Een leeg lichaam
 

Ze gaat voor de spiegel staan
Ziet zichzelf
Schrikt
Is zij dat
Een lichaam
Grote donkere wallen
Een mager gezicht
Een lichaam
En een laag gewicht
Geen emoties af te lezen
Alleen een lichaam en een leeg gezicht
Waar is haar gevoel gebleven
Hoe kan ze ooit weer normaal leven
Ze ziet dat ze nu echt fout zit
De angst komt
Ze schrikt van zichzelf
Ze wil echt beter worden
Maar kan ze het
Durft ze het toe te geven
Hoe zullen ze reageren
Zullen ze haar geloven
Of lachen ze haar uit
Als ze dat nou wist
Maar een besluit durft ze niet te nemen.



das een van mijn gedichten!

Het is weer spiegel-tijd ^^

Hum. sorry, 3 achter elkaar. Gaat het over anorexia? Iig, ik mis hier een zekere wanhoop. Dit is meer een dagboekmonoloog, een beetje te oppervlakkig om liederlijk of dichterlijk te zijn. Een opsomming van onzekerheden, emoties en vragen. Puber-gehalte, niet slecht bedoeld, maar het is wel die leeftijd die dit uitstraalt.

waarschijnlijk heeft het ermee te maken dat je een beetje iets ouder bent dan haar, want ik vind hem wel heel erg mooi, maar het kan ook zijn omdat ik ook nog in mn puberperiode zit, of omdat we gewoon andere smaak hebben, hoe dan ook.. ik vind hem wel okee

Ik schrik ook altijd van de spiegel, maar mutant weet wel waarom ;), als je zo sexy bent als ik, is het leven ook geen pretje.


Maar ik ben het wel met haar eens. Bovendien vind, behalve gelet op de inhoud, ook taalkundig het niet echt een gedicht. Zinnen opbreken in stukjes en hele korte 'diepe' zinnen maken een stuk tekst niet tot een gedicht.