wat is de zin van het lijden?
 

ja ... nu dat ik toch bezig ben met denken
wat is dan ook dan ook de zin van het lijden? waarom moeten mensen afzien?

waarom denken jullie?

karen

Die is er niet

Daar wordt je hard van.

Daarom.

Het godsdienstige antwoord zal zonder twijfel zijn
"'Wij hebben eeuwenlang keuzes mogen maken, en door soms de 'verkeerde' keuzes te maken lijden we nu ook pijn, het is gewoon deel van het leerproces, net als dat we het hele verhaal van God niet te horen krijgen, maar we die zelf maar uit moeten vissen."

Niet-godsdienstig antwoord; daarom. Deel van het leven, net als alle andere gevoelens. Voelen we geen pijn; dan zijn we geen mens.

je kan er uit leren, je gaat je mss meer tot je god wenden, je kunt dankbaarder worden.

natuurlijk is er geen zin aan het lijden.

De zin van het lijden is om er zo snel mogelijk vanaf te komen. (Ik bedoel NIET dat je jezelf moet ombrengen!) Uhm, volgens mij wordt dat (in het boeddisme) verlichting genoemd.

Jezus deed dat ook voor ons, zou mijn oma tenminste zeggen.

Ik vind dat het geen zin heeft...

Lijden levert men geduld op. hoe meer geduld hoe sterker je bent in je geloof.

slechts door lijden vormt zich de ziel. Hoe kan je jezelf leren kennen als je alleen vreugde hebt gekend?

prediker 7:
3 Je kunt beter droevig zijn dan vrolijk, want bij een droevig gezicht maakt het hart het goed. 4 De gedachten van de wijze zijn graag in een huis vol rouw, die van de dwaas in een huis vol plezier.
5 Je kunt beter luisteren naar de berisping van de wijzen dan naar de lofzang van de dwazen.

Wat is dus de zin van het lijden? dat wij wijzer worden (en door beproeving gesterkt in ons geloof) *een studie naar prediker was niet de meest vreugde-bevorderende zet die ik in mijn leven heb gedaan*

voor zowel Kenjiro als Cartman666 lijkt Boedhisme een perfecte keuze, immers, al het leven is daar lijden...

Evolutie.

De zin van het lijden van anderen is simpel. Het is goed voor mijn eigen egocentrische en decadente gedachten.

Lijden dwingt ons tot keuzes. Deze keuzes definieren wie we zijn. Lijden is dus precies datgene wat het karakter van een mens vormt. Het christelijke paradijs op aarde lijkt mij dan ook een grote nachtmerrie. Allemaal slappelingen die niet weten wat ze zouden moeten doen als er iets fout gaat. En wat word het dan saaai...

Neem reïncarnatie... Wij zouden buiten de wereld, zonder lichaam dus geen pijn kunnen voelen. Dus komen wij hier om de emoties te leren kennen, door te hebben, te doorgronden en er klaar mee te zijn. Tenminste, het lijkt me een goede optie. Het is in ieder geval wel wat ik voortdurend doe.

Als je nooit zou lijden, zou vreugde niets waard zijn. Immers, je hebt alleen maar vreugde, altijd het zelfde.
Daarom vraag ik me ook af, hoe je gelukkig kan zijn in de hemel :confused:

Dat kan niet, want om behoeftes te bevredigen heb je een lichaam nodig. :)

jij moet eerst nog goed uitslapen van gisterenavond :nono:


@ love & peace, je hebt op zich wel gelijk. als je nooit donker hebt gekend, weet je niet wat licht is. zonder afwezigheid kun je aanwezigheid niet waarderen.
en ik denk dat je in de hemel ook je het gekloot op aarde niet meer kan herinneren? :confused: maar als je in de hemel geen tijdsbesef meer hebt, wordt het mss anders.

helaas geloven ze niet in een God..(daar gaat het om in het geloof van Cartman en Kenjiro)

deze mening is nogal plaatsgebonden (heb ik bij geschiedenis geleerd).
Je moet niet in je hoofd denken dat jij een beeld kan maken van hoe het paradijs zal zijn door een soort paradijs te verzinnen dat precies lijkt op de aarde maar dan zonder lijden of pijn.

hetzelfde geldt voor Mephostophilis en Love & Peace:
je zult nooit tekortschieten in de hemel, en het zal constant heerlijk zijn. Hoe? weet ik niet, ik ben er niet geweest.

maar wacht...ik herinner me iets.

De mensen in de hemel kunnen de mensen in de hel zien (dacht ik)
Lees Lukas 16 vanaf vers 19

En in openbaring lezen we aan het eind dat wanneer de Heilige Stad Jeruzalem uit de hemel neerdaalt, alle slechte mensen buiten de stad zullen zijn en de mensen in de stad zullen hen kunnen zien (dacht ik)

daarnaast sluit ik me aan bij kenjiro en cartman wat betreft het lijden

Lichamelijke behoeftes. Jij houdt je niet zo bezig met de behoeften van dat wat je lichaam bij elkaar houdt he, volgens mij... Corrigeer me als ik fout zit.

