stuk over pesten in de schoolkrant... (wil ff jullie mening)
 

Hallo allemaal,
Ik wil een stukje schrijven in de schoolkrant over pesten, omdat ik zelf erg lang gepest ben, en er misschien iemand mee kan helpen enzo... Maar ik weet nog niet precies wat ik erin wil zetten. Dus nou wou ik aan jullie vragen: Wat vinden jullie dat ik er ZEKER in moet zetten?
en misschien dat je iets van je eigen ervaringen rondom pesten wilt delen? :rolleyes: (hoeft niet persee als "slachtoffer", kan ook van de middengroep ofzo maakt niet uit).
Als jullie dat ff zouden willen doen, graag. Dan heb ik wat meer informatie en een beter beeld van wat ik er wel en niet in kan zetten...
Alvast bedankt

Grtz. Wendy

Ik denk idd. je eigen ervaringen beschrijven (zonder namen te noemen) en dan misschien ook een stukje over hoe je er achteraf tegenaan kijkt en wat voor gevolgen het heeft gehad. En dan misschien wat tips voor mensen die gepest worden en een stukje voor de pesters zelf waar je probeert door te drinkgen dat pesten niet iets is wat je zomaar even voor de lol kan doen; dat 't grotere gevolgen heeft dan zo'n iemand misschien denkt.

Zorg wel dat 't positief eindigt .. niet dat je de gepeste personen 't gevoel geeft dat 't altijd slecht eindigt, worden ze alleen maar nog depressiever van.

[edit] type fout :bloos:
[edit2] pesters = gepeste personen .. mijnzus ik ben echt half wakker.

Er zijn geen dingen die er wel en niet in kunnen, lijkt me...alles kan. De vraag is alleen wat wil jij er in zetten? Wil jij bv. dat ze jouw hele verhaal kennen met hoe je je voelde enz of juist niet? Dat zou ik eerst proberen te bedenken.

En verder idd wat Marcade zegt, ervaringen (zonder namen), de gevolgen, tips, enz.

Kijk even naar de betekenis van de :rolleyes:-smiley...

Ik zou in ieder geval een verhaal (of dat nou over jezelf is of over iemand anders) vertellen, en dan met name de gevolgen. Hoe je er later op terug kijkt, wat voor inpact het heeft gehad op je etc.

En idd tips voor mensen die gepest worden. Wat je óók kunt doen, is tips voor mensen die zelf pesten, hoe zij ermee op kunnen houden. Klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik denk dat er veel pesters zijn die zomaar met een groepje mee pesten, om zelf niet gepest te worden. En zulke mensen kun je bijvoorbeeld ook tips geven, hoe ze uit zo'n groepje kunnen stappen e.d.

Of zet er ook een oproep bij aan andere leerlingen, hoe zij het beste voor hun gepeste klasgenootjes op kunnen komen.

Hoop dat je hier wat mee kunt :) Succes ermee!

Ja...??? (vat m nie helemaal denk ik :P)

en voor de rest alvast bedankt voor de tips :)

Misschien is het wel leuk om je eigen ervaring in een neutraal stukje te zetten. Dus wel je verhaal vertellen maar met andere namen/geen namen (dus ook geen locatie ofzo) en dan eigenlijk gewoon een bespreking daarvan iets als '... is maar één van de zovelen Europese schoolkinderen die te kampen hebben met pesterijen. '
Just an idea, als ik me overigens niet vergis zijn er op dit forum genoeg verhalen/topics over pesten te vinden (kijk eens bij poëzie/literatuur) :)

Ikmaak voor mijn opleiding (pedagogiek) nu ook een enquete over pesten.
Er is in ieder geval genoeg informatie te vinden op internet (artikelen etc) Dat kan je vast wel gebruiken!
succes (y)

de :rolleyes: betekent dat je iets sarcastisch bedoelt. Het is dus geen 'vragend' of 'smekend' symbooltje zoals veel mensen hem vaak opvatten. Jouw :rolleyes: in je tekst is daarom nogal ongepast.

Ik zou een verhaal erin zetten waarin je de persoon volgt die gepest wordt. Dat diegene opstaat en zenuwachtig wordt, tegen school op ziet en thuis niet begrepen wordt. Dat die persoon op school zich alleen voelt, bang is en graag weg wil.
Dat diegene nu 10 jaar verder is en nog steeds bang is dat mensen d'r pesten, niet mogen enz.
Dat ze onlangs een reünie had en dat ze nog altijd bang was voor die personen. Terwijl die personen zelf niet door hadden wat ze haar aan gedaan hadden en dat ze het destijds wel grappig vonden. En dat die personen nu spijt hebben dat ze het leven van iemand zo hebben verknald.

