Jihad
 

Als ik het goed begrepen heb, kan de jihad via het zwaard als wel via het woord zijn.

Nu is het zo dat ik in het NRC Handelsblad een tijdje terug een artikel had gelezen waarin enkele islamitische scholieren (van Marokkaanse komaf) gevraagd werd over het 1 en ander n.a.v. de moord op Theo van Gogh. De algemene strekking was dat ze het allen afkeurden, echter had 1 meisje het erover dat voor iedereen op een gegeven moment de jihad begint en dat het voor Mohammed B. klaarblijkelijk zo was dat voor hem de jihad begonnen was.

Om eerlijk te zijn vond ik die opmerking behoorlijk creepy (en blijkbaar kan ik het niet loslaten want anders had ik het na die weken het er niet meer over), want wat betekent nu die jihad precies? Aan de moslims: is de jihad voor jou al begonnen? Zoja, hoezo en naar aanleiding van wat? Zoja, hoe ga je die jihad vormgeven? Zonee, wanneer of naar aanleiding van wat zou die voor jou beginnen? En hoe ga je die dan vormgeven (waar hangt dit eventueel van af)?

And last but not least: kun je je voorstellen dat dit meisje een dergelijke opmerking had gemaakt? Stem je hier mee in?

Mohammed B. deed geen jihad maar speelde eigen rechter.
Voor wat Jihad precies inhoudt raadk je google aan ;)

http://en.wikipedia.org/wiki/Jihad voor een neutrale beschrijving.

nouja, het interesseert me meer wat de "gewone moslima( n )" ervan vindt dan wat er geschreven staat op het Internet.

Er is sprake van twwe jihads binnen de islam: De grote jihad is tegen de ego en deze is moeilijk tegen te gaan. Je dient constant, bij elke stap die je zet bewust zijn van Allah, jammergenoeg zie je dat beeld vaak niet terug bij sommige moslims hier in Nederland niet. En de kleine jihad is het bestrijden van bedreigende vijanden van de islam. Hierbij wordt vaak afgewegen of je ten aanval moet trekken of verdedigen, door middel van het wegen van de positieve tegen de negatieve gevolgen komt men tot beslissing.

Wat betreft de moord op Theo van Gogh weet ik niet wat ik ervan moet vinden. Dat hangt van de intenties van Mohammed B. af, indien deze heeft gehandeld uit emoties of als wraak oid is dit onrechtvaardig. Maar indien er wordt gehandeld in naam van Allah, dan weer wel. In de islam wordt ook gezegd een broeder (geloofsgenoot) bij gerechtigheid te steunen en ook bij ongerechtigheid.

Wat betreft de interview waar je het over hebt bedoelt het meisje waarschijnelijk dat Mohammed B. Theo van Gogh als een bedreigng voor de islam zag en daarom was voor hem de (kleine) jihad begonnen.

ja, dat haalde ik er ook uit, maar dat is toch creepy?

Zelfverdediging en bedreiging voor de islam zijn zulke vage termen die je op verschillende manieren kunt invullen waardoor dergelijke uitspattingen van individuen makkelijk tot uiting komen.

:s

Er zijn inderdaad mensen die zich door hen emoties laten lijden en daardoor krijg je zulke gebeurtenissen. Maar ik weet niet of dat ook het geval was bij Mohammed B.

Je schrijft:

Dus als M.B. niet uit emoties en niet uit wraak handelde, maar in naam van Allah (wanneer handel je in naam van Allah?), dan was het wel rechtvaardig?

Wanneer men handelt in de naam van God en dit natuurlijk niet in strijd is met het woord van god dan is het inderdaad gerechtvaardigd door de islam.

En wanneer of beter: waaruit zou kunnen blijken dat M.B. in naam van Allah handelde?

Voor mij betekent jihad het bestrijden of leren beheersen van negatieve neigingen in jezelf, ik heb het daar zo druk mee (het is zo'n gecompliceerd spritueel proces) dat ik niet aan het beoordelen van de negatieve neigingen bij anderen toekom, dat is mijn visie op mijn Islam.
Ik ben tegen elke vorm van gewapende strijd, een wapen gebruiken is in geen enkel geval een goede oplossing.

