Heb je voor een opname ook verwerking nodig?
 

Ik ben in totaal 6 keer opgenomen geweest en momenteel heb ik het er erg moeilijk mee. Soms haat ik dat ik opgenomen ben geweest, maar ook vind ik het wel fijn dat ik in die tijden zo ben opgevangen.
Het probleem is ook dat ik heel veel herinneringen daar heb liggen, omdat ik er natuurlijk een lange tijd heb gezeten. Als mensen dan leuke dingen vertellen over hun leven met hun vrienden, dan heb ik zoiets van: "Ja, die heb ik ook gehad....in de kliniek..."
Omdat ik buiten de kliniek om eigenlijk weinig tot geen leven heb gehad, herinner ik me erg veel dingen van de kliniek-tijd. Soms zijn dit best moeilijke dingen.

Maar nu vroeg ik me af, heeft een klinische opname nou ook inpact op je leven? Moet je dit gaan verwerken? Ik vind het wel vervelend, want ik wil verder en telkens leiden mijn gedachtes er weer naartoe.
Ik ben niet opname verslaafd of zo hoor :p Ik bedoel, ik zou voor geen goud meer terug willen en de laatste keer vond ik het zo vreselijk dat ik weggelopen ben. Wel merk ik dus dat ik het een plekje moet gaan geven of zo. Ik weet niet wat het is :s

Een opname is hoe dan ook behoorlijk ingrijpend (je gaat weg
uit je eigen omgeving, weg van vrienden/familie enz, school gaat
vaak op een andere manier/niet door, je moet hard werken aan
jezelf enz, enz.), zeker als het langdurig en zo vaak is..

Lijkt me dus wel dat het een (behoorlijke?) impact op je leven heeft of kan hebben.

En het lijkt me dan ook niet zo gek dat je het een plaatsje moet
leren te geven. Zeker ook als je er nog vaak mee bezig bent enz..

Hmm, oké, want voor mij is een opname echt de normaalste zaak van de wereld geworden. Daarom voelde het zo raar, dat een normale zaak een impact op mijn leven kon hebben. Nu weet ik tenminste een beetje van hoe en wat.

Thnx.