Oftewel: mensen zelf laten voelen hoe het is om gepest te worden, mensen laten zien wat de gevolgen kunnen zijn en mensen laten inzien dat zij zelf misschien wel onbewust iemands leven tot zo'n hel aan het maken zijn en dat het nu nog op tijd is om daarmee te stoppen.

Een verhaal vanuit het oogpunt van de gepeste persoon is al zooo bekend... Het is al uit den treure verteld wat het met iemand doet als hij/zij gepest wordt.
Als ik jou was zou ik me juist proberen te verdiepen in het hoe en waarom van de andere partij. Waarom gaat iemand pesten? Wat brengt bepaalde mensen zo ver dat ze gaan meepesten of het gepest worden van andere mensen door de vingers zien?
Er is vast wel een onderzoek over gedaan. Dat lijkt mij in ieder geval een veel interessantere insteek.

[edit] Ik neem aan dat je al op www.pesten.net gekeken hebt? Dit is namelijk iets heel hulpzaams om te plaatsen.

[QUOTE]Balance schreef op 07-12-2004 @ 19:20 :
[B]de :rolleyes: betekent dat je iets sarcastisch bedoelt. Het is dus geen 'vragend' of 'smekend' symbooltje zoals veel mensen hem vaak opvatten. Jouw :rolleyes: in je tekst is daarom nogal ongepast.

:rolleyes: = rolleyes, en voor mij heeft dat idd wel een andere betekenis als wat jij zegt. ik zie da dingetje NIET als sarcastisch. Maar eerder als onzeker ofzo... maar goed... mijn mening... iig gebruik ik die dinge zo op msn ofzo... maar ja dit is ook geen msn :P

Dank je, dit is precies de reden waarom ik het vroeg, omdat veel dingen al overbekend zijn... bedankt voor de goede tip... (en ik had idd al op pesten.net gekeke) maar iig bedankt :)

Gewoon over hoe het gegaan is en wat het je heeft gedaan en hoe het is opgehouden?
Probeer ze te raken. (op een positieve manier)

Een verwijzing naar het boek Spijt van Carry Slee, dat hele boek gaat min of meer over pesten.
En wat er al gezegd is natuurlijk. :)

ik heb zelf niet veel ervaring met pesten, ik merkte niet dat er mensen om me heen echt gepest werden.. Wel was er een meisje bij ons op school die enorm groot was en vrij dik (ze had een groeiziekte ofzo en ook nog reuma). Die werd wel 'Pino' genoemd. Dat vond ze niet leuk (logisch) maar of ze dr echt onder geleden heeft, nee volgens mij niet. Het erge was wel dat er leerlingen uit de eerste enzo haar ook zo noemden terwijl ze zelf in het examenjaar zat..
Ik ging wel met haar om, ik kan echter nooit voor haar op met 'doe normaal' ofzo.. Ik weet niet of ik daardoor een soort van 'meeloper' ben? :s
Ik bedoel, ik roddel ook, ik zeg ook 'jeetje moet je dat meisje zien met dat kapsel!!' maar ik ga niet over op pesten. Ik vind niet dat iemand meer of minder is door iemands uiterlijk, als ik iemand leer kennen dan kan het nog zo dik of dun zijn..

Daarnaast blijkt mn ex ook erg gepest te zijn vroeger. Dat vertelde hij de eerste week dat ik hem leerde kennen (we waren meteen erg close, was tijdens introductieweek, we hadden toen trouwens nog niks met elkaar, paar dagen later pas :o) We zaten in een cafe tijdens kroegentocht, en hij vertelde dat en ik zat zo van "nee dat kan niet, jou?!" hij ziet er nu uit als superpopulair enzo, niet als iemand die gepest werd vroeger. Toch was het zo en hij vertelde dat hij nu ook nooit meer met die lui van toen om ging, dat die haast allemaal het foute pad op waren gegaan enzo. En hij zat daar echt met van die ogen.. :( dus ik "maar nu gebeurd dat niet meer.. hee"
Wat ik hiermee wil zeggen is eigenlijk dat het wel belangrijk is te weten dat men wel iemand kan pesten om een of andere reden, maar dat dat niet betekend dat diegene altijd maar in de put blijft zitten. Hij is zoooo veranderd, en dat kan iedereen die gepest word/werd! Dus wees sterk en ga ervoor, je bent niet lelijk of dom of wat ze je ook noemen!!