Dat moet je Mohammed B. vragen of hij hij uit eigen emoties handelde of in de naam van God.

Zoals brinta zei geldt dat ook voor mij, het is een hevige proces waarbij je constant (grote jihad) bewust zijn van Allah en je dient bj jezelf te beginnen. Dus je eigen fouten en tekortkomingen steeds verbteren en ervan leren.

:s

dat bedoel ik dus....

ik kan met een bommenriem op straat gaan rondhuppelen en schreeuwen dat iedereen eraan gaat in de Kalverstraat in naam van Allah.

en het daarmee te rechtvaardigen :s

Hier sla je de spijker op z'n kop. Niet iedereen heeft dezelfde ideeen over zelfverdediging en bedreiging van de islam (wat natuurlijk heel logisch is) en dat kan in een enkele geval leiden tot gevolgen ala Theo van Gogh.

dat klinkt me prima in de oren :)

maar ik weet dat er ook een andere kant aan jihad zit,.. en die lichtte jij een beetje bij in het geval van M.B.

Ik ben geen perfecte moslim (wie wel) en de gedachte door een religieus fanaticus aangevallen te worden om wat ik zeg of uitdraag lijkt me zo beangstigend dat ik een daad zoals die van M.B. onmogelijk kan ondersteunen.

Ik wil bij deze wel zeggen dat ik de gewapende 'jihad' voor democratie zoals Amerika die bezigt in Irak ook niet kan ondersteunen.

Toen ik zei een broeder ondersteunen ook bij ongerechtigheid, bedoel ik niet dat je voor 'm moet lopen juichen, maar bedoel ik dat je hem op zijn fouten moet aanwijzen en hem helpen dat ook in te zien en daardoor toekomstige aanslagen te voorkomen.

Dit gaat mij weer te ver de andere kant op. Ik streef naar evenwicht in mijn leven, mijn belangrijkste waarde is gerechtigheid. Weerwraak is echter een belangrijk deel van gerechtigheid, daarom is gewapende strijd soms noodzakelijk. Als een schuldige gerechtigheid dreigt te ontlopen.

Ook heeft iedereen het recht om zichzelf en de zijnen te vuur en te zwaard te verdedigen. Als iemand mijn geliefden iets aandoet, dan heeft hij geluk als de politie hem eerder vind dan ik...

Hierbij moet ik overigens wel zeggen det de code die ik volg op vele manieren te interpreteren is, mij interpretatie is slechts een van de velen.

Ik zou niet met mezelf kunnen leven als ik een ander iets aandeed. Ik kan me natuurlijk niet in situaties verplaatsen die ik niet heb meegemaakt, maar ook als ik of mijn dierbaren zouden worden 'aangevallen' (waar praten we over) zou ik geen gewapende strijd voeren. Ik wens die keten van geweld niet voort te zetten, ik geloof niet dat daar iets positiefs uit voort kan komen.

Daaruit volgt rechtvaardigheid

Ik heb zoveel vertrouwen in juist die rechtvaardigheid dat ik mezelf niet ga verlagen tot dezelfde daden als een agressor. De dader zal vroeg of laat tegen de gevolgen van zijn daden oplopen en ze onder ogen moeten zien.
Mijn hel zou zijn weten dat ik iemand anders schade heb toegebracht en dit niet meer terug kunnen draaien.

uberhaupt is er een erkende geestelijke nodig voor zaken als fatwah's, of om een jihad uit te roepen. wat mensen als Bin Laden en Mohamed B doen en roepen is niet alleen achterlijk, en geweldadig, maar ook nog eens tegen het geloof dat ze proberen met hun geweld te bevorderen...

nou ja, ik heb nooit beweerd dat extremisten goed van grijze cellen voorzien zijn...

brinta:
wow, ik wou dat ik zo kon denken. (y)

Iets doen 'omdat allah het wil' is natuurlijk je reinste lulkoek. Het is fysisch onmogelijk om contact te hebben met een hypothestische god, hoe kun je dan beweren iets te doen in de naam van een dergelijke god?

