Avond
 

Avond

Het water stroomt rustig voorbij.
De zon gaat onder
en geeft alles een rode glans.

Het verkeer op de achtergrond.
Lachende stemmen.
Stil gefluister van de wind.

Alles rent voorbij
De tijd, het leven,
maar ik zit stil.

Stemmen in mijn hoofd,
die niet willen stoppen.
Ik haat ze.

Maar verder is het stil.

Roken is dodelijk.
Fijn.
Ik heb de schijt aan alles.

Het wordt donker.
Mensen staan op
en gaan naar huis.

Ik ben alleen.
Gedachteflarden,
meer neem ik niet waar.

De maan aan de hemel.
Denkend aan jou.
Mijn hart schreeuwt.

Maar verder is het stil.

het lijkt meer op een gedachtegang,
heeft iets :)

Ja, ik vind het einde mooi, omdat je dan terugkomt op de stilte. :)
Verder vind ik het niet echt bijzonder...

Mooi gedaan! Maar één ding zou ik anders doen, er staat: 'Ik heb de schijt aan alles.' Ik zou 'de' weglaten, anders klinkt het zo vaag..
Dit stuk vind ik het mooiste :) :

De maan aan de hemel.
Denkend aan jou.
Mijn hart schreeuwt.

Maar verder is het stil.

Het gedachtengoed, de beschrijving op zich doet me weinig.

Maar dit:
Roken is dodelijk.
Fijn.
Ik heb schijt aan alles.

(zonder de de zoals Nijn* al mooi opmerkte) Vind ik een heerlijke zwartgallige kutopmerking tussenin ^^

En

Mijn hart schreeuwt.

Maar verder is het stil.

Vind ik op zich wel een mooi beeld.

mooi. maar het hierboven geciteerde haalt het keihard naar beneden. gedichten als dit hebben afstandelijkheid nodig. dit is véél te persoonlijk en - neem me niet kwalijk - buitengewoon lelijk en clichématig verwoord. haal het er uit en je hebt een prachtig gedicht.