(die laatste zin is dus zeg maar iets wat ik er in zou zetten. Met zo'n ervaring erbij bijvoorbeeld, omdat het daardoor echter word)

waarom ga je er vanuit dat ze er niet onder geleden heeft?

Ik heb er zelf wel veel ervaring mee. Ik ben slachtoffer geweest, toeschouwer, en een geintje komt er bij mij ook wel eens uit, hoewel ik niet serieus gepest hebt :p

Het is volgens mij echt een interactie tussen 2 (type) mensen. Wil men dat het ophoudt, dan zal men beide mensen erop moeten aanspreken. De gepeste neemt de woorden misschien veel te serieus waardoor een gespannen sfeer ontstaat. De pester vindt dat wel grappig en gaat de volgende keer weer op dezelfde manier verder.

Ik denk dat het goed is als je de ervaringen van een gepeste en een toeschouwer erin zet. Behalve dat zou je ook de ervaringen van een pester erin kunnen zetten, hoewel ik niet weet of die mensen wel zo gewillig zijn om hun ervaring te delen. Maar het geeft wel het meest complete beeld.

Je zou er ook evt. in kunnen zetten hoe je de reacties van de niet-pesters gevonden hebt.

Dit kan positief of negatief zijn. Je zou bijv. kunnen zeggen wat steun heeft gegeven. Of juist hoe je het ervaren hebt dat er mensen waren die meeliepen en er nooit wat aan hebben gedaan. Je ouders? Leraren?

Hoe het je latere leven beinvloed heeft. Heeft het je onzeker gemaakt? Sterker in sommige opzichten? Hoe je er nu nog aan terug denkt?

(Dat is wat ik erin zou zetten, ben zelf namelijk ook gepest geweest en dit heeft best invloed gehad op hoe ik me verder ontwikkeld heb).

Dit is ook een erg goed idee, thnx :)

bekijk het ook eens uit het oogpunt van de pester, en niet standaard het omschrijven van 'de pester', de 'gepeste' en de 'meelopers'. vraag verschillende mensen misschien ook om hun mening over pesten? zorg dan ook wel dat het wat verschillend is ofzo.

veel succes ermee :)

Ik ben ook gepest, ik denk dat dat van grote invloed is op het feit dat ik nu heel erg onzeker ben en mensen maar moeilijk vertrouw.

Er wordt vaak gezegd dat mensen die pesten bang zijn om zelf gepest te worden.

Misschien zou je er ook in kunnen zetten wat jij zou doen als je kinderen later worden gepest?

Sorry als dit al is gezegd..heb het niet helemaal doorgelezen

Wat mij opvalt bij het pesten is dat er vaak gekeken wordt naar wat het slachtoffer kan doen tegen pesten i.p.v. dat er gekeken wordt naar de pesters zelf.

Wat moet er bij de pesters veranderen, zodat ze niet meer pesten?
Of - dieper ingaand op deze kwestie - hoe verander je pesters om pesten niet meer als tijdelijke oplossing voor hun problemen te gebruiken of - misschien beter gezegd - hoe veranderen pesters zichzelf om pesten niet meer als tijdelijke oplossing voor hun problemen te gebruiken.
(Pesters hebben vaak een aandachtsprobleem, door mensen te pesten krijgen ze aandacht en als ze op hun kop krijgen krijgen ze bovendien ook aandacht)
Dat is denk ik interessant om te weten en te vertellen...

ik denk dat dat stkuje ondertussen wel in de schoolkrant staat.(ik heb niet het hele topic gelezen) maar als je wat meer over ervaringen wilt weten hier is mijn verhaal.

het echte pesten is begonnen in groep zeven. het begon met uitschelden enzo.
later werden er ook dingen naar mij toe gegooid. zoals basketballen, en kleine steentjes. een keer hebben ze geprobeert me in brand te zetten. door brandende lucifers naar me toe te gooien. gelukkig is hun dat niet gelukt.

op de middelbare school ging het gewoon door. ik deed havo. op havo drie was mijn concentratie zo gezakt dat ik zo'n beetje alles onvoldoende had. en ben terug gegaan naar mavo.
ook daar ging het pesten door. en november dat jaar werd het me teveel en ik heb gezegd dat ik in die school nooit meer een voet over de drempel zou zetten. ik heb dat nog een keer gedaan. om mijn kluisje leeg te halen. mijn moeder is mijn boeken en mijn kluis sleutel gaan inleveren.

