vinden jullie dat ik hierbij hulp nodig heb en waar vind ik die?
 

Ik heb 1,5 jaar een vriend. Sinds een paar maanden is hij zwaar overspannen doordat hij altijd gepest is op school, door zn moeder en op zn werk. Voor mij is het natuurlijk niet altijd even makkelijk om mee om te gaan. Er zijn momenten dat hij een soort trip heeft (dan is zn depressie het ergst) dan zegtie dattie dood wil en dat soort dingen. Dit is voor mij natuurlijk erg ingrijpend, nou heb ik van verschillende mensen het advies gekregen hulp te zoeken voor mezelf om erover te praten en te leren er mee om te gaan. Denken jullie dat dat nodig is, dat die hulp te verkrijgen is, en zo ja waar?

Het is natuurlijk beter om de kwaal in plaats van de symptonen te gaan behandelen. Als híj zich beter gaat voelen, heb jij ook geen "problemen" meer om te hoeven verwerken. Denk je niet dat je er op een of andere manier voor kan zorgen dat hij zich wat meer kan gaan ontspannen? Zijn uitspraken zijn waarschijnlijk een roep om hulp. Daar zou jij misschien (hoewel je jezelf niet met teveel moet opzadelen) in kunnen helpen.

Misschien kan je kijken om een keer een weekje met hem ergens heen te kunnen gaan? Zodat hij weg is van werk, school en thuis. Het lijkt me iig niet slim om zijn "probleem" als iets vaststaands te beschouwen en dan maar een oplossing voor jezelf te vinden om er mee om te gaan, daar schiet je vriend natuurlijk in feite ook weinig mee op. Zijn problemen blijven, en ik denk dat het vooral die problemen zijn waar een oplossing moet komen. Maar, je hebt gelijk in de zin dat je ook altijd aan jezelf moet blijven denken...

Anderen kunnen voor jou niet beslissen of jij hulp nodig hebt.. Vind jij zelf dat je hiervoor hulp nodig hebt?

Vraag ik me ook af.

Ik denk dat je het probleem moet aanpakken bij de oorzaak. Als je vriend dit blijft houden, dan zal hij hier mss altijd last van blijven houden. Een gesprek met hem of hij hulp wil zoeken is mss wel de beste oplossing (als hij dat nog niet heeft én het zelf wil). Of jij er hulp bij nodig hebt, is iets wat jij zelf moet beslissen.

Denk je niet dat je er op een of andere manier voor kan zorgen dat hij zich wat meer kan gaan ontspannen?ik doe niets anders op het moment.
Zijn uitspraken zijn waarschijnlijk een roep om hulp. Daar zou jij misschien (hoewel je jezelf niet met teveel moet opzadelen) in kunnen helpen. Hij krijgt al alle hulp die er is op dit moment

Misschien kan je kijken om een keer een weekje met hem ergens heen te kunnen gaan? Zodat hij weg is van werk, school en thuis.
Daar istie al weg

Het lijkt me iig niet slim om zijn "probleem" als iets vaststaands te beschouwen en dan maar een oplossing voor jezelf te vinden om er mee om te gaan, daar schiet je vriend natuurlijk in feite ook weinig mee op.
De reden dat ik dat doe is omdat het waarschijnlijk niet meer over gaat, of terug blijft komen.

Zijn problemen blijven, en ik denk dat het vooral die problemen zijn waar een oplossing moet komen. Maar, je hebt gelijk in de zin dat je ook altijd aan jezelf moet blijven denken...

Aan de ene kant vind ik van wel, aan de andere kant ben ik zo eigenwijs dat ik mezelf liever kapot laat gaan dan erover praat.

Zijn er zowieso meer mensen hier met een (zwaar)depressief familielid of iemand in zn vriendenkring ofzo?

Waarom denk je dat? En denk je dat het ook in deze mate blijft/terug blijft komen?
Waarom? En ga je er nu dus kapot aan?
Dan lijkt het mij nl wel verstandig om hulp te zoeken. Zeker als je hem wilt (blijven) steunen. Je bent zelf niet minder belangrijk dan hij.

In mijn vriendenkring zijn wel mensen die (zwaar) depressief zijn of zijn geweest.

Dat zegt al wel genoeg toch? Dat je er zelf kapot aan gaat lijkt me niet echt goed...

Algemeen maatschappelijk werk?

ik denk dat je hem gewoon het beste kunt steunen door er gewoon voor hem te zijn, en te luisteren naar hem, misschien is het wel beter om geen oplossing te zoeken (iig voor een poosje). Ik weet uit ervaring dat het belangrijk is om mensen gewoon hun verhaal te laten doen, als een soort afreageren. Je kunt niet voor hem bepalen of hij hulp nodig heeft, netzomin als anderen dat voor jou kunnen bepalen. Als jij echt denkt dat jij het niet meer aankan op deze manier dan is het misschien verstandig om jouw verhaal kwijt te kunnen aan iemand (niet je vriend, maar echt een buitenstaander). Zo kun jij er gewoon zijn voor je vriend. heel veel succes in ieder geval.

Het is niet zo dat ik er heel de tijd kapot aan ga. Alleen de momenten waarop hij een aanval heeft en ik het gevoel heb dat ik hem niet kan begrijpen die zijn echt slopend.
Ik ben er voor hem en we praten er over, maar hij loopt bij het riagg en zo hij heeft mensen die er voor hem zijn om erover te praten. En ik niet!