mag ik kritiek?
 

dit is een stukje wat ik een tijdje geleden heb geschreven , ik vroeg me af of jullie misschien je mening willen spuien, misschien zlfs onderbouwd... zodat ik wat beter kan worden...

alvast bedankt!

Op een moment, een grijs, onbeduidend moment drong het tot me door, ik begreep opeens waar ik de hele tijd, al die maanden mee bezig was geweest: ik was aan het bouwen op iets wat er niet was. Ik was aan het rekenen op een basis die al een tijdje ingestort was.
Deze basis kon ik vanaf nu wel vergeten, nu ik eenmaal had ontdekt dat ik nergens meer op kon bouwen kon ik het niet negeren, net als een bekende die je ziet lopen en liever niet wilt ontmoeten, als diegene jou heeft gezien kun je niet meer doen alsof je hem niet gezien hebt, je moet de confrontatie aangaan, ik moet de confrontatie aangaan.

Steeds lichter werd het grijs, het enige waar ik op kan rekenen is dat ik nergens op kan rekenen. Nergens waarop ik vroeger kon rekenen, niets wat echt vertrouwd was is dat nog, enkel de enge dingen, dingen die elk moment kunnen teleurstellen zijn te vertrouwen. Geloof me, dat voelt zo dubbel, de dingen die je vroeger niet wilde vertrouwen omdat je ze niet veilig genoeg vond moet je nu wel vertrouwen, enkel en alleen omdat je anders niets hebt om op te vertrouwen.

Dit alles bracht me tot de helderwitte conclusie dat ik bijna helemaal alleen stond.
Wit dat was de kleur van de eenzaamheid, wit maakt dat we ons voelen als een enkeling, een individu zonder vastgesteld doel, zonder vastgelegde weg, zonder keuze, zonder oordeel.
Wit betekent dat we kunnen bouwen vanuit het niets, vanuit het wit.

heel veel woord herhalingen, het kan wel maar echt prettig vond ik het niet lezen. het stukje kon mij niet echt boeien :o

Éen zin waar er beter twee hadden kunnen staan. Hoewel ik sowieso een beetje twijfel tussen het gebruik van punten en komma's in de rest van de tekst. Volgens mij kan het wel, maar het onderdeel van de vergelijking die je hier maakt is gewoon net iets te groot.

Voor de rest zit het mooi in elkaar, maar het gaat natuurlijk nergens over.
Is er nog een bepaalde naam voor dit soort tekst? Zou best handig zijn...

[QUOTE]Zotje schreef op 05-12-2004 @ 14:34 :


Voor de rest zit het mooi in elkaar, maar het gaat natuurlijk nergens over.
Is er nog een bepaalde naam voor dit soort tekst? Zou best handig zijn... [/QUOT
hoe bedoel je, dat het nergens over gaat?
:o

ja, die woordherhalingen, die zie ik nu pas:)

[QUOTE]Miss Jones schreef op 05-12-2004 @ 15:59 :

Citaat:

hoe bedoel je, dat het nergens over gaat? :o

Precies zoals ik het zeg.
Het is wel een tekst, maar geen verhaal. Of kan jij mij vertellen waar het over gaat?

Als ik een samenvatting zou moeten maken ben ik zo klaar: Bassis en vertrouwen.... Dat is wat ik eigenlijk alleen lmaar erin zie/lees.

Buiten dat er eigenlijk niet zoveel staat en er ook niet veel duidelijkheid is, vind ik het mooi geschreven.

Ik weet niet echt wat je hiermee wil zeggen. Het raakt me niet en ik vind het ook niet mooi geschreven. Je gebruikt veel te veel herhalingen, waardoor het verhaaltje erg saai wordt. Misschien had je het verhaal zelf een paar keer moeten doorlezen, want dan waren die herhalingen je wel opgevallen. Probeer synoniemen te zoeken.:)

En net zoals Zotje zei, waar gaat je verhaal nou over? Je hebt het over 'bouwen', maar wat wil je bouwen? Je hebt het over een basis, maar wat is die basis dan? Wat heeft wit met iets kunnen bouwen te maken?

Ook ben ik het met je laatste alinea niet eens.:o Maar goed... Ik vind dit dus eigenlijk niet zo goed. Niet dat het echt slecht geschreven is, maar het gaat niet echt over iets en dan is jammer.

Duivelaartje

Je schrijft pienter - heerlijk, dom woord. Je kent woorden en woordcombinaties die niet voor de hand liggen, wat prima is. Wel barst het van de herhaling, wat irriteert. Maar dat is een fout die je maar 1 keer maakt. Kortom: ik ben hier positief over, want je toon is zuiverder dan het meeste hier.

imagine, je hebt alle 16 jaren van je leven kunnen vertrouwen op een basis (wat is een basis? dat is een soort front(he, ik lijk wel een officier) waar je altijd heen kunt. je zou het dus kunnen zien als een thuis:P)
in ingestorte basis betekent zeveel als een huis dat niet meer beschermd.
de tekst gaat dus over het volledig erkennen der eenzaamheid.. echter, de eenzaamheid was al eerder opgemerkt maar aan het eind van het stukje zag ik de voordelen ervan in.

ik hoop dat dit wat verduidelijking geeft, want het gaat wel degelijk ergens over (het valt zelfs te stellen dat het schrijven van dit stukje mij geholpen heeft na de scheiding der ouders, ik schreef het direct in 10 minuten op en daarna voelde ik me beter)
:)

Deze zin dus: heel vervelend.
Dit: ik bouwde op iets wat er niet was. Ik rekende op een basis die al een tijdje was ingestort.
lijkt mij dan al beter, mini-verandering.

Zoals al genoemd: teveel herhalingen, zoek synoniemen. Ik vind het niet geweldig om eerlijk te zijn, maar ook niet slecht. Soms zitten er wel mooie zinnen in, maar die compenseren nauwelijks de slechte zinnen. Nee, niet mijn favoriet.

Ze stal de woorden uit mijn mond.

Foei Nijn*!