december dat zelfde jaar, zat ik er extreem slecht bij en heb ik in totaal een jaar in dagbehandleing gezeten omdat ik ging geloven wat men allemaal tegen mij zei. dat ik een stom wicht was. en dat ik dood beter af was.

tijdens dat jaar heb ik veel goede momenten gehad en veel slechte.
tijdens de slechte deed ik vaak een zelfmoord poging.
tijdens de goede leerde ik mezelf kenne, zoals ik echt was/ben

dit is nu een jaar gelden. ik heb nog steeds veel te weinig zelf vertrouwen. maar ik heb ondertussen school weer opgepakt en ben dit jaar begonnen op het mbo.

met zelfbeschadiging ben ik gestopt. ik heb nu alleen een ander (beginnend) probleem erbij. ik kan nog steeds heel moeilijk praten over kleine dingen die me dwars zitten daardoor krop ik alles op. vaak probeer ik het te vergeten met drank. een paar mensen weten dat ik regelmatig drink. zij zeggen dat ik moet stoppen nu ik het nog kan.

het p[esten heeft mijn leven een nare wending gegeven. vaal mensen vragen mij om alles te vergeten.

ik hoop dat zelf nooit te doen.
ooit hoop ik het achter me te laten maar ik hoop het nooit te vergeten.
it makes me who i become.

dit hier boven is een korte beschrijving van al het gebeurde.
als je meer wilt weten over gevoel en gevolg enzo stuur me dan maar een pm'tje

hmm...zou het ook niet mooi om 2 verschillende zienswijzen te beschrijven? oftewel degen die pest en gepest wordt?

wow... heftig... maar ik heb er denk ik wel veel aan dus bedankt... en nee het staat nog niet in de schoolkrant :P ik heb het nog lang niet helemaal geschreven omdat ik het "perfect" wil hebben ed :P

Ik kan alleen maar zeggen begin er niet aan pesten. Ik heb vroeger zelf ook iemand gepest, en voel me daar nog steeds rot over. Moet je nagaan hoe degene die gepest wordt zich moet voelen. Je berijkt er echt niks mee met pesten!!!!

ik heb dat probleem zelf ook gehad.

wat er in elk geval in moet :
dat docenten ED op moeten passen met goed bedoelde (maar o zo foute) hulp.

- afzonderen
- zeggen dat iemand niet op mag vallen , met als resultaat dat ie nog krampachtiger in zijn of haar gedrag wordt
- meepesten zogenaamd om je wat te leren
- zogenaamde "lessen" in houding e.d. waar de rest van de klas bij is ( en zich krom om lacht)
- je door de hele school laten zoeken naar een kwijt gemaakte ( verstopte) agenda, broodtrommel, kleren ( na gymles) enz.



nog een paar tips:

1.
Pesten is MISHANDELING
het gebruik van geweld is dus door de wet toegestaan (NOODWEER!)
een school die dus straf geeft omdat je na de zoveelste keer een rake klap uitdeelt is medeplichtig aan mishandeling.

2.
Martial arts kunnen je zelfvertrouwen terug geven
trainers zijn vaak heel goed instaat om je dat stukje eigenwaarde en zelfvertrouwen terug te geven.

3.
pak ze terug.
als jij ergens met een groep vrienden bent behandel je hun net zo als ze jou behandelen.


als je iemand wil helpen die gepest wordt. zorg dan dat je OF heel sterk in je schoenen staat OF zorg dat je met een groepje bent. anders is de kans groot dat jij de volgende bent.

Ik hoop dat je in je eigen stelling gelooft, dan is er in ieder geval nog iemand.

eeh ik spreek ( helaas ) uit ervaring dus :)

Dan ben jij een van de weinigen waarbij dat werkt. Dat in jouw situatie een dergelijke potentiele oplossing uitkomst bood geeft nog geen garantie voor anderen. Sterker nog, de kans is klein dat dat bij anderen ook zo effectief is.
Ergo: erg idiote tip.