(y)

Om geluk te kunnen ervaren.

Geluk en lijden zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden.
Zonder lijden geen geluk en zonder geluk geen lijden.
Dus.

ik ook
ik snap dat echt niet

Volgens jouw redenering bestaat de hel dan dus ook niet want daar heeft men i.i.g wel behoeftes

+ het klopt niet want je geest heeft ook behoeftes die je lichaam niet heeft.
Je lichaam kan behoefte hebben aan eten, drinken, slapen, seks. Je geest aan liefde b.v.

Er is uberhaupt niet iets universeels als "lijden" en "vreugde". Je hebt ze alleen omdat we onze eigen acties kunnen evalueren en be(ver)oordelen.

Neem dieren bijvoorbeeld, die kenn geen vreugde en/of lijden.

Als mijn konijn me zag, rende hij uit blijdschap rondjes om mij heen. Wat dreef in hem, om dat te doen?

En als mijn vis mij opmerkte, ging hij vrolijk door met rondjes zwemmen.

Misschien herkenning? Niet uit "blijdschap" in ieder geval, omdat zo'n beest alleen maar behoeftes heeft, en het instinct om aan die behoeftes te voldoen.

Je hersenen horen ook bij je lichaam, het bestaan van een ziel is nog nooit aangetoond.

Ik maak geen onderscheid tussen 'lichamelijke' en andere behoeften (ze zijn alle lichamelijk). Dit omdat het bestaan van een ziel nooit is aangetoond, er geen redelijke reden is om aan te nemen dat er iets dergelijks bestaat en de hypothese van de ziel nergens nodig is om het gedrag van de mens te verklaren.

1. We zijn zelf dieren.
2. Als dieren niet zouden kunnen lijden, zouden ze uitsterven.
3. Als dieren geen vreugde zouden kunnen kennen, zouden ze uitsterven.

Conclusie: (zoog)dieren kunnen wel degelijk lijden (geef je hond maar eens een rotschop) en ook genieten (denk aan seks, eten e.d.).

Op Pluto wonen blauwe knikkerende vogelbekdieren. Hoe? Weet ik niet, ik ben er niet geweest.

Is dat niet "onze" definitie van lijden? Zou die hond het ook zo opvatten? Net zoals de-nu-al-legendarische-blauwe-knikkerende-vogel-bek-dieren-op-Pluto van jou, we weten het niet of die hond ook echt "lijd". Natuurlijk zal 'ie pijn lijden, maar beseft hij het ook echt als lijden? Ik denk van niet.

Kan je misschien even uitleggen wat je dan bedoeld met 'echt' lijden?

Bekijk het vanuit de evolutie. Als honden het niet 'vervelend' (lijden dus) zouden vinden om een enorme rotschop te krijgen, zouden ze dit ook niet proberen te voorkomen. Dat is in feite hetzelfde als met mensen en aambeelden op hun pink.

Je hebt helemaal gelijk.

:)

Er is helemaal geen zin van het lijden. Hoe komen ze daar toch bij.

Dan hou je de spanning er wat in.

Ach, er zijn al genoeg spanningen.

Mensen maken het zichzelf moeilijk of dat doet de natuur, tjah bummer

Mensen willen niet lijden en gaan op zoek naar een uitweg. De zin van lijden is dus dat mensen naar een God zoeken misschien?

lijden gelovige mensen minder dan de rest ofzo :confused:

De zin van het lijden is:
het erkennen v.h. lijden
de bron v.h. lijden vinden
en dit oplossen

Lijden is simpelweg een logisch gevolg van evolutie. Wat dit met een god te maken heeft ontgaat me volledig.

ik zou verder willen gaan:

en door deze motivatie tot het oplossen van zaken: overleven.

Overweeg je het ook nooit dan? Want wanneer je alleen maar afgaat op wat bewezen is, leef je wel binnen een zeer beperkt kader, evenals degenen die alleen maar willen geloven.

Of een ziel al dan niet bestaat interesseert me niets. Wat ik weet is dat wij er in ieder geval niets van merken, want anders zou er een meetbare invloed aanwezig zijn. Waarom zou ik dan mijn tijd verspillen aan me afvragen of er iets is dat niets doet?

Overigens ga ik niet alleen af op datgene wat bewezen is, maar wél op datgene wat bewijsbaar is.

Jij hebt nooit momenten dat je zonder enige duidelijke reden huilt om maar eens wat te noemen. Wat is er mis aan geloven? Wetenschap kan toch nauwelijks nieuwe wegen in slaan zonder "wilde" gedachten?