Voor jou maakt het niets uit, maar voor een echte moslim is de koran (woord van allah) alles. En als je dan iets doet in naam van god, en dit niet in strijd is met het woord van God dan ben je goed bezig als moslim.

________________
Herinner hen dus, jij bent slechts iemand die mensen aan iets herinnert. Je kunt ze niet dwingen te geloven. (Soera Al-Ghashiyah: 21)


(y)

Ik vind haar een domme troel die niet weet waar ze het over heeft.

(was dit ongenuanceerd genoeg voor je?)

:D :)

Gatara, hier een link:

jihad

duidelijke link (y)

brengt me op een andere vraag: wanneer is iemand nu ongelovig?

Heel erg simpel als je niet meer in god geloofd

en zijn profeten, uiteraard (y)

oooo ok :)

en wat als je in meerdere goden gelooft?

mm en als de profeten van de moslims anders zijn dan die voor mij, ben ik dan ongelovig? :o

Nu ben ik toch wel nieuwsgierig...

Wat is nóg erger? Ongelovigen? Of aanhangers van het Christendom bijvoorbeeld?

Dan ben jij, naar Islamitische maatstaven, ongelovig.

corrigeer me als ik me vergis :o

Ongelovigen, want die ontkennen het bestaan van God, da's nog erger. Maar Christenen die ontkennen weer de eenheid. Daarom staat de Jodendom dan ook wat dichterbij de Islam.

In de Islam ben je ongelovig, als je niet in God of de profeten (Abraham , Jezus. Mohammed etc etc (vzmh) ) gelooft, of zijn boek (de koran) niet erkent als zijn woord.

Joden en Christenen worden gezien als mensen van het boek. En die zijn zegmaar het 'dichtsbij' ons religie.

De uitspraak van het meisje slaat nergens op en ik snap ook niet hoe ze er bij komt. Ze kent de Islam dus niet zo heel goed. Het overgaan tot een kleine Jihad mag alleen als een Kalief daarvoor toestemming geeft. En op dit moment zijn er geen kaliefen. Bovendien worden terroirstische daden niet tot de Jihad gerekend, de kleine Jihad is alleen om de zwakkere in de samenleving te steunen.

Ik ben ongelovig en ontken het bestaan van een god niet. Ergens klopt er dus iets niet. :)

zie mijn antwoord :p

Vertel waarom ontken je zijn bestaan dan niet en stel je dat met gelijk in hem geloven?

Wat versta jij onder 'ongelovig' ? Daarmee bedoel ik niet dat je geen religie aanhangt iig.

Met ongelovigen bedoel ik mensen die de eenheid van God ontkennen. Maar jij zal er wel een andere betekenis aan geven.

verder: zie Kenjirro's reactie. :)

Ik ontken zijn bestaan niet omdat atheïsme in feite hetzelfde is als geloven - je gaat uit van een hypothese die je onmogelijk kunt bewijzen.

athe·ïs·me (het ~)
1 levensbeschouwing die uitgaat van niet-bestaan of niet-bestaanbaarheid van een god

Je gaat er dus vanuit dat god niet bestaat omdat al die gelovigen geen tastbaar bewijs hebben kunnen leveren. Net zoals we allemaal er vanuit gaan dat die knikkerende vogelbekdieren op Pluto niet bestaan totdat iemand ze een keer waarneemt. Natuurlijk kan je niet bewijzen dat god niet bestaat, maar de bewijslast ligt bij de gelovigen. Atheisme is heel iets anders dan geloof. Er is namelijk geen stelling die onderbouwt hoeft te worden, het is gewoon het niet aanvaarden van een andere stelling omdat deze niet voldoende is onderbouwd.

Bij het agnosticisme is dat een ander verhaal, die gaat wel uit van een hypothese die je onmogelijk kunt bewijzen.

ag·nos·ti·cis·me (het ~)
1 [fil.] levensbeschouwing die ervan uitgaat dat men de eerste oorzaak der dingen (God, het absolute) niet kan kennen

Want zolang je de eerste oorzaak der dingen niet kent kan je ook niet weten of het onmogelijk is deze ooit te kennen.

maar worden wel beschouwd als ongelovigen?