Tip 2 wil ook zeer aanprijzen; een goede vriendin van me wordt vaak gewoon geplaagd (echt pesten is het niet hoor; gewoon wat onnozel doen) omdat ze nogal klein is en omdat ze op andere vlakken ook nog wat anders is (zet ik misschien best niet hier, stel dat iemand van bij ons op school het leest). En zij doet judo, als je haar bezigziet op school, dan zie je direct wat voor wilskracht in haar zit. Telkens probeert ze haar grenzen te verleggen. Als zij echt gepest zou worden, zou ze evengoed met een pokergezicht kunnen staan. Ik heb haar nog maar een paar keer zien wenen: eens omdat het niet goed ging in haar liefdesleven, een keer omdat iemand (zij, dacht ik) een vriendin van haar bij de judo geworpen had (zo noemt dat, vraag er maar niet naar) en die ander was slecht terechtgekomen zodat ze hele tijd in het ziekenhuis moest liggen en de andere keer was net hetzelfde, maar toen probeerde ze haar grenzen weer te verleggen door in de Franse les dit voorval te bespreken.

Ovver 3 kun je ook je twijfels hebben, meestal wordt je in een groepje gepest, dus als alle leden afzonderlijk zwakker zijn dan jij, kan het soms werken om de leider aan te pakken in je eentje (zonder de bendeleden erbij) en als ze weer wat proberen te doen, dan lekker heel hard roepen "zo, nu durf je wel he, als je met 5 bent? gisteravond in het steegje was je minder stoer he!". Mwa, of dat veel gaat helpen, weet ik niet, zal afhangen van de situatie, afhankelijk hoe hun groep ineen zit (of de leider al het respect heeft, want zo raakt ie dat kwijt). Als je die derde toepast, moet je ook altijd denken dat ze wraak zullen willen, behalve als het groepje uit zwakkelingen bestaat (wat volgens mij vaak het geval kan zijn, daarom vormen 90% van de pestgroepjes)...

Inderdaad is de pesterkant ook wel leuk om in een schoolkrant te zetten, een verhaal van twee kanten gezien dus. Als ik van jou was, zou ik beginnen met een pesterverhaal, dat chockeert veel meer. Ieder gezond mens zal dan denken "walgelijk!" (of dat bij pesters ook zo zal zijn, kan ik je niet zeggen (als ze extreem zielig zijn kunnen ze denken "zo hoort het!") en dan de kant van de gepest persoon. Verhalen geschreven door mensen die gepest worden, hebben we allemaal wel al gelezen, maar andersom is dat vaak niet het geval.

Over de pesters nog iets: de leider moet het maar in zijn hoofd krijgen om te gaan pesten, als achterban moet je al heel stevig in je schoenen staan voordat je durft in te gaan tegen de leider: je zou wel eens de volgende kunnen zijn dan. Je leeft zelf ook in angst, en het is niet jouw probleem als iemand anders gekwetst wordt door jullie gedrag, zo wordt je zelf niet gekwetst (wet van de sterksten, overlevingsdrang). Dus eigenlijk moet je vooral nog weten waarom begint met pesten, niet waarom iemand meedoet... Ik doe maar een gokje: die mensen voelen zich zelf niet goed in hun vel waardoor ze hun furstraties afwerken op anderen. Ander gokje: ze voelen zich te goed in hun vel, en zien hun levensidee als ideaal, waardoor ze mensen die anders denken of er anders uitzien gaan pesten (racisme e.d.)

Veel geluk met het artikel :)

ik ben 8/9 jaar gepest, als je er een beetje een verhaal omheen wilt hebben moet je het maar zeggen, anders heb ik niet zoveel zin om voor niks alles weer naar boven te halen.

Als je het niet wil moet je het ook niet doen. ik verplicht niemand iets... Als je iets kwijt wilt, waarvan je denkt dat ik er iets aan heb in mijn stukje kun je t natuurlijk zeggen, maar het HOEFT niet...

Mijn eigen ervaring hiermee is dat het alleen maar erger word. je moet je natuurlijk wel verdedigen, maar niet ook met iedereen die je kent in de aanval gaan...
maar voor de rest heb ik er iig wat aan :)

Mijn ervaring met pesten komt misschien niet zo dramatisch over, maar het was voor mij een verschrikkelijke tijd. Ik praat er dan ook nooit over, misschien moet ik dat nu wel doen.

Het begon al in groep 1/2, er waren een aantal kinderen met wie ik niet kon opschieten. Omdat ik stom was, mocht ik niet in de zandbak, niet op het klimrek, niet met het leukste speelgoed en ik mocht al helemaal niet meedoen met andere spelletjes. Er werd aan mijn haren getrokken en ik kreeg geen papiertje van de anderen als we gingen tekenen.

