijgen, maar is daar
vaak wel gevoeliger voor dan iemand die niet in een
probleemomgeving leeft, denk ik.

En mbt mezelf; de manier waarop ik ben opgevoed en de situatie
waarin hebben wel de basis voor mijn problemen gelegd denk ik;
dingen die later gebeurd zijn en bepaalde situaties nu houden ze
(deels) in stand en hebben ze ook (deels) verergerd.

Waarmee ik overigens niet bedoel dat het me allemaal maar overkomt of wat dan ook, voordat iemand dat gaat denken. :)

dit had ik kunnen schrijven...alleen krijg ik (nog) geen hulp

hier sluit ik me maar bij aan
ik vind het namelijk een beetje stomme vraag
ligt een beetje voor de hand dat het een combinatie van factoren is lijkt mij

over persoonlijke problemen ga ik maar niet vertellen

Hoeft niet per definitie zo te zijn, denk ik. En de combinatie kan verschillen. En als je er nog nooit over na hebt gedacht waardoor het nou werkelijk zou kunnen komen (die mensen zijn er ;)), dan is het wellicht heel verhelderend ed om dat wel te doen. Of om over een mogelijke oplossing na te denken die aansluit bij de mogelijke oorzaak. Bv.

Daarnaast: vragen zijn nooit stom. Ook dit soort vragen niet, vind ik.

nee nee
ik had zo'n reactie al verwacht
maar ik bedoel het uiteraard niet zo absoluut als ik het zeg

Ik bedoel het is toch algemeen geaccepteerd dat hoe iemand is altijd voortvloeit uit een combinatie van factoren.
Anders zou iedereen bijvoorbeeld hetzelfde reageren op een bepaalde gebeurtenis.

Jah ik vind de vraag een beetje stom in de zin van dat er toch niet echt een antwoord op is (ik bedoel het eerst deel he, ik heb het hier niet over het persoonlijke gedeelte, dat vind ik best interessant). Het heeft zo weinig waarde als wij als leken hier verkondigen dat het de omgeving/persoonlijkheid oid die persoonlijke problemen veroorzaalt.

Dan snap ik wel dat anderen de vraag daarom niet een beetje stom vinden, maar ik vind dat wel, en dat mag best. Iets is niets :p

Voor mijn gevoel verschilt het per persoon. De omgeving waarin je opgroeit kán niet perfect zijn. Er is altijd wel iets mis, hoe klein dat ook is.. Daar zou je het achter kunnen zoeken. Het ligt er natuurlijk ook aan wat voor problemen.

Iemand verklaarde laatst dat ik geen vrede heb met mijn verleden. Dat het me in de weg staat om gelukkig te worden en lekker in mijn vel te zitten. Van binnen zou ik het nog steeds terug willen draaien of gewoon verbannen uit m'n geheugen. Dat gaat gewoon niet en daar loop ik steeds tegen aan. Dat zorgt elke keer voor problemen met mezelf en anderen, het verstoort mijn normale functioneren.
Zo denkt zij erover, misschien zit er iets van een waarheid in, maar het is ook wel erg makkelijk om het zo op m'n verleden af te schuiven. Dan voelt het net of ik er nu niks aan kan doen hoe ik ben en dingen doe. :s

dit klinkt me erg bekend in de oren.. Ook ik doe zo'n opleiding (SPW) en al lijkt het mee te vallen, het pakt me harder dan ik dacht. En het feit dat ik een vriend had die me echt wilde leren kennen en wilde helpen scheelt ook wel denk ik...

Het ligt bij mij niet aan stofjes in mijn lijf, heb medicijnen geslikt en daar werd het erger van.

Ik denk dat het allemaal te maken heeft met factoren van buitenaf, met deze maatschappij, met school, en opvoeding. Kortom, met mensen om je heen die je beinvloeden.
Tot mijn 15 jaar was ik een vrolijk zorgeloos meisje totdat ik op een jongesschool terechtkwam waar ik ijdelheid en snobisme leerde kennen. En vooral ook, geplaag en gepest.
Ik denk dat ik vanaf dan het stille onzekere meisje ben geworden. Daarbij heb ik thuis nooit veel aandacht en steun gekregen wanneer het nodig was, presteren en slagen was het belangrijkste.
Kortom ik ben vanaf die leeftijd altijd afstandelijk geweest tegenover mensen en ik voel me vaak niet lekker in mijn vel, hoewel sommige mensen wel zeer goed zijn en me dus volledig kunnen opvrolijken.

