De ondoordachte ridder
 

Ik ren door de bedrukte straat,
het bloed stroomt uit de ramen
langs de slapen van het beest
dat zich in mij genesteld heeft
dat zingt "Ik zal je niet verwoesten lief"
maar al veel verder is dan dat.

Geef ik mijzelf over aan de genummerde schlagerzangers
terwijl de hoeren vanuit het putje
hun rioollucht verkopen, kijkende hoe ik,
ik langzaam het konijnenhol betreed?

Nee, ik weiger en ik konkel,
dus grijp me vast aan oude dingen;
verslavende herinneringen
die het daglicht nooit meer zien.

Geef mij de drank, de drugs, de dood.
Want ik vrees enkel mij en mijn wezen.

:eek: hoe kom je aan die gedachten?

wel btje freaky, maar erg mooi

wauw, erg goed, en heftig! (y)

Ja, vind ik ook. :) En je verwoordt dingen mooi.
dat zingt "Ik zal je niet verwoesten lief"
maar al veel verder is dan dat. (y)
En dingen - herinneringen klinkt in jouw gedicht heel mooi. :)

hmm, zo heerlijk over the top =)

Ja, je hebt het.

bijzonder bijzonder goed! (y)