In groep 3 leer je schrijven, we kregen een vulpen van school en ik was helemaal trots. Maar na een paar weken was mijn vulpen weg. En bovendien werd ik gepest met mijn leesvaardigheid, ik was nogal snel en zat 2 niveau's hoger dan de rest. Nog steeds mocht ik niet meedoen met spelletjes.

Groep 4 en 5 waren zo mogelijk nog erger. Ik mocht niet meedoen met spelletjes, bovendien werd ik nu dagelijks geschopt, mijn haarband werd uitgetrokken en in de prullenbak gegooid en tot overmaat van ramp deed de lerares er niets aan. Sterker nog, als ik gepest werd begon ze te lachen met een liefdevol 'jongens toch'.
Bovendien vond ze dat ik niet mooi schreef, ik had een nogal wisselend handschrift. Dus 'hielp' ze me om me huiswerk mee te geven, enorme zinnen die ik dagelijks talloze keren op moest schrijven. Ik begrijp dat ze het deed om me te helpen, maar als ik eens niet genoeg zinnen naar haar zin had overgeschreven, kafferde ze me voor de klas uit. Reden genoeg voor de klas om me weer eens uit te lachen.

Groep 6, 7 en 8 waren ongeveer hetzelfde, ik had nu andere leraren die er wel iets aan probeerden te doen, maar het hielp allemaal toch niets. Ik werd nu bijna dagelijks geschopt, mijn benen waren altijd blauw. bij sport werd ik altijd als laatste gekozen, mijn atsma was volgens hen aanstellerij. De enige 'vriendin' die ik ooit had verliet me en ik was volkomen verlaten. In de schoolmusical had ik de kleine rest-rolletjes omdat de grote rollen allemaal naar de anderen gingen. Ik had geen vrienden en voelde me lelijk, alleen en verlaten. Ik vond dat mijn ouders me niet konden helpen en sloot me volledig af voor de buitenwereld.

Aan het einde van groep 8 leefde ik weer wat op, ik zou naar een school gaan in een andere plaats, waar andere jaren hooguit 1 of 2 leerlingen heen gingen. Maar ik had pech. Mijn school was 'ontdekt', 9 leerlingen uit mijn oude klas zouden naar dezelfde school gaan, waarvan 5 leerlingen bij me in de klas zouden komen.

Zo werd ook de eerste geen prettig jaar. Ik was nooit een populair persoon geweest, en dat hoefde voor mij ook helemaal niet, maar ik wilde wel graag een vriendin. Ik kwam naast een meisje te zitten met wie ik de eerste maand veel optrok, maar toen we van plaats mochten wisselen ging ze snel naast iemand anders zitten, nu zat ik alleen. Toen mijn mentor aan haar vroeg waarom ze dat deed, we waren immers vriendinnen, zei ze dat ze me eigenlijk helemaal niet kende. Carolien was haar vriendin, ik niet.

Ik zat in een havo/vwo klas. Ik zou naar de havo gaan. Dat vond ik allang prima, want de vervelendste jongen ging vwo doen. Maar ondertussen was rondgebazuint dat ik mensen zou prikken met passers, dus hadden al mijn klasgenoten een hekel aan me. Wie prikt er nou mensen met passers? Ik was weer het pispaaltje van de klas, niemand wilde naast me zitten, want dan zou ik ze steken. Ik was nog steeds helemaal alleen. Ik had geen vrienden om bij te gaan zitten in de pauze, dusin de 1e en dat deel van de 2e heb ik mijn boterham opgegeten in de wc's, waarna ik naar de bibliotheek ging om te lezen.
Ik had ondertussen ook al hulp gehad van een soort vertrouwenspersoon op school, maar dat had niets geholpen.

Toen vertelde mijn mentor me dat ik naar het vwo mocht, ik zou in een klas komen waar ik niemand kende. Dat had ze expres zo geregeld vertelde ze, omdat ze allang wel had gemerkt dat ik niet gelukkig was. In die nieuwe klas voelde ik me in het begin niet op m'n gemak. Ik had natuurlijk nog geen vrienden maar trok wel met wat meisjes op die ik eigenlijk meer achtervolgde, omdat ik niemand anders had.

