dingen verzwijgen voor je psych/hulpverlener?
 

Voor degene die hulp hebben: Verzwijgen jullie wel eens dingen? Of weet hij/zij alles / heel veel van je?

ik verzwijg dingen de laatste tijd steeds meer, maar da's omdat ik haar irri vin en van dr af wil.

Ik heb wel een paar dingen 'verzwegen'. 't Had met m'n geloof te maken en was moeilijk uit leggen aan haar... Ik heb er toen een ander verhaal van gemaakt, wat op 't zelfde neer kwam... Ze heeft me er wel bij kunnen helpen...

ik heb heel veel verzwegen terwijl ik daar wel over moet praten eigenlijk anders loopt het straks fout maar ik heb gelukkig een super goede vriendin die het weet en die me controleerd

Wat is het precies waardoor je geïrriteerd van haar bent? Misschien is het beter dat je haar vertelt dat je de sessies bij haar niet goed vindt lopen en dat je liever met een andere hulpverlener zou willen praten. Het lijkt me in ieder geval het beste dat je samen met haar een oplossing zoekt waar jullie allebei tevreden over kunnen zijn.

ja dat had ik dus ook.. maar toen bennik niet meer naar r toe gegaan, nou zit ik zonder en voel me vaag zo, maar maandag weer kennis maken met een eventuele nieuwe :/

Ja, dat doe ik wel, hoewel ze ook wel veel weet. Dinsdag moet ik weer en ik heb iets waar ik over moet praten, maar eigenlijk weet ik al dat ik het toch niet doe.

En voor de mensen die snijdenen hulp hebbe...weten jullie hulpverleners het ; zo nee, ga je het nog vertellen
zo ja , hielp het om het te vertellen?

Ik verzwijg heel veel.
Te veel

Ik verzwijg dat ik het eigenlijk niet alleen meer kan, dat het keer op keer fout gaat.. Dat ik heel erg snij... :(...

zolang je maar probeert :S

ik zou sowieso nooit naar een hulpverlener gaan.

Ik heb problemen ik los ze wel op anders pech gehad ik hoeft echt niet 1 of andere gek bij me hebben die me een beetje woorden in me hoofd gaat stampen ofzo of die naar me verhalen luisteren en achteraf denken wat een stakker dan kan ik net zo goed tegen me hond praten.

1) een psych of hulpverlener is niet gek...

2) het kan heel erg opluchten door er over te praten en je gevoelens te tonen.

3) 'k denk niet dat een psych of hulpverlener zo denkt zoals jij het daar neer zet.

tja...
ik vertel nix zolang ze er niet naar vragen en verder zeg ik heel vaak "weet ik niet" als ik niet zeker weet of het wel zo verstandig is alsk da zeg... kbedoel, niet dat ze rare acties gaan ondernemen ofzow... nja, laat ook maar zitten.

Ik heb bij meerdere hulpverleners gelopen. De eerste was een vertrouwenspersoon op school. Ik vertrouwde haar. Teveel, zo bleek. Dus op een gegeven moment werd ik doorgestuurd naar jeugdzorg. Daar was een persoontje die ik ook vertrouwde. En toen zei ze iets tegen mijn ouders waarvan ik niet wilde dat ze dat te weten waren gekomen, en toen klapte ik dicht en loog ik. Ik heb haar uiteindelijk verteld dat ik niet eerlijk was geweest, en toen werd ik naar het riagg doorgestuurd. Daar kwam ik bij een vrouw die ik al vanaf het allereerste moment niet vertrouwde. Ze had zo'n strenge directrice uitstraling. Mn ouders zeiden dat ik haar een kans moest geven, terwijl het eigenlijk IK was die een kans nodig had...Ik heb NOOIT de waarheid tegen haar verteld. Was er dus ook gauw weer weg... Ben ook nog bij een haptonoom geweest. Heel aardige vrouw. Echt super. Ik vertrouwde haar ook voor mijn doen best aardig. Ik zei op een gegeven moment dat het niet erg goed ging met me, en toen zei ze daarna: "Ik denk dat we wel kunnen stoppen." was een klap in mn gezicht...Probeer ik aan te geven hulp nodig te hebben, wil ze me 'alleen laten'... Maar ik heb doorgebeten en ben nu zonder hulp. Nog niet zo lang. Ik gok een krap half jaartje... Het gaat niet goed, maar het gaat beter. Ik wil iig niet meer dood, maar gelukkig ben ik niet...