Ontwaken
 

Ochtend. Een dof gevoel achter haar voorhoofd. Het ontwaken van haar zintuigen. Signalen die alarmbellen doen afgaan.
Een slaapzak, open geritst, slordig over haar heen. Een arm om haar naakte middel. Een warm lijf tegen het hare. Een aanraking van adem bij haar schouder.
Het langzaam beseffen van de gebeurtenissen. Een vage herinnering aan de voorafgegane avond. Drank, muziek, een glimlach.
Toen een kus, een zoen, een streling. Bezopen zoektocht naar een stille plek. Een nog idiotere zoektocht naar bescherming tegen kind of ziekte.
Daarna warme golven, tedere woordjes en een onbeschrijfelijk tevreden en veilig gevoel. Veilig genoeg om in slaap te vallen.
Ze draait zich om. Haar vinger volgt de lijn van zijn wenkbrauw. Als bedankje een lome glimlach. “Goede morgen”.

Dit vind ik geen verhaal, eerder een hoopje woorden. Het zijn namelijk geen goedlopende zinnen, enz. Maar die bescherming tegen kind en ziekte vond ik wel erg leuk!:D

Duivelaartje

Tjah... op DoP kan ik t ook nie posten, want tis ook geen gdicht :D majah... :) een hoopje woorden is ook wat :P

Ik vind het op zich wel mooi bij elkaar staan. Het loopt wel lekker. Maar voor de rest, wat moet je ermee? Voor de rest is het eigenlijk niks.

Tjah, dan kunnen we net zo goed over de zin van het leven gaan praten...

of zie'k dat verkeerd? :D

Tja, het is een tekst. Maar wat ik bedoel is dat het te weinig voorstelt om te bekritiseren. Het is zo kort en zo gewoontjes. Het is best bijzonder geschreven, maar je bent niet de eerste die het zo doet. Meer weet ik er niet over te zeggen.

En ik ga zeker geen appels met peren vergelijken.

:)

Okay