Die 3 meisjes zijn nu, 2 en een half jaar later, mijn beste vrienden. Ik bleef in de derde echter zitten, zag alle eerdere jaren alweer aankomen, maar kwam bij het zusje van een van mijn vriendinnen in de klas. Nu heb ik 6 geweldige vriendinnen, ik ben nog steeds niet populair maar dat hoeft voor mij ook niet zo.
Maar ik heb nog steeds de littekens die ik over heb gehouden aan pesten. Het heeft me mentaal volledig gebroken.
Ik heb vrienden, ik haal over het algemeen goede punten.
Na 8/9 jaar, kan ik eindelijk zeggen dat ik gelukkig ben.

niet iedereen die je kent natuurlijk .. maar de mensen die jou pesten ..
gewoon keihard aanpakken ..

Toch is mijn ervaring daar niet goed mee, maar dat kan ook aan mij liggen. want dan halen zij er gewoon weer meer mensen bij zodat ze weer sterker zijn, en dat gaat eeuwig door... en dan komen er weer grote broers met vrienden bij, en die gaan dan weer jouw grote broer ook pesten en zo gaat dat altijd maar door... het is eigenlijk ook niet meer dan een machtsstrijd... maar ik denk niet dat je die kunt stoppen om steeds maar weer te laten zien dat je meer bent... (als je ze dus hard aanpakt)... maar ze moeten weten dat ZIJ niks meer zijn, en "WIJ" niks minder...
maarja, lang lulverhaal om niks... let r maar niet op...

Bedankt voor je verhaal, ik denk dat ik ongeveer zoiets erin zal zetten, en als je er niks op tegen hebt zet ik dit er misschien wel in ofzo... maar dat moet je dan maar even zeggen. want ik denk dat dit wel heel bruikbaar is. En het lijkt ook aardig op wat ik heb meegemaakt, alleen is dit net iets erger ofzo... maar iig nogmaals: Bedankt :)
Als ik dan ook zorg dat ik via via aan een verhaal van een "pester" kom, dan heb ik mooi 2 dingen die je kunt vergelijken en kan ik daar mooi iets omheen vertellen...

Van mij mag je het plaatsen, ik ken die mensen toch niet en misschien wordt het dan eens duidelijk wat het met mensen doet.

bedankt :)

ik heb ook een x een stukje over pesten er in gezet.. het ging toen niet over mij maar over iemand die ik ken maar niet op mijn school zit.. alleen het is er niet ingekomen :s :s miss in de volgende krant :cool:

Laten we eens zien.

Op mijn vierde ging ik naar de basisschool. Omdat ik toentertijd bij mijn oma en tante woonde en niet bij mijn moeder schaamde ik me een beetje voor mijn situatie en hield ik me vaak wat afzijdig van contact met mensen. Maar ik had wel wat vriendjes en ik werd niet gepest.

Ik groep 6 ging ik weer bij mijn moeder wonen en ging ik vrij abrupt naar een andere school in een andere plaats. Ik was inmiddels een wat dikkere jongen, ik kende niemand in het begin, dat ontwikkelde zich zo dat ik soms gepest werd, met mijn gewicht, en soms gewoon in het wilde weg.

Al snel werd ik daardoor of in ieder geval in samenhang daarmee nogal agressief. Ik begon, als ik gepest werd of mensen accepteerden mij niet, er al snel op te slaan, of in ieder geval mijn lichaam te gebruiken om te zorgen dat anderen mij met rust lieten.

In die tijd had ik overigens wel een paar vriendjes, maar niet heel veel. Twee, drie, waarmee ik wel eens omging.

Op de middelbare school had ik opeens geen vriendjes meer, en werd ik ook niet echt geaccepteerd. Ik heb altijd erg hoge cijfers gehaald en ik heb me nooit heel erg thuis gevoeld bij anderen, dus ik deed maar weinig mee met activiteiten, of in ieder geval sociale zaken.

In de eerste klassen was ik nogal dik, en had ik vrij weinig - maar ook geen negatief - contact. Ik werd wel eens uitgescholden of geplaagd, maar het viel best mee. Soms kreeg ik dan wel fysiek ruzie met iemand, maar dat was minder dan voorheen. Ik stond in ieder geval mijn mannetje ;) en was niet bang om me helemaal in de strijd te gooien. :D

Daarna ben ik heel erg afgevallen, maar in de derde kwam ik bij een heleboel andere mensen in de klas, die me toch maar weer eens gingen pesten. Dit maal vooral met mijn hoge cijfers (tsja ze moeten toch wat bedenken), mijn kleine sociale betrokkenheid, en mijn wat bleke huid.