@Miracle: het is geen éénrichtingsverkeer. Je verleden bepaald misschien gedeelteelijk hoe je bent en je voelt, maar je heden bepaald net zo goed hoe je met je verleden om gaat en dus hoe je nu bent en doet. ;) Je verleden kun je niet veranderen, je toekomst wel en het heden heb je zelf in de hand: je kunt dus iets van je toekomst maken.

Haar conclusie was ook dat ik m'n verleden zou moeten verwerken, voordat ik echt vooruit kom. Maarja.

het is een combinatie van alles... Als jij en een genetische predispositie (dus gevoeligheid) hebt voor een psychische stoornis, en daarbij groei je in een onzekere omgeving op dan kan er een stoornis ontstaan.
Maar als je met diezelfde predispositie en een veilige en zekere omgeving op groeit hoeft er niks te gebeuren.
Voor de ene stoornis heeft omgeving een grotere invloed dan bij de andere, en zo ook bij "stofjes" in de hersenen.

Zo is het dat bij een eeneeige tweeling waar de een schizofrenie ontwikkelt niet zo te zijn dat de andere het ook ontwikkeld, maar er is wel 50% kans op... (alleen dus bij eeneeige tweelingen).
Net als dat als je moeder lijdt aan een depressie, hoef je zelf niet een depressie te ontwikkelen maar de kans is wel groter voor jou dan voor iemand anders waar geen familielid een depressie heeft. Maar iemand die geen familieleden met depressie heeft kan ook een depressie krijgen.

Mmm beetje duidelijk? Ach het komt er op neer, dat één factor niet voor een gehele stoornis kan zorgen, het is de combinatie van meerdere...

Werd ook bij mij gezegt.. :o

Offtopic: waarom heb je trouwens je nick veranderd? :D

Dat heeft ze van Freud... Die vond dat het verleden belangrijk was... zich in ons bewustzijn nestelde.... Het kan wel... maar geld niet voor iedereen denkik

Omdat ik deze nick mooier vind. :p

@ Moonlight fairy: Kleine kans dat ze het van Freud heeft, maar misschien heeft ze het verhaal al een keer van iemand anders gehoord. :) Het zal wel een veel gebruikte theorie zijn. Alhoewel ze het wel goed heeft uitgediept.

Kruimel: JE probeert toch geen algemene formule te zoeken voor psychologische problemen he?

oh ik zit het al, ik heb je gegevens ingevuld in de formule

f(x,t,a) = 1-3x^t+5a dus het komt door een gebeurtenis op 13 jarige leeftijd

;)

kijk dat bedoelde ik ook zo'n beetje ;)

Hoi Kruimel (leuke nickname trouwens! ;)),

Hier heb ik ook al heel veel over nagedacht. En weet je? Ik weet het nog steeds niet ;)
Ik denk, dat als we weten hoe het komt dat zoveel mensen zich niet goed in hun vel voelen en waarom mensen depressief worden, dat we dan al lang een middel hadden gevonden om dit allemaal te voorkomen. Denk je ook niet?
Dat is toch de conclusie die ik bekomen heb, na het vele denken over die vragen ;)
Maar tja... Ik hoop dat, zolang er mensen zijn die zich door één of andere reden niet goed voelen en willen praten met een profesioneel iemand, hoop ik dat er ook mensen zijn die daadwerkelijk naar hen willen luisteren en hen ook willen helpen met hun problemen. (Psychologen, psychiaters, maatschappelijk werkers, ........).
:)


Vele lieve groetjes,
Sylvie.

Nee, en die is er ook niet. Ik vroeg me alleen af waar mensen hier op het forum de oorzaak zouden leggen. Dat kan bij veel mensen erg verschillen. :)

Ik denk dat iedereen zich dat afvraagt die in dergelijke problemen/gemoedstoestanden verkeert en dat juist het probleem is, dat men het niet weet. Als men het weet, is het vaak makkelijker te verhelpen mits men de motivatie daarvoor heeft.

Dat gaat niet per defenitie op, immers, men weet de oorzaak van HIV maar heeft er tot op heden geen anti-stoffen voor ontwikkeld (okay, de ziekte kan 'geremd' of 'uitgesteld' worden).

Of, bedoel je het anders..