oorlogskind
 

stel je eens voor je bent een kind
en leeft in een omgeving vol stof en gruis
zwerven tussen ruines op plaatsen waar gisteren nog huizen stonden

je hebt niets meer alleen de kleren die draagt
er is niemand die vraagt
hoe het met je gaat..

bij het schrijven van deze woorden
laat ik een traan
in stilte geschreid

ik vind m slecht, te, ehh, amateuristisch.maar dat klinkt stom, want je bent een amateur.
ik kan er het juiste woord niet voor vinden :/

kan jij ook wel zegge maar wat ben jij dan? srry maar als jij het juist woord niet kan vinde dan ben je zelf ook nie echt beter

waarom post je? wil je kritiek of niet? als je niet tegen kritiek kan post dan niet.
jezus.

ik mag op zn minst wel zeggen dat ik m slecht vind.


en nee klopt. ik ben niks.

jah je mag wel wat zeggen maar zeg dan ook wat er beter aan kan enzo en wat ik beter kan en dan kan je zegge alles maar je kan ook zegge wat er meschien een beetje goed uit ziet snapy

jups. maar breng het dan meteen zo.

jah oke maar het gaat bij mij prive niet lkkr vandaar net zo srry mij fout

:) is niet erg.

Wat zonde, die puntjes in de tweede strofe. Ik houd niet van puntjes in gedichten. De soort van spanning (of andere emotie) die puntjes op zouden moeten wekken, ik geloof er niet in. Kun je hetzelfde effect niet met woorden verkrijgen? Verder, wat een prachtige gedachte, maar wel wat cliché.

't Is een mooi idee voor een gedicht, maar het gedicht zelf vind ik niet zo mooi. De eerste strofe lijkt zomaar te zijn neergekwakt. En de derde strofe past eigenlijk helemaal niet bij het gedicht vind ik. En inderdaad, puntjes in een gedicht vind ik ook een minpunt. Ik vind er niet veel aan, sorry :)