Hoewel ik niet meer zo agressief was, durfde ik wel altijd wat terug te zeggen. Iemand zat mij eens te sarren tijdens de wiskundeles, en spuugde op mijn jas (hij zat achter mij). Ik zei hem daarmee op te houden, maar hij lachte me in mijn gezicht uit en toen gooide ik zijn wiskundeboek op de grond. Hij beval me het op te rapen, maar dat deed ik niet, waarna er zich een ruzie tussen ons ontwikkelde.

Hij had nogal wat vrienden en daarmee sarde en bedreigde hij me constant. Kleine suggesties af en toe dat hij me wel na school zou opwachten met zes man, waardoor ik ook weinig meer terug durfde te zeggen. Op hetzelfde moment ging een andere groep jongens, waarvoor ik niet echt bang was, mij constant sarren met mijn hoge cijfers voor een bepaald vak. Als ik dan de kantine binnenkwam was het van "hee wat hoorde ik, heb jij weer twee tienen gehaald? SUKKEL! NERD!".

Ik ben daarna fysiek wat sterker geworden, en naarmate iedereen wat ouder werd nam het pesten wel af. Ik heb me nog een tijdje zo onzeker gevoeld dat ik zelfs zelf een andere jongen af en toe wat opmerkingen toevoegde, maar nadat hij een gesprek aanvroeg bij de mentor en aangaf dat hij er erg mee zat, zag ik wel in hoe erg dat eigenlijk was en heb ik natuurlijk nooit meer zoiets gedaan!

Over de huidige omstandigheden; ik heb op dit moment weinig...hmm...geen sociaal contact met mensen. Ik kan niet goed zeggen of dat in mijn aard zit of dat het door het pesten is gekomen, maar ik kan wel zeggen dat ik ook de behoefte niet meer voel tot echt sociaal contact met veel mensen. Ik beperk me vooral tot het internet, waar ik wel met wat mensen praat, wat ook steeds minder interessant wordt.

In feite heb ik maar een heel klein besef van hoe fijn het is een diep contact te hebben met iemand. Ik heb dat besef eigenlijk nooit gehad en leefde altijd in mijn eigen denkwereld, totdat ik vorig jaar een erg goede vriendschap kreeg, een heel diepe band. Dat is nu voorbij en ik weet niet of ik wel de behoefte heb weer eens zoiets aan te gaan met iemand, omdat het voor mij heel moeilijk is iemand te vinden.

Bovendien komt van mij uit eigenlijk nauwelijks de drang contact aan te gaan. Ik heb helemaal geen benul van sociaal contact en hoe dat zou moeten plaatsvinden. In feite heb ik in het echt nooit een echte vriend of vriendin gehad (dat andere was op het internet). Mijn manier van communiceren met mensen is eigenlijk vooral theoretisch geworden, tenzij ik iemand wat beter ken. :)

Als er twee mensen vechten op school mag de schoolleiding die mensen alletwee straffen hoor, ook als er 1 persoon ''begonnen'' is.
Ik vind dit maar een slechte tip want
1) je spoort mensen aan tot geweld
2) als je gepest wordt en je deelt een klap uit aan 1 van de groep pesters, sta je niet bepaald sterk (tegenover de hele groep).
3) is dit juridisch correct?

Ach. Soms moet je gewoon eens niet op je laten zitten, denk ik wel. je hoeft iemand niet te haten. als je hem maar een flinke beuk geeft, zodat ie het nooit meer doet. :P

hmm nee ik ben ook niet voor geweld, maar je hoeft je ook niet alles te laten gebeuren lijkt me.

nee nee
dat ben ik zeker wel met je eens
in sommige gevallen lijkt het wel te helpen als de gepeste een keer zelf ''in de aanval'' gaat
en in ieder geval aangeeft dat hij/zij niet alles zomaar laat gebeuren

maar die tip gaat te ver naar mijn mening
om de redenen die ik al aangaf
en ik vind het ook geen oplossing
ik zie het ook gebeuren bij ouders, die zich machteloos voelen en dan tegen hun kind zeggen: schop hem maar eens hard in zijn kruis (oid)
maar dat lost meestal toch niks op, die pesters zijn toch wel sterker, al is het maar omdat ze met een groep zijn

pesten kan wel heel ver gaan hoor. echt alsof er kleine beestjes onder je huid leven. ik vind het wel gelijk aan mishandeling. daarom mag je best terugslaan vind ik soms.

Net wat je zegt: soms...
Want ik denk niet dat je geweld met geweld kunt oplossen...

Ik vind slaan ook gelijk aan mishandeling.