Een wereld overbrugd
 

Het benevelde landschap had zich verborgen
toen ik me bevond, ergens tussen laag en hoog.
Ik ontwaakte zacht terwijl ik me voortbewoog
in de slapende schoonheid van een vroege morgen.

Al vlug kon ik het lied der zwaluwen horen:
een zwerm die door de zoete hemel vloog.
Maar 't oranje roze paarse loog,
want het water bleek nog steeds bevroren.

En droef klautert de dauw mijn wang omlaag,
maar glinstert in het licht.
De mist wordt langzaam uitgevaagd

en ik doe mijn ogen dicht.
Want dan besef ik traag:
hier aanschouw ik jouw gezicht.

poe ik vind em maar ingewikkeld, of ik lees em gewoon te moeilijk. ik snap niet zo goed waar dat gezicht opeens vandaan komt. is het landschap een soort metafoor of omschrijving voor dat gezicht?

Dit is één van de mooiste die ik van je heb gelezen! :D

:) Hm tja.. misschien moet je 'm nog een (paar) keer lezen, wil je het begrijpen zeg maar... Maar dan zal ik maar even in het kort vertellen waar het over gaat: ik beschrijf het uitzicht dat ik altijd heb wanneer ik 's morgens over de brug fiets, als de zon opkomt en de wereld dus 'ontwaakt' omdat ik dat heel erg mooi vind. Wilde ik al heel lang een gedicht over schrijven :o
Maar omdat ik jouw gezicht nog mooier vind dan het uitzicht waarover ik schrijf, doe ik op het laatst m'n ogen dicht en aanschouw ik een ander gezicht, in mijn verbeelding dus eigenlijk, omdat ik verlangde naar nog meer schoonheid.
Hm ja, zoiets dus. :)

Ave9: Dank je! :o

Ik vind het knap! (y)

hip :D

oo oo oo ik ben zo gek op jouw woorden

Bedankt voor de fijne reacties! :)

Mooi.
Heel mooi.
:)

Lief van jou! :)

Maar... niemand kritiek? :o

ja, had je van de uitvoerende producent niet bracelance kunnen maken :p

:D

Erg mooi, erg mooi...